Μετά την ηχηρή επιτυχία του πρώτου του έργου "Θέλω να σου κρατάω το χέρι" αλλά και το φετινό "Φακντ-απ", ο Τάσος Ιορδανίδης επιστρέφει με την τρίτη συγγραφική του απόπειρα, με τίτλο "Τζούλια". Σε αυτήν μεταγράφει τη "Δεσποινίδα Τζούλια" του Αυγούστου Στρίντμπεργκ, φέρνωντας το κλασικό έργο του 1888 στη σύγχρονη πραγματικότητα. Τι έχει να μας πει σήμερα η συγκρουσιακή σχέση μιας μεγαλοαστής με έναν από τους υπηρέτες της έπαυλης της;
Ο Ιορδανίδης μεταφέρει τη δράση από την κουζίνα των υπηρετών, όπου εκτυλίσσεται η πρωτότυπη ιστορία, σε ένα συνηθισμένο αθηναϊκό θέατρο για να μιλήσει το 2024 για την πολυπλοκότητα των σχέσεων. Πολύ περισσότερο, για να ερευνήσει νέους συσχετισμούς και αντιφάσεις ανέμεσα στην κοινωνική ανισότητα και τον έρωτα, τη σημασία της φιλίας και τον ρατσισμό, την αίσθηση του ανικανοποίητου και την υπόνοια ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο που ταλαιπωρούν διαχρονικά τους ανθρώπους.
Απογυμνώνοντας την ιστορία του Στρίντμπεργκ με ρεαλισμό ο συγγραφέας στη μεταγραφή του επικεντρώνεται στους βασικούς χαρακτήρες του έργου, για να ρίξει φως στην αλήθεια του και σε αυτό που φαίνεται να μοιράζονται μεταξύ τους: μήπως, είναι τελικά αληθές το ρητό "αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα"; " Και οι τέσσερις χαρακτήρες κουβαλάνε ένα σταυρό που πηγάζει είτε από επίκτητα ερεθίσματα του οικογενειακού τους περιβάλλοντος είτε από γονιδιακά χαρακτηριστικά", αναφέρει ο σκηνοθέτης χαρακτηριστικά. Τέσσερις νέοι, αξιόλογοι ηθοποιοί - η Ευσταθία Τσαπαρέλη, ο Κυριάκος Σαλής, η Δήμητρα Βήττα και η Μαρία Καρτσαφλέκη - αναλαμβάνουν την ερμηνεία των βασικών ρόλων και θέτουν το ίδιο ερώτημα επί σκηνής.
Σε μια από τις ιστορικές θεατρικές σκηνές της Πατησίων, οι συντελεστές προετοιμάζονται για το νέο ανέβασμα του "Άμλετ". Αν και μένουν λίγες μέρες ακόμα για την πρεμιέρα, το θέατρο θυμίζει ημιτελές εργοτάξιο. Παράλληλα, γίνονται ηλεκτρολογικές εργασίες και πραγματοποιούνται προετοιμασίες στα σκηνικά. Σκηνογράφοι, φωτιστές, ηλεκτρολόγοι και υπεύθυνοι θεάτρου εργάζονται δίπλα-δίπλα.
Μέσα σε αυτό το συνονθύλευμα σκόνης και καλωδίων κάνει την εμφάνισή της και η πρωταγωνίστρια της παράστασης, η οποία είναι επίσης η θιασάρχις και σκηνοθέτις. Η αναμέτρηση όμως με τον ρόλο του Άμλετ φαίνεται να είναι από τα μικρότερα ζητήματα που την απασχολούν. Το θέατρο που ανήκει εδώ και αρκετά χρόνια στην οικογένειά της, το διαχειρίζεται πλέον η ίδια. Έτσι, αντί να βρίσκεται στην βραδιά που διοργανώνεται προς τιμήν του πατέρα της, εκείνη θα είναι στο θέατρο.
Το κείμενο, τη σκηνοθεσία, τους φωτισμούς αλλά και τη διαμόρφωση του σκηνικού χώρου υπογράφη ο Τάσος Ιορδανίδης, ενώ, τα κοστούμια και το styling είναι της Σίσσυς Σουβαλτζόγλου.
Κλείστε το εισιτήριό σας στο more.com.
Περισσότερες πληροφορίες
Τζούλια
Σ’ ένα ιστορικό θέατρο της Πατησίων, Μάρτιος 2024. Σε λίγες μέρες έχει πρεμιέρα ο «Άμλετ». Το θέατρο έχει μετατραπεί σε εργοτάξιο. Γίνονται ηλεκτρολογικές και κατασκευαστικές σκηνογραφικές εργασίες. Σκόνη και μπερδεμένα καλώδια παντού. Η σκηνογράφος,ο ηλεκτρολόγος και η υπεύθυνη του θεάτρου, ανάμεσά τους. Μετά από λίγο καταφθάνει η θιασάρχις, σκηνοθέτις και πρωταγωνίστρια (στο ρόλο του Άμλετ) της παράστασης. Απόψε θα έπρεπε να βρίσκεται στην τιμητική βραδιά για τον πατέρα της. Κι όμως, θα είναι στο θέατρο. Στο θέατρο που της ανήκει. Που ανήκει, τέλος πάντων, εδώ και χρόνια στην οικογένεια της. Η πάλη των κοινωνικών τάξεων - οι ομοιότητες και οι διαφορές τους-, το αδηφάγο πρόσωπο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, η έννοια της φιλίας, η τοξικότητα των ανθρώπινων εξαρτητικών σχέσεων, ο κοινωνικός ρατσισμός, η χρήση ουσιών, η προδοσία, ο έρωτας στη διάσταση του πόθου, η δυσκολία του ανθρώπου να αγαπήσει, η βαθιά του ανάγκη να αγαπηθεί, το ανικανοποίητο του είδους μας, όλα τα θέματα περιπλέκονται σε αυτό το έργο που βασίζεται στη «Δεσποινίδα Τζούλια» του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ.
