Η ομαδική έκθεση πραγματεύεται τη σχέση μας με την ενέργεια, και συγκεκριμένα την πυρηνική ενέργεια, και τις επιπτώσεις της σε περιβάλλον και κοινότητες. Στην εποχή μας υπάρχει η τάση να χαρακτηρίζεται η πυρηνική ενέργεια ως πράσινη στο πλαίσιο μιας πολιτικής με γνώμονα την απανθρακοποίηση, ενώ συνεχίζει να θεωρείται στρατιωτική απειλή. Αυτό που αποσιωπάται από αυτές τις οπτικές είναι οι πρακτικές εξόρυξης ουρανίου, που συνδέονται άρρηκτα με την παραγωγή της. Η έκθεση μάς προσκαλεί να επανεξετάσουμε τη σχέση μας με την πυρηνική ενέργεια και την επανένταξή της στο ενεργειακό τοπίο εν όψει της ενεργειακής κρίσης που βιώνουμε. Συνδυάζοντας σύγχρονες καλλιτεχνικές πρακτικές με αρχειακό υλικό, η έκθεση φέρνει στο προσκήνιο κινήματα και κοινότητες που αντιτάχθηκαν και αντιτάσσονται στην παραγωγή και χρήση της πυρηνικής ενέργειας, υιοθετώντας μια κριτική στάση απέναντί της. Με αφετηρία το ορυκτό αυτό του ουρανίου, υλικό θεμέλιο των πυρηνικών τεχνολογιών, η έκθεση αυτή μας προτρέπει να σκεφτούμε την υλικότητα των πυρηνικών τεχνολογιών, οι επιπτώσεις της οποίας εκτείνονται σε μακρά διάρκεια. Όπου εξορύσσεται ουράνιο, η ανθρώπινη και μη ανθρώπινη ζωή βρίσκεται σε κίνδυνο. Για παράδειγμα, τα σωματίδια ουρανίου, μετά την εισπνοή τους από τους εργαζόμενους στα ορυχεία, γίνονται αμετάκλητα μέρος της βιολογίας τους, αλλά και εκείνης των απογόνων τους, καθώς οι γενετικές μεταλλάξεις περνάνε στις επόμενες γενιές.
