Η παρουσία του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου στην Επίδαυρο είναι ένα συνεχές ζητούμενο. Από τον Δεκέμβριο βρίσκονται σε εξέλιξη οι συζητήσεις για την παρουσία του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου στο Φεστιβάλ Επιδαύρου δημιουργώντας αντιπαραθέσεις. Η κυπριακή καλλιτεχνική οικογένεια θορυβήθηκε από την απόφαση του φεστιβάλ Επιδαύρου και της καλλιτεχνικής διευθύντριας του, Κατερίνας Ευαγγελάτου να μπει μια άνω τελεία στην παρουσία του ΘΟΚ στην Επίδαυρο δηλώνοντας πως δεν είναι αρνητική με την κάθοδο του στο αργολικό θέατρο, αλλά υπήρχε διαφωνία με την επιλογή του σκηνοθέτη Κώστα Σιλβέστρου καθώς δεν γνωρίζει την δουλειά του. Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε την αντίδραση σκηνοθετών, ηθοποιών, φορέων του πολιτισμού, οι οποίοι υποστήριξαν πως έγινε, από μέρους του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, λανθασμένος χειρισμός, υποβιβάζοντας και παραγκωνίζοντας με ένα τρόπο τους Κύπριους δημιουργούς. Μετά από πολλές συζητήσεις ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΘΟΚ, Σάββας Κυριακίδης κατέθεσε στο διοικητικό συμβούλιο πρόταση με νέο Ελλαδίτη σκηνοθέτη, τον Γιώργο Παπαγεωργίου και νέο έργο. Η απόφαση αυτή ωστόσο πυροδότησε μια σειρά από συζτητήσεις για το βαθμό που το διοικητικό συμβούλιο του οργανισμού προωθεί τους Κύπριους δημιουργούς, για το ποια είναι η ταυτότητα της παράστασης που εκπροσωπεί την Κύπρο με έναν σκηνοθέτη που δεν γνωρίζει την κυπριακή πραγματικότητα και για το κατά πόσον είναι σημαντική η συμμετοχή του ΘΟΚ στο Φεστιβάλ Επιδαύρου.
Μιλώντας με κύπριους συντελεστές και παρακολουθώντας τις συζητήσεις στα social media η ένταση που έχει δημιουργηθεί πάνω στο θέμα είναι μεγάλη. Η Ένωση Ηθοποιών Κύπρου παίρνοντας θέση απέναντι στα γεγονότα μιλά για υποτίμηση μέσα από τις δηλώσεις της: "κρίνοντας από το γεγονός πως δεν είναι η πρώτη φορά που ένας Κύπριος σκηνοθέτης παραγκωνίζεται για χάριν του Φεστιβάλ και πως τα τελευταία χρόνια ο ΘΟΚ στην Επίδαυρο πάει μόνο με Ελλαδίτες σκηνοθέτες, συμπεραίνουμε πως τόσο η κυρία Ευαγγελάτου, όσο και οι προκάτοχοι της, κανέναν Κύπριο δημιουργό δεν γνωρίζουν και κατ’ επέκταση, κανέναν Κύπριο δημιουργό δεν εμπιστεύονται".
Ίσως, τα γεγονότα αυτά οδήγησαν τον εξαίρετο σκηνοθέτη Γιώργο Παπαγεωργίου να αποχωρήσει από την καλοκαιρινή παραγωγή του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου γράφοντας μια επιστολή στην οποία αναφέρει: "Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την πρόσκλησή σας να συμπεριληφθώ ως σκηνοθέτης στην πρόταση του ΘΟΚ για την φετινή παρουσία του Οργανισμού στο Φεστιβάλ Επιδαύρου, γεγονός ιδιαίτερα τιμητικό για ένα νέο καλλιτέχνη. Ωστόσο, βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να μην μπορώ να ανταποκριθώ, καθώς οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί έπειτα από την ανακοίνωση της πρόσκλησής σας, δεν μου επιτρέπουν να εργαστώ με τους δημιουργικούς όρους που θα επιθυμούσα, ώστε η πρότασή μου για την "Λυσιστράτη" του Αριστοφάνη να μπορεί να προετοιμαστεί και να λειτουργήσει στο πνεύμα της συνεργατικότητας και δημιουργικότητας που θα επιθυμούσα για την συγκεκριμένη παράσταση (όπως και για κάθε παράσταση που αναλαμβάνω ως σκηνοθέτης)". Ο ΘΟΚ εξέφρασε τη λύπη του για τη συγκεκριμένη εξέλιξη και αποφάσισε να παρουσιάσει το ίδιο έργο σε καλοκαιρινή περιοδεία εντός της Κύπρου, σε σκηνοθεσία Μάριου Μεττή.
Ψυχραιμία και συνεργασία
Ο Γιώργος Λούκος πίστευε πως μια σκηνοθεσία στην Επίδαυρο είναι κάτι πολύ σημαντικό και ήταν ο πρώτος καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Επιδαύρου που δήλωσε: "Μου φαίνεται αδιανόητη η ευκολία με την οποία ορισμένοι Έλληνες σκηνοθέτες μού προτείνουν να ανεβάσουν κάτι στην Επίδαυρο χωρίς να έχουν την εμπειρία ή χωρίς να έχουν καταθέσει σοβαρό καλλιτεχνικό έργο". Η δεκαετία Λούκου ήταν κοσμογονική για τη διοργάνωση, αλλά και την πολιτιστική δραστηριότητα στην Ελλάδα και το "διαζύγιο" με τον ΘΟΚ ήταν από τις πρώτες, ενδεικτικές αποφάσεις πολιτικής του που οριοθετούσαν τους άξονες μιας νέας εποχής. Ο ΘΟΚ επανήλθε στην Επίδαυρο αλλά στο ενδιάμεσο η διαχείρισης της κατάστασης έχει περάσει από πολλά στάδια, θυμό, στενοχώρια, άρνηση, διαπραγμάτευση…Μην ξεχνάμε πως η καλλιτεχνική τροφοδότηση ανάμεσα στις δυο χώρες είναι σταθερή και σημαντική και καλό είναι να διαβάζουμε με ψυχραιμία τα γεγονότα πάντα υπό το πρίσμα της συνεργασίας και των καλλιτεχνικών κριτηρίων που κάθε φορά τίθενται. Η κάθε απόρριψη ή δυσκολία ας είναι ευκαιρία για περισυλλογή και ανασύνταξη, όχι για αντιπαράθεση.
