Μέσα από τριάντα έργα τα οποία χρονολογούνται από τη δεκαετία του ‘60 μέχρι και την πρώτη δεκαετία του 2000, η Anna Esposito επικεντρώνεται στην κριτική της ματιά απέναντι στον καταναλωτισμό και την κουλτούρα της σπατάλης, όπως υποδηλώνει και ο τίτλος της έκθεσης που παραπέμπει στο "Futurama", τη διάσημη έκθεση της Νέας Υόρκης από το 1939. Μέσω της τεχνικής του κολάζ, της χρήσης ανακτημένων υλικών και της συλλογής πεταμένων προϊόντων και διαφημιστικών εικόνων που η ίδια έχει διασώσει, η Anna Esposito επιστρατεύει την τέχνη της γύρω από την πρακτική της ανακύκλωσης, την άρνησή της να συμμορφωθεί με τη σπατάλη που υπαγορεύει η ηγεμονική μαζική κουλτούρα, τη μείωση αυτής και την επαναχρησιμοποίηση αντικειμένων τα οποία η ταχύτητα της καπιταλιστικής οικονομίας έχει καταστήσει ξεπερασμένα. Δίνοντας έμφαση στην κριτική ενάντια στη μαζική παραγωγή και την καταναλωτική ψυχαγωγία ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι αιχμηροί οικολογικοί και πολιτικοί της σχολιασμοί είναι ιδιαίτερα επίκαιροι κάτω από τη σημερινή ματιά της κλιματικής αλλαγής και της αναγκαιότητας για ανάπτυξη κουλτούρας αποανάπτυξης προκειμένου να εξασφαλιστεί ένα βιώσιμο μέλλον. Τα έργα της – συνειδητές, χιουμοριστικές, ευφάνταστες και σαρκαστικές συνθέσεις - αναδύονται μέσα από τη σκληρή πραγματικότητα του σύγχρονου οικολογικού πένθους, ωστόσο ενσωματώνουν βιώσιμες εναλλακτικές.
Επιμέλεια: Paolo Cortese, Francesco Romano Petillo
