Zeyno Pekünlü. Pretty Furious Women

Η ομάδα του Εργαστηρίου για τα Αστικά Κοινά παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση της Zeyno Pekünlü στην Αθήνα. Η πολύπλευρη ερευνητική, καλλιτεχνική, ακτιβιστική πρακτική της Zeyno Pekünlü, σχολιάζει την κατασκευή των έμφυλων ταυτοτήτων, την περιορισμένα «απελευθερωμένη» γυναικεία σεξουαλικότητα, τη σχέση ανάμεσα στο φύλο και την κοινωνική τάξη, καθώς και την παραγωγή και διανομή της γνώσης. Tο ισόγειο του Neo Cosmos καταλαμβάνει η εγκατάσταση «Pretty Furious Women» (παραγωγή Μπιενάλε της Τζακάρτα, 2015), ένας μαχητικός αναστοχασμός για τη βία κατά των γυναικών και τις ολοένα αυξανόμενες γυναικοκτονίες στην Τουρκία, και όχι μόνο. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης οι Τουρκάλες έχουν ξεκινήσει ένα νέο αγώνα ενθαρρύνοντας η μία την άλλη να διεκδικήσει τα νόμιμα δικαιώματά της, αλλά και να υπερασπιστεί τον εαυτό τους μέσω της αυτοάμυνας. Η Zeyno αναβιώνει την προσωπική της εμπειρία εκμάθησης της Beksi Silat, μία από τις πιο δημοφιλείς παραδοσιακές πολεμικές τέχνες των Betawinese (Ινδονησία). Με οπτικές αναφορές σε ταινίες πολεμικών τεχνών, το «Pretty Furious Women» αποτελείται από ένα φιλμ που θυμίζει προωθητικό τρέιλερ μιας «δυνητικής» ταινίας και μία σειρά από ανάλογες αφίσες, σε στυλ b movie. Την εγκατάσταση πλαισιώνουν τα βίντεο «How to Properly Touch a Girl so You Don’t Creep Her Out?» (2015) και «Don’t Let Anyone Hear!» (2012). Χρησιμοποιώντας τεχνικές μοντάζ/κολάζ, με έντονο ρυθμό εναλλαγής σκηνών άλλοτε παρμένων από δημοφιλή τουρκικά μελοδράματα που γυρίστηκαν μεταξύ 1950-1980, κι άλλοτε από βίντεο τύπου «Πως να...?» (How to) του YouTube που ανεβάζουν οι αυτοαποκαλούμενοι life coaches, οι “ειδικοί” και οι PUA προσφέροντας πρακτικές συμβουλές σχετικά με το πως να κανονίσεις και να συμπεριφερθείς σε ραντεβού, τα δύο βίντεο λειτουργούν ως παραπληρωματικά και παιγνιώδη σχόλια σε στερεοτυπικές, αντρικές συμπεριφορές προσέγγισης γυναικών (φλερτ, καμάκι, παρενόχληση) μέσα στα χρόνια. Στο υπόγειο προβάλλεται το διάρκειας εννέα ωρών βίντεο «Work /İş (2019)». Στο «Work /İş» η καλλιτέχνιδα αναπαριστά μεθοδικά και μέχρι εξαντλήσεως, κάθε εργάσιμη στιγμή της μέρας της εκθέτοντας την κανονικότητα της καθημερινής διαδικασίας παραγωγής ως γυναίκα, επαγγελματίας καλλιτέχνιδα και μαμά: μπροστά στον υπολογιστή της, email το ένα μετά το άλλο, μηνύματα στο Whatsapp ως εργαλεία κοινωνικοποίησης αλλά και για γρήγορη εκτέλεση της αμειβόμενης εργασίας, μικρά διαλείμματα για σερφάρισμα σε πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, μαζί με την παράλληλη οργάνωση των οικιακών εργασιών. Όλα γίνονται κεκλεισμένων των θυρών, όλα γίνονται μέσα στο σπίτι-στούντιο-γραφείο.