Κάθε εβδομάδα, μέχρι τα τέλη του μήνα, περίπου 40-50 παραγωγές της προηγούμενης σεζόν κάνουν εκ νέου πρεμιέρα. Μην απορείτε, αυτό συμβαίνει κάθε Νοέμβριο την τελευταία πενταετία. Μαζί με κάποιες νέες παραγωγές, ξεκινούν κι εκείνες που οι συντελεστές τους κρίνουν πως η επιτυχία τους αντέχει να κεφαλαιοποιηθεί. Σημειώνουμε έξι επαναλήψεις αυτών των ημερών που αξίζει να μπουν στη θεατρική ατζέντα σας.
1.Σταματία, το γένος Αργυροπούλου
«Το κοινό μάς δίνει δύναμη, κι εμείς ό,τι καλύτερο μπορούμε» επισημαίνει ο σκηνοθέτης Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος. Ο ίδιος, πράγματι, «έδωσε» πέρυσι κάτι εξαιρετικό: την –άγνωστη μέχρι πρότινος στο ευρύ κοινό– Ελένη Ουζουνίδου στο σόλο της ζωής της, με βάση έναν κωμικοτραγικό μονόλογο του Κώστα Σωτηρίου. Μια χαριτωμένη κυρία σε μια άχαρη σύγχυση –ιδεολογική, ιστορική, πολιτική και προσωπική– είναι η Σταματία: μια συντηρητική, παρθένα γεροντοκόρη που «έχει τζαζέψει απ’ το λιβάνι και την αγαμία». Και η Ουζουνίδου, ενσαρκώνοντας τον αντιηρωικό βίο της αφασικής Σταματίας και μαζί της νεότερης Ελλάδας, καταθέτει μια ερμηνεία χοϊκή, τζαζ και απείρως γοητευτική (Θέατρο του Νέου Κόσμου, από 7/10).
2. Η Μεγάλη Χίμαιρα
Η Μεγάλη Χίμαιρα Ογδόντα χρόνια μετά τη συγγραφή του, το ερωτικό μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση δημιουργεί και πάλι αίσθηση χάρη στην παράσταση του εγγονού του, Δημήτρη Τάρλοου. Με διαφορετική διανομή, η επική παράσταση επαναλαμβάνεται, πάντα όμως με την έξοχη Αλεξάνδρα Αϊδίνη ως Μαρίνα Μπαρέ, μια Γαλλίδα με διδακτορικό στη «Μήδεια», η οποία βρίσκει στην Ελλάδα καταφύγιο από τη μεγάλη ντροπή που την κατατρύχει, την πορνική ζωή της μητέρας της αλλά και της ίδιας. Ένας Έλληνας καπετάνιος (Μάξιμος Μουμούρης) την παντρεύεται αγνοώντας το παρελθόν της. Όταν, όμως, εκείνη ποθήσει τον αδερφό του (Δημήτρης Μοθωναίος), η τραγωδία θα είναι αναπόφευκτη... (Πορεία, από 3/10).
3. Ο Άρντεν πρέπει να πεθάνει
Ήταν από τις παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών που δίχασαν. Κάτοχος του βραβείου «Δημήτρης Χορν», ο 29χρονος ηθοποιός Χάρης Φραγκούλης σκηνοθετεί το αιμοσταγές δράμα ενός ανώνυμου συγγραφέα του 1592, εντείνοντας τα στοιχεία μαύρης κωμωδίας που ενυπάρχουν. Το έργο αφορά ένα πραγματικό γεγονός, τη στυγερή δολοφονία του Τόμας Άρντεν, πρώην δημάρχου της πόλης Φέβερσαμ, από την άπιστη σύζυγό του και τον εραστή της. Όλα αυτά, σε ένα σκηνικό-καρουζέλ, το οποίο περιστρέφεται, τυλίγοντας στη δίνη του εξίσου τις τρομακτικές όσο και τραγελαφικές προεκτάσεις του έργου. Παίζουν οι Κ. Αβαρικιώτης, Μ. Πανουργιά, Η. Μπέζου, Γ. Περλέγκας, Θ. Τοκάκης κ.ά. (Θέατρο Τέχνης, από 1/10).
4. Μότζο
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει και φέτος τη διακεκριμένη –μεταξύ άλλων και με το Βραβείο Λόρενς Ολίβιε– σύγχρονη μαύρη κωμωδία του Τζεζ Μπάτεργουορθ με άκρως πρωτότυπο θέμα για τα θεατρικά δεδομένα: τα κυκλώματα των επιχειρηματιών της νύχτας που «αποφασίζουν» για την άνοδο και την πτώση των ροκ αστέρων στο λονδρέζικο Σόχο του 1950. Με άλλα λόγια «sex, drugs and rock ’n’ roll» σε συσκευασία μαύρης κωμωδίας, με τους Ηλία Μουλά, Αργύρη Ξάφη, Γιώργο Παπαγεωργίου, Αλέξη Φουσέκη, Αλέξανδρο Χρυσανθόπουλο και Γιώργο Χρυσοστόμου σε ρόλους «κακών αγοριών» (Πόρτα, από 3/10).
