© Shutterstock
Διαβάστε παρακάτω οκτώ νέους τίτλους ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας που κυκλοφόρησαν πρόσφατα από τις εκδόσεις Άγρα.
Ο Σενσέι και ο χαρτοφύλακας - Χιρόμι Καουκάμι
Η Τσούκικο κοντεύει τα σαράντα, εργάζεται σε γραφείο και ζει μόνη της. Ένα βράδυ, σ’ ένα μπαρ, συναντά τυχαία τον καθηγητή της των ιαπωνικών από το σχολείο, τον "Σενσέι". Είναι τουλάχιστον τριάντα χρόνια μεγαλύτερός της και συνταξιούχος. Μετά από αυτή την πρώτη συνάντηση, οι δυο τους βρίσκονται περιστασιακά, συνήθως στο ίδιο μπαρ. Τρώνε και πίνουν σακέ μαζί, και καθώς περνούν οι εποχές -από τη γιορτή των ανθισμένων κερασιών την άνοιξη μέχρι το μάζεμα μανιταριών το φθινόπωρο- η Τσούκικο και ο Σενσέι αναπτύσσουν μια συγκρατημένη οικειότητα, που σταδιακά εξελίσσεται αμήχανα, αδέξια και συγκινητικά σε τρυφερή αγάπη. Μέσα από την αφήγηση διαφορετικών επεισοδίων, παρακολουθούμε πως, με εξαιρετική λεπτότητα, γλυκύτητα, χιούμορ και ενίοτε σε ονειρική ατμόσφαιρα, αναπτύσσεται και χτίζεται η σχέση αγάπης δύο μοναχικών ανθρώπων από διαφορετικές γενιές, με τις δικές του ιδιορρυθμίες ο καθένας, σε ένα μυθιστόρημα που φέρνει κοντά την καθημερινή ζωή στη σύγχρονη Ιαπωνία με τον ρομαντισμό του παρελθόντος.
Περιλαμβάνεται η ιστορία δώρο "Parade", η οποία αναπλάθει μια συνηθισμένη νωχελική καλοκαιρινή μέρα από τη ζωή αυτού του ασυνήθιστου ζευγαριού. Η Καουακάμι ξεδιπλώνει έναν κόσμο, αναδημιουργεί στιγμές από τη ζωή των δύο χαρακτήρων, που διαφεύγουν και από την ίδια ως συγγραφέα, μέσα από μια μοντέρνα ιστορία που συνδυάζει αναφορές σε λαϊκούς μύθους και στην παιδική ηλικία. Άλλωστε στον Επίλογο παραδέχεται ότι συχνά αναρωτιέται τι συμβαίνει στους χαρακτήρες της όταν τελειώνουν οι ιστορίες της; Είναι το τέλος του βιβλίου το τέλος των ιστοριών τους;
Μετάφραση: Μαρία Αρώνη, Κιόκο Σιμπαγιάμα
Η αναζήτηση του χαμένου χρόνου (Θέματα, πρόσωπα και σκηνές) - Μαρσέλ Προυστ
H μητέρα, η γιαγιά, η Φρανσουάζ, η παιδική ηλικία, το μητρικό φιλί, οι διαλείψεις της καρδιάς, η ακούσια μνήμη, η "μικρή φράση", ο Σουάν, η Οντέτ, η Ζιλμπέρτ, η νεανική ηλικία, ο βαρώνος ντε Σαρλύς, η δούκισσα ντε Γκερμάντ, ο Σαιν-Λου, η κυρία ντε Βιλλπαριζί, οι Βερντυρέν, ο Μορέλ, το Κομπραί, το Μπαλμπέκ, η Βενετία, η Αλμπερτίν, τα λευκάγκαθα, η ομοφυλοφιλία, η ζήλια, ο χρόνος, η Μπερμά, ο Βεντέιγ, ο Ελστίρ, ο Μπεργκότ, η υπόθεση Ντρέυφους, το Παρίσι στον πόλεμο, η ωριμότητα... Πρόσωπα και πράγματα παρουσιάζονται, πορεύονται σαν μια συνεκτική μάζα μέσα στην προέλαση του χρόνου, μέχρι τη
στιγμή που ο αφηγητής, έχοντας φτάσει στην ωριμότητα, συλλαμβάνει την ιδέα για ένα μυθιστόρημα που θα διηγείται όσα του ανοίγει η ακούσια μνήμη μπροστά του (και μπροστά μας), κλείνοντας έτσι ένα μυθιστόρημα και επιστρέφοντας στην αρχή του.
