Πέντε πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για το "ΕΝΡΟΝ"

"Η Βρετανίδα θεατρική συγγραφέας και σεναριογράφος Λούσι Πρεμπλ, η οποία για τα πέντε της θεατρικά έργα μέχρι σήμερα, (Λονδίνο Royal Court, National Theatre, Old Vic και
Νέα Υόρκη), ήταν υποψήφια για βραβεία Ολίβιε, ενώ τιμήθηκε από τον Κύκλο Θεατρικών Κριτικών για το καλύτερο νέο έργο. Στην Ελλάδα, την γνωρίζουμε από τον Κωνσταντίνο Αρβανιτάκη που ανέβασε το τρίτο έργο της "Effect" (2014-2015) με τους Αντώνη Καρυστινό και Άννα Μάσχα. Σήμερα, είναι παραγωγός και σεναριογράφος της πολύ επιτυχημένης και πολυβραβευμένης σειράς του HBO "Succession"".

"Το έργο "ΕΝΡΟΝ” της Λούσι Πρεμπλ βασίστηκε στην πραγματική ιστορία της κατάρρευσης του αμερικανικού κολοσσού ενέργειας Enron, σε ένα πρωτοφανές έως τότε σκάνδαλο, το 2001. Η Enron, που ξεκίνησε ως μια εταιρεία παροχής φυσικού αερίου και πετρελαίου το 1985, μεταλλάχτηκε σε ένα "χρηματιστήριο ενέργειας" στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Με ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά της οικονομικής κρίσης του ’08, δημιουργήθηκε μια τεράστια φούσκα, η οποία, ενώ έδινε μέχρι τελευταία στιγμή μπόνους στα μεγαλoστελέχη της, έσκασε παταγωδώς σε μόλις 24 ημέρες, αφήνοντας πίσω της μια ενεργειακή κρίση στην Καλιφόρνια, 20.000 ανέργους, εξανεμίζοντας δισεκατομμύρια δολάρια σε μισθούς, συντάξεις και ασφαλιστικά προγράμματα και οδηγώντας μαζί της στην πτώχευση μία από τις μεγαλύτερες ελεγκτικές εταιρείες, την Arthur Andersen, και τους 29.000 εργαζόμενούς της".

"Επέλεξα να το σκηνοθετήσω γιατί, πέρα από την προφανή αναλογία με το σήμερα και τη βαθιά μου ανάγκη να ανέβουν στη σκηνή σύγχρονα έργα, γραμμένα από ανθρώπους που είναι εν ζωή, με κινητοποίησαν οι αρετές του έργου: εκκινεί μεν από μια πραγματική ιστορία, παίρνει όμως απροσδόκητες πρωτοβουλίες. Μια τραγική ιστορία μπολιάζεται με ακραίο χιούμορ, στοιχεία παραλόγου, ταχύτατο ρυθμό και ένα υφέρπον beat για να αποδώσει ακριβώς τη γραμμή αυτής της ιστορίας: ένα πάρτι επί πτωμάτων (ή έστω ανθρώπων που καταπιέζονται) ή, αλλιώς, πώς μια ανώτερη κάστα "παραγόντων” γελά και εκτραχύνεται, παίζοντας με τις ζωές μας, όσο εμείς αγωνιούμε για τη ΔΕΗ και το ντεπόζιτο του αυτοκινήτου".

 

"Ελπίζω ο θεατής να αναλογιστεί το "γιατί; (why?)”, λέξη που η Enron χρησιμοποιούσε μάλιστα στα διαφημιστικά της. Θα ήθελα να σκεφτεί πως όποιο γεγονός μάς φαίνεται μεγάλο και ξαφνικό, ποτέ δεν είναι στ’ αλήθεια. Όλα προκαλούνται από μικρές πράξεις και τριγμούς, που με τη σειρά τους προκαλούν αλυσιδωτές αντιδράσεις, αλλάζοντας το ρου της Ιστορίας. Και είναι εκεί, ανάμεσα, σε αυτές τις μικρές, μικρές πράξεις που χωράει να ρωτήσουμε ΓΙΑΤΙ. Ή πώς το ένα πράγμα οδήγησε ως το επόμενο. Κι αυτό είναι η ύχιστη πράξη που μπορούμε να κάνουμε ως πολίτες σε ένα τόσο αδηφάγο πολιτικοοικονομικό σύστημα".

"Αυτά που με έφεραν κοντά με τους συνεργάτες μου είναι η πίστη, ο θαυμασμός και η συγκυρία. Μετά δύο χρόνια πανδημίας, εγκυμοσύνες, αναβολές άλλων παραστάσεων, άλλοι στόχοι ζωής οδήγησαν στην τελική σύνθεση, που περιλαμβάνει: τρεις συμφοιτητές μου από την σχολή του Εθνικού, τον Μάνο Βαβαδάκη που από το 2017 συνεργαζόμαστε σταθερά παίζοντας ο ένας στις παραστάσεις του άλλου, για πρώτη φορά τον Γιάννη Παναγόπουλο και τον Χρήστο Κοντογεώργη, και επίσης για πρώτη φορά την Καλλιόπη Παναγιωτίδου, η οποία μου σύστησε κιόλας το έργο. Και με τους τέσσερις είμαστε μαζί στο ΣΕΗ από το 2020 και με συγκινεί βαθιά το ότι το όραμα για ένα θεατρικό τοπίο στα εργασιακά, μας ενώνει τώρα και επί σκηνής. Μαζί και η Γωγώ Παπαϊωάννου που κάναμε τα πρώτα μας μαζί το 2005 στο θέατρο των Αλλαγών. Και δίπλα σ’ αυτούς, ο Κορνήλιος Σελαμσής, σταθερός συνεργάτης μου στην μουσική, πάντα η αντίστιξη σε αυτό που δημιουργώ, η επίσης σταθερή και πάνω από όλα φίλη καρδιακή Μυρτώ Γράψα στην κίνηση, οι αγαπημένες Αντριάνα Ανδρέοβιτς και Κόνυ Ζήκου στην δρματουργία και την συνολικότερη βοήθεια, ο διπλανός μου από το Γυμνάσιο Χαράλαμπος Νικολάου στα κοστούμια. Και οι δύο νέες συνεργάτιδες, η Στέλλα Κάλτσου, που χρόνια τώρα με φώτιζε σε παραστάσεις ως ηθοποιό και ήρθε η στιγμή να φωτίσει μία σκηνοθεσία μου και η υπέροχη Ηλένια Δουλαδίρη στο σκηνικό, με την οποία γνωρίστηκα το καλοκαίρι του 2021 σε μια επεισοδιακή παραγωγή που μας ένωσε για πάντα νομίζω".