5.Φιλουμένα
Αν και η Ελένη Ράντου δεν μας έχει συνηθίσει σε τόσο «παραδοσιακούς» ρόλους, όπως εκείνος της ηρωίδας του Εντουάρντο ντε Φιλίπο, διαθέτει οπωσδήποτε το πληθωρικό ταμπεραμέντο που απαιτεί η θρυλική Ναπολιτάνα πρώην ιερόδουλη, πολύτεκνη μάνα κι εσαεί ερωμένη, την οποία στο σινεμά ερμήνευσε με τρόπο αξέχαστο η Σοφία Λόρεν (στην ομώνυμη ταινία του Βιτόριο ντε Σίκα το 1964). Ο Άλκις Κούρκουλος ερμηνεύει τον βασικό ανδρικό ρόλο και ο Σταμάτης Φασουλής σκηνοθετεί, με τον Μανόλη Παντελιδάκη να υπογράφει τα σκηνικά. Συμμετέχει ένας 20μελής θίασος, μεταξύ των οποίων οι Μαρία Κωνσταντάκη, Νικόλας Αγγελής, Γιάννης Στόλλας, Μελέτης Γεωργιάδης (Εθνικό, από 1/10).
6. Ο Θάνατος και ο Αγρότης
Ο Θάνατος και ο Αγρότης Ως αλλόκοτη μπαλαρίνα του Άδη εμφανίζεται η Ρούλα Πατεράκη, ως χήρος με βαρύ πένθος ο Αλέκος Συσσοβίτης κι επιδίδονται με στιλ σε έναν αγώνα λόγου που ξορκίζει το θάνατο, παρουσιάζοντάς τον ολοζώντανο, με σάρκα, οστά και... τούλινη φούστα χορεύτριας! Η Πατεράκη έστησε μια οριακή, ιλαροτραγική περφόμανς, σκάβοντας στο υπέδαφος ενός προαναγεννησιακού κειμένου, γραμμένου από τον Βοημό Γιοχάνες φον Τεπλ. Ο Θεός γίνεται το «Τίποτα» και ο Αγρότης συνώνυμος του Ακινάτη, του Σοπενχάουερ, της ελεύθερης βούλησης, της ίδιας της φιλοσοφίας. Επικαλούμενη μια ταυτοσημία της τρέλας και της μεταφυσικής, μετατρέπει τον Θάνατο και τον Αγρότη σε τρόφιμους στο θάλαμο ψυχιατρείου, να περιφέρονται και να λογομαχούν καταρρίπτοντας, ουσιαστικά, το μεγαλύτερο φόβο –εκείνον του θανάτου–, σε ένα από τα πιο ιδιοσυγκρασιακά θεάματα της προηγούμενης σεζόν (Faust, από τις 24/9).
Περισσότερες πληροφορίες
Mojo
Sex, drugs and rock ’n’ roll στη μαύρη κωμωδία, η οποία κάνει παραβολικές αναγωγές σε θέματα εξουσίας και προδοσίας με αφετηρία τη ζωή ενός ανερχόμενου σταρ της μουσικής σκηνής του λονδρέζικου Σόχο το 1958
Ο Άρντεν πρέπει να πεθάνει
Βίαιο και μυστηριώδες το έργο του άγνωστου συγγραφέα (1592), μεταφέρει στο θέατρο το πραγματικό γεγονός της στυγερής δολοφονίας του Τόμας Άρντεν, πρώην δημάρχου του Φέβερσαμ, από την άπιστη σύζυγό του
Η Μεγάλη Χίμαιρα
Το ερωτικό μελόδραμα της Γαλλίδας Μαρίνα Μπαρέ συνεχίζει για τρίτη σεζόν, σε μια επική πλέον παράσταση που μεταφέρει στη σκηνή τη μεγάλη συγκίνηση του βιβλίου.
Φιλουμένα
Η Ελ. Ράντου διασκεύασε το κλασικό έργο κι ενσαρκώνει τη Φιλουμένα, η οποία επιστρατεύει τη ναπολιτάνικη πονηριά της για να βρει χρήματα για την οικογένειά της.
Σταματία, το γένος Αργυροπούλου
Ο απολογισμός μιας γυναίκας η οποία αρραβωνιάστηκε έναν λοχαγό του στρατού και παρέμεινε προσκολλημένη σε αυτό που η ίδια θεωρούσε εθνικά, ηθικά και θρησκευτικά σωστό.
O Θάνατος και ο Αγρότης
Ένας στοχασμός για τον άνθρωπο, τη ζωή και το θάνατο, σε ένα έργο που γράφτηκε το 1400 μ.Χ. κι ενσαρκώνει το πνεύμα της Αναγέννησης
