![Ο Ρομέο Καστελούτσι στο λάρυγγα του Ιουλίου Καίσαρα](https://www.athinorama.gr/Content/ImagesDatabase/p/750x422/pad/both/lmnts/articles/2514828/1.jpg?quality=81&404=default&v=4)
Μέγας εικονοκλάστης και πειραματιστής, ο Ιταλός σκηνοθέτης μάς θέλει όρθιους επί 40΄, με θέα το λάρυγγα ενός ηθοποιού και την τραχειοτομή ενός άλλου. Έτσι προστάζει για τον σαιξπηρικό «Ιούλιο Καίσαρα» ο Ιταλός παντοκράτορας της σύγχρονης σκηνής.
![Ο Ρομέο Καστελούτσι στο λάρυγγα του Ιουλίου Καίσαρα - εικόνα 1](https://www.athinorama.gr/lmnts/articles/2514828/1.jpg)
Οι θεατές παρακολουθούν την παράσταση όρθιοι» διευκρινίζει το γραφείο Τύπου του Φεστιβάλ Αθηνών για το «Ιούλιος Καίσαρας. Σπαράγματα», επισημαίνοντας ότι πρόκειται για μια περφόρμανς-μελέτη πάνω στο λόγο και την ομιλία. Καθόλου δεν πτοήθηκαν, ωστόσο, οι θεατρόφιλοι από τον ακραιφνώς πειραματικό χαρακτήρα της παράστασης του Καστελούτσι η οποία είναι ήδη sold-out.
Στην τέταρτη άφιξή του στην Αθήνα –μετά τη «Θεία Κωμωδία», το «Περί της έννοιας του προσώπου του Υιού του Θεού» και το «Go down, Μoses»–, ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης που δημιουργεί εδώ και 35 χρόνια θεάματα-οράματα, φέρνοντας στην επιφάνεια εικόνες του υποσυνειδήτου, στα όρια της ψευδαίσθησης, ανατρέχει σε μια καθοριστική παράστασή του. Πρόκειται για τον σαιξπηρικό «Ιούλιο Καίσαρα» που πρωτοανέβασε το 1997, «σωματοποιώντας» το λόγο, τη ρητορική και τα πρόσωπα με τον πλέον ανατρεπτικό, πολυπρισματικό, όσο και σοκαριστικό τρόπο. Ηθοποιοί με σώματα πάσχοντα και ιατρικά μηχανήματα πρωταγωνιστούσαν τότε όπως και τώρα.
Γιατί το «Ιούλιος Καίσαρας. Σπαράγματα» είναι μια ανατριχιαστικά αλλόκοτη σύνθεση θραυσμάτων λόγου, μορφών και σκηνών από το έργο του Σαίξπηρ κι ένα είδος επιγράμματος στην παράσταση του ’97, με τρεις από τους τότε πρωταγωνιστές. Ο Ιούλιος Καίσαρας ερμηνεύεται από τον ηλικιωμένο Τζιάνι Πλάτσι. Μάρκος Αντώνιος γίνεται ο Νταλμάζιο Μασίνι, ο οποίος έχει υποστεί τραχειοτομή, ύστερα από επέμβαση για καρκίνο, παρ' όλα αυτά εκφωνεί τον επικήδειο προς τιμήν του δολοφονημένου Καίσαρα.
Την ίδια στιγμή, ο Σέρτζιο Σκαρλατέλα, στον αινιγματικό ρόλο του «φσκι» –φόρος τιμής στον Στανισλάφσκι– βυθίζει στο ρουθούνι του μια ενδοσκοπική κάμερα, οδηγώντας τη μέχρι τις φωνητικές χορδές του. Οι θεατές παρατηρούν σε μια οθόνη τα εσωτερικά του όργανα και το πώς ο αέρας μετασχηματίζεται σε ήχο, φωνή και λόγο. Και η παράσταση, ως παραβολή, αποκαλύπτει το τέλος του λόγου και της λογικής, της ηθικής και της ρητορικής που σηματοδοτεί ο –κατά Σαίξπηρ– «Ιούλιος Καίσαρας».
Εθνικό Θέατρο, 17-20/6.
Συμμετέχουν οι Γιώργος Τσιαντούλας και Περικλής Φωκιανός.
Τα εισιτήρια έχουν εξαντληθεί.
Περισσότερες πληροφορίες
Ιούλιος Καίσαρας
Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, η σαιξπηρική «πολιτική τραγωδία», την παρούσα στιγμή, εμπνέει ένα σαρκαστικό στοχασμό πάνω στις μεθόδους και τις συνήθειες της εξουσίας.