Ελένη Κρίκκη. Ma

Στο εικαστικό έργο της Ελένης Κρίκκη τα τόπια γίνονται τοπία, οι κλωστές υφαίνουν τη μνήμη και η γεωγραφία ανάγεται σε κάτι βαθιά προσωπικό, που αφορά τη συναισθηματική σχέση και οικειότητα της καλλιτέχνιδας με τον κόσμο του υφάσματος. Τα χρωματιστά «τόπια-τοπία» της Κρίκκη είναι πρωτίστως «τοπία καταγωγής», υπό την έννοια ότι τα έργα της πηγάζουν από την παιδική της ηλικία, από κάτι μακρινό και αρχαίο, από τόπους και καταγωγικές μνήμες που φέρουν έντονα το αποτύπωμά τους στη συνείδησή της και κατ’ επέκταση στην πρακτική της. «Για μένα είναι συγγενικές ενώσεις με το παρελθόν και την καταγωγή μου», δηλώνει η καλλιτέχνις για τα βαμμένα και κεντημένα της υφάσματα, γεμάτα βελονιές πολύχρωμων κλωστών.

Επιμέλεια: Χριστόφορος Μαρίνος