Δημιούργησαν πριν από 17 χρόνια ένα από τα πιο αγαπημένα θέατρα της πόλης. Φέτος, δίχως να εγκαταλείπουν το Επί Κολωνώ, «επεκτείνονται» στο Σύγχρονο Θέατρο και ανεβάζουν για πρώτη φορά ένα έργο κλασικό: το «Λεωφορείον ο Πόθος», με την Κόρα Καρβούνη ως Μπλανς Ντιμπουά. Η Ιλειάνα Δημάδη μίλησε με τη σκηνοθέτιδα Ελένη Σκότη και τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Επί Κολωνώ Γιώργο Χατζηνικολάου ζητώντας τους... εξηγήσεις!
Πώς αποφασίσατε αυτήν την «επέκταση» προς το Σύγχρονο Θέατρο;
Γ.Χ. Είναι όντως μια «επέκταση» εντός εισαγωγικών. Δεν έγινε 100% συνειδητά.
Ελ.Σκ. Θέλαμε καλλιτεχνικά ένα χώρο μεγαλύτερο από το Επί Κολωνώ. Το μέγεθος, ξέρετε, καθορίζει κάποιες επιλογές. Στο δικό μας θέατρο παίζουμε εδώ και 17 χρόνια έργα σύγχρονα, άπαιχτα, με έναν σφιχτό θίασο. Το κλασικό έργο, αν και πάντα μας απασχολούσε, αφορά μεγάλους θιάσους, οι οποίοι δεν αντιμετωπίζονται σε μια μικρή σκηνή.
Γ.Χ. Φυσικά, το τι θέατρο κάνεις έχει πάντα σχέση με την αρχιτεκτονική και την αισθητική. Δεν μπορώ, ας πούμε, να μας φανταστώ να ανεβάζουμε τα έργα που ανεβάζουμε σε θέατρα με βελούδινα χαλιά, καθρέφτες και χρυσοποίκιλτους χειρολισθήρες! Στο Σύγχρονο νιώθουμε οικεία.
Ελ.Σκ. Έτσι είναι. Τα έργα έχουν σημασία. Δεν θα μπορούσαμε να ανεβάσουμε Τολστόι στο Επί Κολωνό! Μας δίνεται τώρα, επιτέλους, η ευκαιρία να ανεβάσουμε δύο κλασικά έργα, ένα ρωσικό κι ένα αμερικανικό, τα οποία τροφοδότησαν το ρεαλισμό – το είδος του θεάτρου που υπηρετούμε.
Γ.Χ. Ρωσία από τη μία, Αμερική από την άλλη: ο Στανισλάφσκι, το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας και η Μέθοδος από τη μία και το Actor’s studio και οι επίγονοι του ρεαλισμού από την άλλη. Τώρα που το σκέφτομαι το φετινό μας ρεπερτόριο απηχεί την καταγωγή της Ελένης: Ελληνοαμερικανίδα με μητέρα από τη Ρωσία!
Ένα απροσδόκητο περιστατικό που σας έχει συμβεί στο Επί Κολωνώ;
Ελ.Σκ. Ήταν στο «La Chunga». Η παράσταση είχε ξεκινήσει και η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη καθόταν μπροστά στη σκηνή, στην αριστερή γωνία. Σιωπηλή, σε μια κουνιστή πολυθρόνα, καθάριζε φακές. Στην άλλη πλευρά οι υπόλοιποι ηθοποιοί έπαιζαν μια παρτίδα μπαρμπούτι και την ειρωνεύονταν – έτσι υπαγόρευε το έργο. Όμως στην ίδια ευθεία, ακριβώς μπροστά στην Καρυοφυλλιά, υπήρχε ένας θεατής ο οποίος πήρε το όλο θέμα προσωπικά! Θεώρησε ότι οι ηθοποιοί κορόιδευαν εκείνον! Σηκώνεται, λοιπόν, έξω φρενών και αρχίζει: «Σ’ εμένα τα λέτε αυτά, κύριοι; Σ’ εμένα συμπεριφέρεστε έτσι;» Και ανοίγει την πόρτα και φεύγει!
Η πιο αγαπημένη παράστασή σας;
Ελ.Σκ. Μα, είναι όλες τους παιδιά μας! Όπως και με τα παιδιά υπάρχουν παραστάσεις δύσκολες κι εύκολες. Ειδικά όμως ο «Άγριος σπόρος», που παίζεται και φέτος, σήμαινε πολλά για μένα. Έψαχνα εδώ και δεκαετίες να βρω ένα σύγχρονο ελληνικό έργο που να το νιώσω, να το καταλάβω και να έχει απήχηση στο κοινό…
Γ.Χ. Εγώ, πάλι, ξέρω ποιο έργο αγαπάει εμάς περισσότερο: το «Αγαπητή Ελένα». Από τα 17 χρόνια που υπάρχει το Επί Κολωνώ παίζεται τα πέντε!
