Η ηθοποιός και σκηνοθέτις Ρηνιώ Κυριαζή αγαπάει την έρευνα και τον πειραματισμό. Οι αναζητήσεις της την οδήγησαν στη προσέγγιση σπουδαίων έργων και αρχαίων ποιητών και για το στήσιμο των παραστάσεων της δίνει πάντα έμφαση στη χρήση της φωνής ως μέσο έκφρασης. Έχει σπουδάσει συστηματικά τη μέθοδο φωνής της Μίρκας Γεμεντζάκη, τη μέθοδο "freeing the natural voice” της Kristin Linklater στο Columbia University of New York και τη μέθοδο του Roy Hart με τον Jonathan Hart στο New York University και στο Roy Hart centre.
Μετά τις "Βάκχες" του Ευριπίδη, η Ρηνιώ Κυριαζή συνεχίζει την έρευνά της πάνω σε ένα άλλο εμβληματικό κείμενο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, την σοφόκλεια "Αντιγόνη". Στις 8 Ιουνίου κάνει πρεμιέρα στο Σφενδόνη η παράσταση "Αντιγόνη, μετέωρη". Η Ρηνιώ Κυριαζή μαζί με τα μέλη της Εταιρείας Θεάτρου Άλκη αντιμετωπίζουν την ερμηνεία της "Αντιγόνης" του Σοφοκλή ως ανοιχτό πεδίο έρευνας, προβληματισμού, στοχασμού και ερμηνείας.
Στο σημείωμα για την παράσταση γράφουν: "Η Αντιγόνη, μετέωρη-μια ξένη-που δεν ανήκει ούτε στο φως ούτε στο χώμα. Το έργο μετέωρο, εκεί που χτίζεται διαλύεται, ένα γιαπί. Η πόλη μετέωρη, μετά από άγριο πόλεμο, παλεύει να σταθεί. Ο Κρέων μετά από τη θυσία του μικρού παιδιού του βυθίζεται στη μαύρη τρύπα της Άτης, της αδυσώπητης θεάς που σε κάνει να βλέπεις το σωστό για λάθος. Ο θίασός μας μέσα από θραύσματα επιθυμεί να αρθρώσει μια χειρονομία, μια διαδρομή, μνήμη για τους νεκρούς του, να εκπληρώσει μια κηδεία που δεν έγινε. Που δεν γίνεται - καθώς η δίνη των γεγονότων μάς πετάει συνεχώς στο αύριο. Στο πάντα, στέκονται οι αγαπημένοι μας σαν σήματα, όπως οι κούκοι στα μονοπάτια, σαν πέτρινα μνήματα στην άκρη της θαλάσσης. Τα υλικά μας εύθραυστα, στοιχεία της τελετουργίας του θρήνου, διαβατήριων τελετών, ίχνη αρχέγονων χορών, μουσική άχρονη, συνθέτουν μια ιδιόμορφη παρτιτούρα, μετέωρη στο σύνορο. Η μετάφραση του Μίνου Βολανάκη πέτρινη. Ο σκηνικός χώρος ένα νταμάρι να στεγάσει τους εξόριστους.
Ομόκεντροι κύκλοι περιστρέφουν τα πρόσωπα γύρω από τη Μοίρα ή την Ανάγκη. Στον πυρήνα, τρεις υποκριτές εναλλάσσουν τους αντιθετικούς ρόλους. Περιμετρικά, τρεις μορφές του χορού τούς καθρεφτίζουν. Μέσα από τα ερείπια του απερχόμενου πολέμου, ξεπηδάει ένας επόμενος. Από την ανατολή του ηλίου μέχρι τη δύση, οι μορφές διανύουν αποστάσεις κι αντιστρέφονται. Μέσα σε μία μέρα, αντίρροπες δυνάμεις δημιουργούν τη δίνη των γεγονότων που θα ξετυλίξει του ανθρώπου το δέος, τον άνθρωπο. Τα αινίγματα παραμένουν άλυτα".
Παίζουν οι ηθοποιοί Δήμητρα Γκλιάτη, Ειρήνη Κουμπαρούλη, Αρετή Πολυμενίδη, Γιούλη Καρναχωρίτη, Μοχάμεντ Μπελχέντι, Ρηνιώ Κυριαζή.
Η μετάφραση είναι του Μίνωα Βολανάκη, η σκηνοθεσία- δραματουργική επεξεργασία της Ρηνιώς Κυριαζή, η μουσική του Νίκου Βελιώτη, ο σχεδιασμός του σκηνικού χώρου του Σωτήρη Μελανού, τα κοστούμια της Ματίνας Μέγκλα, οι φωτισμοί της Στέβης Κουτσοθανάση.
Περισσότερες πληροφορίες
Αντιγόνη, μετέωρη
Η δημιουργός ξαναδιαβάζει την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή μέσα από τα τελετουργικά στοιχεία του θρήνου, ίχνη αρχέγονων χορών και τη μουσική, εστιάζοντας στις έννοιες της μοίρας, της ανάγκης και του πολέμου.
