Μετά τον εξαιρετικό «Αμύντα», μια παράσταση αφιερωμένη στη μνήμη του σπουδαίου σκηνοθέτη Σπύρου Ευαγγελάτου, ο Θανάσης Κουρλαμπάς συνεχίζει τη θεατρική του σεζόν πολύ δυναμικά με τρεις παραστάσεις! Παράλληλα, επιστρέφει και στη μικρή οθόνη, με την κωμωδία «Κάτι Χωρισμένα Παλικαριά» στον Ant1 σε σκηνοθεσία Βασίλη Θωμόπουλου και Πάνου Κούτρα. Ο ηθοποιός μίλησε στη Γιώτα Δημητριάδη και το athinorama.gr για την πλούσια σεζόν που είναι προ των πυλών και το τριπλό θεατρικό του χτύπημα.
Όπως ήταν φυσικό από την κουβέντα ήταν αδύνατον να απουσιάζει ο αείμνηστος Σπύρος Ευαγγελάτος: «Ήταν για εμένα ο μέντοράς μου, ο δάσκαλός μου. Έκανα 29 έργα μαζί του…» τόνισε ο ηθοποιός. Και συνέχισε συγκινημένος: « Ο “Αμύντας” ήταν το κύκνειο άσμα του, ήταν ένα προσωπικό στοίχημα για εκείνον αυτό το έργο γιατί το είχε ανακαλύψει μόνος του. Όσοι είδαν την παράσταση είπαν ότι τους θύμισε εκείνη την παλιά του, την τρελή περίοδο από το Αμφιθέατρο. Παρόλο που πια ήταν μεγάλος και ταλαιπωρημένος άνθρωπος, όταν σκηνοθετούσε ήταν γεμάτος ενέργεια και ζωή. Τόσο αυθόρμητος.. Ήταν μεγάλος καλλιτέχνης και άφησε δυσαναπλήρωτο κενό».
Ο Θανάσης Κουρλαμπάς για τρίτη συνεχόμενη σεζόν πρωταγωνιστεί στη μεγάλη επιτυχία του θεάτρου Αλκμήνη «Οι 12 ένορκοι». Πρόκειται για τη θεατρική μεταφορά της οσκαρικής κινηματογραφικής επιτυχίας (Σίντνεϊ Λιούμετ, 1957) που σκηνοθετεί η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη. Ο ηθοποιός κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Κώστα Τριανταφυλλόπουλο, που έπαιζε στην παράσταση την πρώτη χρονιά. Αλήθεια όμως, πώς είναι να παίζει κανείς τρία χρόνια στην ίδια παράσταση; «Πολλές φορές με ρωτάνε αν βαρέθηκα με τόσες παραστάσεις. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί, αντιθέτως, είναι τόσες οι δυναμικές που αναπτύσσονται με τους νέους συναδέλφους που αλλάζουν κάθε χρόνο, ώστε η κάθε παράσταση να σε παρασύρει σε ένα νέο μοναδικό ταξίδι», μας είπε ο ηθοποιός.
« Όταν υπάρχει ένα δυνατό έργο σαν βάση, σαν καμβάς και συνδυάζεται με δυνατές ερμηνείες, τότε πραγματικά επικοινωνεί με το κοινό. Στην παράσταση λειτουργούν οι παύσεις, δεν ακούγεται το παραμικρό…» μας λέει ο Θανάσης Κουρλαμπάς δικαιολογώντας μας τα απανωτά sold-out των Ενόρκων.
Ενώ θυμάται την πιο δυνατή εμπειρία που έζησε μαζί με τους συμπρωταγωνιστές του: «Ήταν όταν παίξαμε στις γυναικείες φυλακές, ειδικά ο δικός μου ρόλος που μένει άκαμπτος μέχρι το τέλος. Είναι πολύ δυνατό το συναίσθημα που βιώνεις, όταν αισθάνεσαι, ότι όλοι οι ρόλοι γύρω σου είναι μαλακωμένοι και εσύ είσαι ο μοναδικός που παραμένει άκαμπτος. Το χειροκρότημα, βέβαια, στο φινάλε σε εκείνη την παράσταση ήταν πιο λυτρωτικό από κάθε άλλη φορά και από ένα κοινό που είχε άμεση σχέση με όσα παρακολουθούσε».