Περιγράψτε μου με μία λέξη το Θέατρο Επί Κολωνώ.
Ελ. Σκ. «Φως»! Αυτός ο χώρος εκπέμπει φως. Το κατάλαβα από όταν τον πρωτοβρήκαμε το 1998. Ψάχναμε για χώρο, για μια μόνιμη στέγη. Είχαμε τις αμφιβολίες μας: «Βρε, μήπως βιαζόμαστε; Μήπως έχουμε καβαλήσει το καλάμι;» Βγάλαμε μια αγγελία και πήραμε τους δρόμους. Είχε μια φοβερή βροχή. Με το που παρκάραμε όμως έξω από το Επί Κολωνώ, εντελώς ξαφνικά, η βροχή σταμάτησε. Σκάει τότε ένα υπέροχο φως και ακριβώς πάνω από το κτίριο ένα ουράνιο τόξο! Ανοίξαμε την πόρτα, μπήκαμε στο χώρο και… αυτό ήταν.
Γ.Χ. Εμένα η πρώτη λέξη που μου έρχεται είναι «χαρά» και τη συνδέω με την επικουρική ευδαιμονία: όσο πιο πυκνή είναι τόσο περισσότερη ευτυχία υπάρχει. Η ορθότερη λέξη όμως, νομίζω, είναι το «γνήσιο». Η αλήθεια με γοητεύει σε όλα. Τη γνησιότητα αναζητάμε στα συναισθήματα, στα υλικά, στις προθέσεις. Το θέατρο μπορεί να είναι ο ναός των ψευδαισθήσεων, αλλά ακόμη και σε αυτές βρίσκει κάποιος τη γνησιότητα, έτσι δεν είναι;
Τενεσί Ουίλιαμς, Ελία Καζάν, Βίβιαν Λι, Μάρλον Μπράντο και «Λεωφορείον ο πόθος»: ένα έργο για τις ψευδαισθήσεις, ένα έργο-μύθος… Πώς καταπιάνεστε μαζί του;
Γ.Χ. Υπηρετώντας το, αποτίνοντας το δικό μας φόρο τιμής σε αυτό. Η Μπλανς, αυτός ο μυθικός ρόλος, έχει να κάνει με τον εύθραυστο άνθρωπο, τον διαφορετικό, τον ευάλωτο που όλοι θέλουν να τον διώξουν, διότι δεν τους βολεύει η ύπαρξή του.
Ελ.Σκ. Θέλουμε να επιβεβαιώσουμε ότι ο μύθος γύρω από αυτό το έργο και αυτόν το ρόλο έχει υπόσταση. Δεν θέλουμε να πούμε κάτι άλλο. Όσο όμως κι αν θαυμάζουμε το έργο, δεν το αντιμετωπίζουμε ως μνημείο, αλλά με μεγάλη αγωνία για το τι έχει να μας πει σήμερα.
Tip: "Αγαπητή Ελένα", "Άγριος Σπόρος", "Λεωφορείον ο Πόθος": ένα τρίπτυχο δυνατών παραστάσεων μας περιμένει φέτος από την ομάδα Νάμα τόσο στο Θέατρο Επί Κολωνώ όσο και στο Σύγχρονο Θέατρο. Μη χάσετε την προσφορά που ισχύει για τις επτά μόνο πρώτες βραδιές και των τριών παραστάσεων: όλα τα εισιτήρια διατίθενται στα 12€.
Περισσότερες πληροφορίες
Άγριος σπόρος
Ακροβατώντας μεταξύ κωμωδίας και δράματος, ο Τσίρος σκιαγραφεί μια αρχετυπική μορφή του σύγχρονου Έλληνα της επαρχίας για να σχολιάσει τον καθημερινό αγώνα για επιβίωση. Ο Στάθης Σταμουλακάτος αντικαθιστά τον Τάκη Σπυριδάκη στον πρώτο ρόλο.
Αγαπητή Ελένα
Η ιστορία μιας δασκάλας που κρατείται όμηρος από τους μαθητές της και το σπίτι της γίνεται πεδίο σύγκρουσης της ηθικής και των αξιών
Λεωφορείο ο πόθος
Το βραβευμένο με Πούλιτζερ έργο εστιάζει στη σχέση της ονειροπόλας και συμπλεγματικής Μπλανς Ντιμπουά με τον άξεστο άντρα της αδερφής της Στάνλεϊ Κοβάλσκι.
