Αν πρέπει να συνοψίσουμε σε μία πρόταση την παράσταση που υπογράφουν ο Δημήτρης Καραντζάς (σκηνοθεσία) και ο Φοίβος Δεληβοριάς (μουσική σύνθεση), είναι ότι επί δυόμισι ώρες στη σκηνή του Βεάκειου ρέει αβίαστα το ταλέντο, φέρνοντας εις πέρας ένα εγχείρημα που εξαρχής φλερτάρει με το ρίσκο. Γιατί τι άλλο από ριψοκίνδυνο είναι να δημιουργήσεις, απευθυνόμενος στους Έλληνες θεατές, μια σατιρική παράσταση που αντλεί από την ιδέα του 1821; Η σκηνική πραγματικότητα, όμως, έρχεται να διαψεύσει τόσο αυτούς που φοβούνται μια τέτοια «ιεροσυλία» όσο και αυτούς που ενδεχομένως την προσδοκούν.
Η παράσταση πιάνεται από την ιδέα του ’21, κοιτάει τους ήρωές του με συγκινητική τρυφερότητα, και την παίρνει ως οδηγό για να επανεξετάσει, να κρίνει και να αποδομήσει, μέσω του γέλιου και του κλαυσίγελου, τη δική μας σχέση με αυτό το κομμάτι Ιστορίας και τη δική μας, τη σύγχρονη πια, παρουσία σε αυτόν τον τόπο, όπως έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Χάρη σ’ αυτόν τον θεματικό προσανατολισμό, η παράσταση αποδεσμεύεται από τον επίκαιρο χαρακτήρα της και αποκτάει διαχρονικότητα, όμως δεν αφήνει έξω τη σύγχρονη πραγματικότητα: το κείμενο θα ήταν διαφορετικό αν δεν είχαν μεσολαβήσει η πανδημία, οι σχετικές πολιτικές αποφάσεις, ή το ελληνικό #metoo.
Και ενώ όλα αυτά ακούγονται σοβαρά, στη σκηνή συντελείται μια πραγματική φαντασμαγορία: αφενός αυτή του λαμπερού περιτυλίγματος που δημιουργούν τα σκηνικά (Μ. Πανουργιά - Μ. Λάμπρου), τα κοστούμια (Ι. Τσάμη), οι χορογραφίες (Ζ. Χατζηαντωνίου) και, βέβαια, η μουσική του Δεληβοριά (εκτελεσμένη επί σκηνής από τέσσερις μουσικούς), που ακόμη κι όταν πατάει σε γνωστά μοτίβα, τα ανατρέπει και τους δίνει νέα υπόσταση. Είναι όμως και η φαντασμαγορία ενός δεύτερου επιπέδου, πιο εγκεφαλική, που απογειώνει την παράσταση: αυτή που δημιουργούν οι στίχοι των τραγουδιών και τα κείμενα (Λ. Κιτσοπούλου, Γλ. Μπασδέκη, Κ. Μανιάτης, Κ. Κωστάκος, Κ. Παπαδοπούλου, Φ. Δεληβοριάς), που στήνουν έναν δραματουργικό άξονα όσο αιχμηρό και τολμηρό, αλλά και απολύτως διασκεδαστικό χρειάζεται το επιθεωρησιακό είδος.
Χωρίς επιθυμία σύνθεσης ενιαίου ύφους, τα κείμενα λειτουργούν ως ένας πολυπρισματικός καμβάς που βγάζει γλώσσα αλλά μιλά και με ανείπωτη τρυφερότητα, ενοχλεί αλλά και διασκεδάζει πηγαία, προκαλεί γέλια μέχρι δακρύων αλλά και δάκρυα από συγκίνηση• και με την πληρότητά τους βάζουν το θεατή στη διαδικασία να τα σκέφτεται ξανά και ξανά.
Και βέβαια τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα είχε εκπληρωθεί με τον τρόπο που εκπληρώνεται στη σκηνή, αν ο Δημήτρης Καραντζάς, ο οποίος ενορχηστρώνει επιδέξια το όλο θέαμα, δεν είχε αυτούς τους ηθοποιούς, που αλλάζουν ρόλους, τραγουδάνε, χορεύουν και δίνουν σώμα και φωνή στα κείμενα, αποδίδοντας ταυτόχρονα τη σοβαρότητα και την ελαφράδα του όλου εγχειρήματος: Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Ελένη Κοκκίδου, Νίκο Καραθάνο, Γιώργο Γάλλο, Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Γιάννη Νιάρρο, Μιχάλη Οικονόμου, Γιάννη Κουκουράκη, Γιάννη Κλίνη, Βάσω Καβαλιεράτου, Πάνο Παπαδόπουλο, Ηλία Μουλλά, Ιωάννα Πιατά, μπράβο σας!
ΒΕΑΚΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟ Λόφος Προφήτη Ηλία, Πειραιάς, 2104226330. Διάρκεια: 140΄.
Περισσότερες πληροφορίες
The 1821 - η επιθεώρηση
Η εθνική ταυτότητα και η σχέση μας με την επανάσταση και την ιστορική συνέχεια τοποθετούνται στο στόχαστρο μιας σύγχρονης επιθεώρησης με ζωντανή 4μελή ορχήστρα και κείμενα των Φ. Δεληβοριά, Λ. Κιτσοπούλου, Γ. Αστερή, Γλ. Μπασδέκη, κ.ά.