Κάθε Σάββατο και Κυριακή πριν και μετά από τους «12 Ενόρκους», αντίστοιχα, μαζί με τον συμπρωταγωνιστή του Κωνσταντίνο Αρνόκουρο θα βιώνουν έναν ανεκπλήρωτο σκηνικό έρωτα στην «Ανθρωπινή Φωνή» σε σκηνοθεσία του Βασίλη Νικολαίδη μαζί του στη σκηνή και η Κική Σταυριανίδη. «Στην παράσταση παντρεύεται ο μονόλογος του Ζαν Κοκτώ και μια σκηνή που έγραψε ο Γιώργος Ξενίας εμπνευσμένη από το βασικό δίδυμο Αντόνιο και Πασάνιο που παρουσιάζει ο Σαίξπηρ στον “Έμπορο στη Βενετία”. Τον μονόλογο του Κοκτώ τον “ενοχλήσαμε” λιγάκι, φέρνοντάς τον στην εποχή μας και όχι στο 1928 που είναι κανονικά γραμμένος. Για παράδειγμα στην παράσταση δεν θα δείτε επιστολές αλλά φωτογραφίες. Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι όμως, είναι ότι η διασκευή τόλμησε να παρουσιάσει αυτό που τόσα χρόνια λένε οι μελετητές ότι διαφαίνεται σ’ αυτό τον μονόλογο, ότι δηλαδή ουσιαστικά ο Κορτώ το είχε γράψει για τον ανεκπλήρωτο έρωτα μεταξύ δύο ανδρών. Έτσι στην παράσταση θα δούμε ένα γκέι ζευγάρι», μας εξηγεί ο ηθοποιός.
Μετά και την ψήφιση του νομοσχεδίου για την ταυτότητα του φύλου και μέσω αυτής της παράστασης, πόσο τελικά πιστεύει ότι το θέατρο μπορεί να ευαισθητοποιήσει το κοινό σ’ αυτά τα ζητήματα; «Είναι αυτονόητο ότι ένας άνθρωπος πρέπει να μπορεί από τα δεκαπέντε του να αυτοπροσδιορίζεται. Είναι σαν να λέμε ότι ο ήλιος βγαίνει απ' την ανατολή! Προσωπικά μέσα από αυτό το έργο, ένα συγκλονιστικό θεατρικό ταξίδι, συνειδητοποίησα ότι η αγάπη, ο χωρισμός, η απώλεια και η διαχείρισή τους δεν έχουν φύλο. Ο νεαρός ήρωας παλεύει να βρει την ταυτότητά του και καταλήγει να παντρευτεί μια γυναίκα για να είναι κοινωνικά καλυμμένος».
Η τρίτη παράσταση του θεάτρου Αλκμήνη που θα δούμε τον ηθοποιό είναι η «Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη που σκηνοθετεί η Δέσποινα Γιαννάτου. Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στο αρχαίο θέατρο Δωδώνης.
Όπως μας εξήγησε ο Θανάσης Κουρλαμπάς: «Πρόκειται για μια παράσταση χορού στην οποία συμμετέχουν τέσσερις εκπληκτικές χορεύτριες που κάνουν τις διαστάσεις της Φόνισσας. Εγώ έχω ένα πολύ μικρό πέρασμα, δεν θα μπορούσα να έχω και μεγαλύτερο, δεν είμαι χορευτής. Στο πέρασμά μου εκπροσωπώ το ανδρικό καταπιεστικό πρότυπο, όλους τους άνδρες που πέρασαν από τη ζωή της Φραγκογιαννούς».
Ωραία μας τα περιέγραψε όλα αυτά, αλλά, αν σκεφτεί κανείς ότι μαζί με τις τρεις παραστάσεις ο Θανάσης Κουρλαμπάς έχει και εντατικά γυρίσματα για την τηλεοπτική σειρά του Ant1 «Κάτι Κουρασμένα Παλικαριά», το πρώτο ερώτημα που αβίαστα θα έρθει στα χείλη του είναι «Πώς τα προλαβαίνεις;»
Ο ίδιος μας απαντά με ειλικρίνεια: « Είχα χρόνια να θυμηθώ τον εαυτό μου σε τόσο κόκκινες περιοχές! Σκεφτείτε ότι για την “Ανθρώπινη Φωνή” κάνουμε πρόβες 11:30 με 3 το πρωί».
Γιατί λοιπόν τόσες δουλειές μαζεμένες ; «Όλοι κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να στηρίξουμε τις οικογένειές μας στην κρίση. Σε εμάς τους ηθοποιούς όμως πιο πολύ μετράει, αν θες να κάνεις μια δουλεία, αν σου αρέσει, αν νιώθεις ότι θα σε πάει παραπέρα».
