Το πολυσήμαντο μυθιστόρημα, ένα από τα καλύτερα της ελληνικής λογοτεχνίας και long seller για πάνω από σαράντα χρόνια, παρουσιάζεται επί σκηνής σε μορφή μονολόγου.
Σύγχρονο έργο της παγκόσμιας δραματουργίας, που θίγει ζητήματα συλλογικής ενοχής και προσωπικής ευθύνης μέσα από τις ιστορίες δέκα συμμαθητών κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Πώς μπορείς να κάνεις ουσιαστικό πολιτικό θέατρο σήμερα, τόσο συναρπαστικό όσο απαιτεί η θεατρική ιδιότητα και τόσο επιδραστικό όσο χρειάζεται για να δικαιώσει την ύπαρξή του;
Η μετα-θεατρική ανάγνωση του Δημήτρη Καραντζά στη Μήδεια λειτουργεί ως αφετηρία για μια διανοητική αντιμετώπιση του μύθου, τοποθετεί όμως το θέαμα σε μια απόσταση από την πλατεία.
Ίσως το πιο σκοτεινό έργο του διακεκριμένου χορογράφου/σκηνοθέτη, το οποίο είχε τη δύναμη να μας γοητεύσει, αλλά όχι και να μας συγκινήσει.
Περφόρμανς στα όρια της extravaganza και του trash, με ένα one-man-show του Γιάννη Κότσιφα ως υστερικής δασκάλας μπαλέτου, διάχυτο σαρκασμό της avant-garde (συμπεριλαμβανόμενης της documenta14!), και την υπαρξιακή απελπισία του καλλιτέχνη στο επίκεντρο.
Τέσσερα μεταξύ τους ασύνδετα μονόπρακτα του νομπελίστα συγγραφέα σε ενιαία παράσταση. Δύσθυμη η ατμόσφαιρα, άνισα τα κείμενα, θεωρητικά ενδιαφέρουσα η σκηνοθετική γραμμή, αλλά στην πράξη ασαφής. Συνεπείς οι ερμηνείες.
Ερωτικά παιχνίδια σε μια κλασική σκηνοθεσία και με μια αγέρωχη ερμηνεία από τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο.
Αξιοπρεπής παράσταση του διάσημου γκλαμουρο-οπερατικού μιούζικαλ από τα ’70s, σε μια ευχάριστη, αλλά χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις απόδοση.
Επτά Ρώσοι στρατιώτες κλεισμένοι σε ένα μπουντρούμι περιμένουν το τέλος ή τη σωτηρία... Μια αληθινή ιστορία πείνας, δίψας, τρέλας και κανιβαλισμού, σε μια παράσταση με αξιοπρόσεκτες ερμηνείες.
Ωραίος πειραματισμός πάνω στο «Γλάρο» του Τσέχοφ από τέσσερις ηθοποιούς που βαδίζουν πάνω στα χνάρια του έρωτα και με τη δυναμική τους υποσκελίζουν τις όποιες ατέλειες.
Πρίγκιπες και πίθηκοι άδουν εξαίσια, ο Κινγκ Κονγκ υποκινεί απροσδιόριστες επαναστάσεις και μια αξιολάτρευτη εκκεντρικότητα λαμβάνει χώρα στα Ιμαλάια, σε ένα σουρεαλιστικό δρώμενο αξέχαστης εικονοποιίας για την τραγικωμωδία της ύπαρξης· εγχείρημα τολμηρό, άνισο, διασπαστικό όσο και διχαστικό.
Απόγνωση και νεύρωση, υπερβατικότητα και σασπένς στα άδυτα ενός άρρωστου μυαλού και σε μια ιδιόρρυθμη παράσταση, που θα ήθελε να είναι καθ’ όλα αντισυμβατική.
Ζόρικο και βραδυφλεγές έργο, με μια βιτριολική κι εξεζητημένη διάθεση αποδόμησης κάθε θετικής έννοιας γύρω από τον άνθρωπο και τους δεσμούς του –και δη τους οικογενειακούς–, με υποδειγματικές ερμηνείες, ψύχραιμη σκηνοθεσία, υψηλού επιπέδου αποτέλεσμα.
Η ανάγνωση της δραματικής νουβέλας του 1895 από τους Γιώργο Νανούρη και Δημήτρη Λιγνάδη, στοχαστική και ατμοσφαιρική, μάς παρασύρει σ’ έναν κόσμο στιγματισμένο από το βίωμα του θανάτου αλλά και της αγάπης.
Εσείς για ποιους λόγους ζείτε; Θα σας κάνει να τους αναλογιστείτε αυτό το έργο- παυσίλυπο που ανεβαίνει σε μια διαδραστική παράσταση με τη χαρισματική Μελίνα Θεοχαρίδου και τους θεατές ως συμπρωταγωνιστές.
Βραβευμένο με Πούλιτζερ έργο ρεπερτορίου, γραμμένο από έναν σπουδαίο θεατρικό μάστορα, σε μια παράσταση υψηλής αισθητικής και καλών ερμηνειών αλλά περιορισμένης δυναμικής.
Ποιος χώρος είναι ιδανικός για να προτείνει νέες γραφές, φρέσκες σκηνοθετικές ματιές και καινούργια υποκριτικά ταλέντα αν όχι η Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου; Με τη συγκεκριμένη πολιτική φάρσα επιτυγχάνονται και τα τρία.
Ένα διεισδυτικό κι ενδιαφέρον μουσικό έργο το οποίο, σε συνδυασμό με ένα εκπληκτικό και διαχρονικά επίκαιρο θεατρικό κείμενο, (απo)συντονίζει τα υπαρξιακά αδιέξοδα της ανθρώπινης φύσης μέσα σε μια παράσταση που μας κρατάει σε εγρήγορση.
Ο αιρετικός και αυθεντικός κύριος Φο παραμένει ένας θεατρικός δυναμίτης που ευφραίνει και προβληματίζει. Ο Παντελής Δεντάκης αξιοποίησε επιτυχημένα το στοιχείο της φάρσας χωρίς να ευτελίζει το κομμάτι της κοινωνικοπολιτικής καταγγελίας.
Η νεότερη Ιστορία της Ελλάδας σκηνοθετημένη σαν υπερθέαμα, η πορεία της αριστεράς δοσμένη εκλαϊκευμένα, μέσω μιας οικογενειακής υπόθεσης, κι ένα μπεστ σέλερ βιβλίο διασκευασμένο σε απολαυστική θεατρική saga. Ο 25μελής θίασος δίνει τον καλύτερο εαυτό του, «αγκάθι» η ανοικονόμητη διάρκεια.
Με μια εξαιρετική σκηνοθεσία από τη Φρόσω Λύτρα σφραγίζεται η παράσταση, που βασίζεται στο αστυνομικό μυθιστόρημα του 1962.
Έργο δωματίου για τη μοναξιά, με ενδιαφέρουσα πλοκή αλλά απότομο τέλος, ευτυχεί με το πρωταγωνιστικό ντουέτο των Τσακίρογλου-Φέρτη.
Ένα νεο-αστικό μπουλβάρ για το γάμο, την απιστία και τα ζωτικά ψεύδη που απαιτούνται για τη συντήρησή τους. Παρεΐστικο κι ευχάριστο, είναι προορισμένο να προσφέρει μια «χαλαρή» βραδιά ελαφρού θεάτρου· δεν κακοκαρδίζει, ούτε όμως συναρπάζει.