Mira Dancy. See-Thru Palm

Ένα νέο σύνολο έργων ζωγραφικής, σχέδια μελάνης μεγάλου φορμά, αλλά και προσθήκες κειμένου και βινυλίου, παρουσιάζει η καλλιτέχνιδα Mira Dancy. Σε όλο το φάσμα της δουλειάς της, η Dancy χρησιμοποιεί τεχνικές διαστρωμάτωσης για να δημιουργήσει ρήξεις στον χώρο. Τυπολογικά αρμονικά αλλά πρακτικά αδύνατα, τα οπτικά παράδοξά της υποδηλώνουν πνευματικές και φιλοσοφικές έννοιες της υποκειμενικότητας, της αιωνιότητας και της σχέσης μας με τη φύση. Τα συγκλίνοντα επίπεδα των πινάκων της απεικονίζουν σώματα σε μεταιχμιακές καταστάσεις, όχι μέσω της απαλής διάλυσης της θολότητας, αλλά μέσω τολμηρών, σκληρών περιγραμμάτων που παραπέμπουν σε μια αναδιάταξη των φυσικών και ψυχολογικών ιεραρχιών. Οι ιδιότητες της γραμμής, του χρώματος και του σχήματος υποτάσσονται σε θεωρητικές δομές, καθώς οι πίνακες προτείνουν έναν κόσμο ώριμο να ξαναπλαστεί με τη φαντασία, να διαμορφωθεί από τη σκέψη και την αίσθηση. Το έργο της Dancy ενεργοποιείται μέσα από ένα παιχνίδι υπερθέσεων και αντιθέσεων. Τα έργα του ‘See-Thru Palm’ συνεχίζουν συμβολικά αυτή την εξερεύνηση. Οι πίνακες και τα σχέδια μελάνης περιλαμβάνουν μια παιγνιώδη ανταλλαγή μοτίβων – ανάμεσα στο φύλλο του φοίνικα (palm) και την παλάμη του χεριού (palm) – και τα δύο γλαφυρά αποσωματοποιημένα μέσα στην περιδίνιση του εικονογραφικού κόσμου της Dancy. Ερμηνείες του να βλέπεις μέσα από (see thru) νερό, να παρακολουθείς ένα πουλί να μπαίνει σε ένα λουλούδι ή να στοχάζεσαι πάνω στις γραμμές της παλάμης σου, πυροδοτούν τις πολυεπίπεδες συνθέσεις των πινάκων, αλλά και τις πιο διακριτικές αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις στην γκαλερί. Η διαμόρφωση μιας οπτικής εμπειρίας μέσω του συνδυασμού χρώματος, γλώσσας και χωρικών χειρονομιών υπαινίσσεται ένα τηλεσκοπικό συνεχές ανάμεσα στην κατοίκηση ενός σώματος, ενός ποιήματος ή ενός δωματίου. Σε όλο το εύρος της έκθεσης υπάρχει ανάμικτη η έννοια του γυαλιού ως δοχείου και του γυαλιού ως φακού, δημιουργώντας μια συνομιλία ανάμεσα στην ύλη και στο κενό. Μια μορφή βινυλίου σε στάση κατάδυσης, τοποθετημένη στους γυάλινους τοίχους που βλέπουν στον δρόμο, ρίχνει περιστασιακά τη σκιά της στο εσωτερικό της γκαλερί. Η άρθρωση του χώρου μέσω πολλαπλών αλλεπάλληλων μορφών απηχεί το διατηρητέο που είναι εγγενές στην τοποθεσία της γκαλερί Δύο Χωριά: στεγασμένη σε μια αστική βίλα του τέταρτου αιώνα, η γκαλερί έχει διατηρήσει ένα υπόγειο επίπεδο με την αρχική αρχιτεκτονική του κάτω από γυαλί, ώστε να είναι ορατό στο κοινό από ψηλά. Σε διάλογο με το έργο της Dancy, ο ίδιος ο χώρος παρασύρεται μέσα στον συμπαντικό αναστοχασμό της πάνω στην αλλαγή, τη μονιμότητα και την πληθώρα των ενεργειών που βρίσκονται ακριβώς κάτω από την επιφάνεια του ορατού.