Φωτογραφίες, βίντεο και κείμενα πλαισιώνουν εικαστικά την αφήγηση της Renée Revah για την απώλεια των μελών της οικογένειας της από τη Θεσσαλονίκη στο Άουσβιτς. Η καλλιτέχνιδα συναντά τον μοναδικό επίζοντας της οικογένειας, τον παππού της, τη στιγμή της συντριβής, όταν μαθαίνει πως η οικογένειά του είχε αφανιστεί. Υπόσχεται, με το έργο της «Tehom» (μια βιβλική εβραϊκή λέξη που σημαίνει το αρχέγονο βάθος), να τον οδηγήσει στον τόπο του εγκλήματος, που ο ίδιος μέχρι το θάνατό του δεν βρήκε το κουράγιο να επισκεφτεί. Θα ακολουθήσουν δύο διαδοχικά ταξίδια της Ρεβάχ στα στρατόπεδα Μπίρκεναου και στο Άουσβιτς Σε κάθε βήμα της διαδρομής της, απευθύνεται νοερά στον παππού της, του στέλνει φωτογραφίες και μοιράζεται μαζί του τις σκέψεις και τα συναισθήματά της. Η αφήγησή της, εκπορεύεται από μια ενδιάμεση μνήμη, ένα απόσταγμα εικόνων, που διαμορφώθηκε από τις αφηγήσεις της οικογένειάς της και τις μαρτυρίες αυτών που επέστρεψαν ζωντανοί. Ως μετα-μάρτυρας η ίδια, επεξεργάζεται το παρελθόν και μετουσιώνει το κληρονομημένο τραύμα σε μια εξαγνιστική πορεία που οδηγεί στη συγχώρεση, στην άβυσσο της λίμνης που ήταν το κενοτάφιο των ανθρώπων που δολοφονήθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
