Στεφανία Στρούζα. Water abandons itself. Gold takes life over

Oι φράσεις της ποιήτριας Anne Carson απηχούν τις εντάσεις μεταξύ έμψυχου και αδρανούς, μεταξύ ζωής, μύθου και ύλης. Αυτή ακριβώς η ρευστότητα των παραπάνω σχέσεων αντικατοπτρίζεται στην έκθεση της Στεφανίας Στρούζα μέσα από έναν φαντασιακό τόπο, στον οποίο έχει αφήσει τα ίχνη της μια μυθική οντότητα γνωστή ως το Χρυσόμαλλο Δέρας. Εδώ η ιστορία του Δέρατος σχετίζεται με την ικανότητα της ζωής να αναδύεται με πολλαπλούς τρόπους, διασχίζοντας ακόμα και τα στάδια της απουσίας της. Εύθραυστα υλικά και θραυσματικές μορφές ορίζουν μια συνθήκη ευαλωτότητας αλλά και διασυνδέσεων ανάμεσα σε ποικίλες εκδοχές της ύπαρξης. Στον κεντρικό χώρο, τα αναρτημένα έργα από χαρτί παραπέμπουν σε σώματα υβριδικά που ενώ μοιάζουν να βρίσκονται σε αποσύνθεση, την ίδια στιγμή αναγεννιούνται και διαχέονται στον χώρο, διαμορφώνοντας εκ νέου τις σχέσεις μεταξύ τους αλλά και με το περιβάλλον τους. Την κατακόρυφη διάταξη των έργων διακόπτουν κεραμικά γλυπτά με ενσωματωμένες ρίζες καλαμιών που σχηματίζουν ένα νοητό οριζόντιο επίπεδο που υπονοεί την επιφάνεια της Γης. Στον σύγχρονο κόσμο της κλιματικής αλλαγής, των ανεξέλεγκτων πυρκαγιών, των εξορύξεων και της εξαφάνισης των ειδών, τι επιβιώνει και υπό ποια μορφή; Το μυθικό πλάσμα που διατρέχει την έκθεση αναφέρεται στη ριζοσπαστική ετερότητα που αντιστέκεται στον ανθρώπινο πολιτισμό.

Επιμέλεια: Μαρίνα Φωκίδη