Κατερίνα Κατσιφαράκη. Η φωνή των πραγμάτων

Στο Μουσείο της Αγγελικής Χατζημιχάλη η Κατερίνα Κατσιφαράκη παρουσιάζει έργα ζυμωμένα, χειροποίητα με όλη τη σημασία της λέξης. Στα χέρια της η ζύμη γίνεται σώμα και σκέψη, το σώμα της και η σκέψη της. Το ψωμί δεν είναι μόνο τροφή. Είναι και τοπίο, ιερός τόπος. Το ζυμάρι δεν είναι μόνο άμορφη μάζα. Είναι ύλη μαγική, ικανή να απλωθεί παντού και να αγκαλιάσει τον κόσμο. Δουλεύοντας επί τόπου στις αλυκές της Σικίνου και κατόπιν στο εργαστήριό της, η Κατσιφαράκη απλώνει το ζυμάρι στους βράχους να πάρει το σχήμα τους. Οι κούφιοι βράχοι που μεταφέρει στο μουσείο αναδεικνύουν το κενό και τη συμβολική σημασία του. Εδώ το κενό είναι το άυλο σώμα των ιερών βράχων. Στο εύθραυστο κέλυφος, στο ίδιο το κενό, εσωκλείεται όλος ο χρόνος που χρειάστηκε για να σχηματιστούν μέσα από μια εξαιρετικά αργή γεωλογική διαδικασία. Στο δωμάτιο που κάποτε φιλοξενούσε την κουζίνα δεσπόζει μια «αναμνηστική» φωτογραφία από τον Ψηλορείτη: ένας άγριος βράχος ενδεδυμένος με ζυμάρι, μια συμβολική προσφορά στον τόπο. Στο διπλανό δωμάτιο, η εγκατάσταση «Μπουγάδα» αποτελείται από ζυμαρένια υφαντά σε διάφορα μεγέθη, στα οποία η Κατσιφαράκη έχει χρησιμοποιήσει μοτίβα από κεντήματα. Στον πρώτο όροφο του μουσείου παρουσιάζονται φωτογραφίες από τις απόκοσμες αλυκές της Σικίνου και μια σειρά από μικρά ζυμαρένια γλυπτά που θα μπορούσαν να είναι αρχαιολογικά ευρήματα, ανασυρμένα από τον βυθό της θάλασσας ή από τα έγκατα της γης. Στις φωτογραφίες, τα οργανικά μοτίβα που δημιουργούν οι κρύσταλλοι του αλατιού, οι πτυχώσεις και οι ροές στη θαυμαστή επιφάνεια των βράχων, συνδιαλέγονται με τα μόνιμα εκθέματα του λαογραφικού μουσείου.

Επιμέλεια: Χριστόφορος Μαρίνος