"Για χρόνια πλάγιαζα νωρίς" -αυτή η εμβληματική πλέον φράση εισάγει σε ένα έργο που ίσως αποτελεί τη μεγαλύτερη κατάκτηση του 20ού αιώνα, σχεδόν το ίδιο δυνατή με το αυγουστίνειο "Πάρε και διάβασε, Tolle et lege". Γιατί η "Αναζήτηση" δεν είναι ένα μυθιστόρημα σαν τα άλλα. Είναι κάτι σαν το μυθιστόρημα των μυθιστορημάτων. Και επιπλέον είναι ένα μυθιστόρημα με πάρα πολλές εισόδους. Μια τέτοια είσοδος μπορεί να γίνει και τούτη η συλλογή θεμάτων, προσώπων και σκηνών που κρατάτε στα χέρια σας.
Μετάφραση - επιλογή των κειμένων της επιτομής: Κλαίρη Μιτσοτάκη
Στο σώμα της ψυχής - Λιουντμίλα Ουλίτσκαγια
Ακόμη κι αν καταφέρουμε να νιώσουμε, να καταλάβουμε και να μελετήσουμε το σώμα μας, η ψυχή εντούτοις αρνείται τους ορισμούς. Τι ακριβώς θέλει να καλύψει; Είναι παρούσα σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής μας, ή μήπως κάνει την εμφάνισή της μόνο σε ορισμένες στιγμές; Ερωτήματα σαν τα παραπάνω θέτουν τα πρόσωπα που κατοικούν στις σελίδες αυτού του βιβλίου, σε συγκυρίες μοναδικές και καθημερινές μαζί: ένας ιατροδικαστής που αναζητά να βρει ορατά σημάδια, μια απομονωμένη σύζυγος που ανακαλύπτει εκπληκτικές φυσικές δυνάμεις, ένας νέος άντρας που χάνεται σε ένα πολυαγαπημένο τοπίο. Μέσα από ένα υπόγειο παιχνίδι αντηχήσεων, αυτές οι στιγμές που βρίσκονται στο μεταίχμιο ζωής και θανάτου συνθέτουν ένα εκπληκτικό και ευαίσθητο σχεδίασμα του περάσματος στο επέκεινα. Στο κάθε άλλο παρά συνηθισμένο βιβλίο της, το βυθισμένο σε ένα μειλίχιο φως, η Λουντμίλα Ουλίτσκαγια κάνει να αστράφτουν σπίθες ζωής που ζωγραφίζουν τον άτλαντα της ψυχής.
Μετάφραση: Αλεξάνδρα Ιωαννίδου
Η Λούσυ δίπλα στη θάλασσα - Ελίζαμπεθ Στράουτ
Τον Μάρτιο του 2020, ο πρώην σύζυγος της Λούσυ Μπάρτον, ο Ουίλλιαμ, την παρακαλεί να αφήσει τη Νέα Υόρκη και να δραπετεύσει μαζί του σε ένα παραθαλάσσιο σπίτι που έχει νοικιάσει στο Μέην. Η Λούσυ συμφωνεί απρόθυμα, αφήνοντας στη μέση τα πιάτα στο νεροχύτη, πιστεύοντας ότι σε μία ή δύο εβδομάδες θα επιστρέψει. Οι εβδομάδες όμως γίνονται μήνες, και η Λούσυ, ο Ουίλλιαμ και το περίπλοκο παρελθόν τους είναι εκεί μαζί, σε ένα μικρό σπίτι κουρνιασμένο πάνω σ' έναν βράχο δίπλα στη θάλασσα.
Γεμάτο ευαισθησία και αποκαλυπτική διαύγεια, το Η Λούσυ δίπλα στη θάλασσα ανακαλεί το εύθραυστο και αβέβαιο πρόσφατο παρελθόν, καθώς και τα πιθανά ενδεχόμενα που μπορούν να φέρουν ως έμπνευση οι μεγάλες, ήσυχες μέρες. Στο επίκεντρο αυτού του θαυματουργού μυθιστορήματος βρίσκονται οι βαθιές ανθρώπινες συνδέσεις που μας κρατούν στη ζωή, ακόμη κι όταν ο κόσμος φαίνεται να καταρρέει.
Μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου
Η υπόθεση Ν'Γκούστρο - Ζαν Πατρίκ Μανσέτ
Κακός, αυθάδης, αφελής, περιστασιακά σαδιστής, τυχοδιώκτης, ο νεαρός Ανρί Μπυτρόν ηχογραφεί την ιστορία της ζωής του σε μαγνητοταινία προτού τον βρει ο θάνατος: ένας θάνατος που χαρακτηρίζεται ως αυτοκτονία από τους δολοφόνους του Γάλλους μυστικούς πράκτορες, που αναγκαστικά αποσιωπούν το ρόλο τους -και το ρόλο του Μπυτρόν- στην απαγωγή, στο βασανισμό και το φόνο ενός εξέχοντα ηγέτη της αντίστασης, από μια τριτοκοσμική αφρικανική χώρα, στη δίνη ενός μεταποικιακού εμφύλιου πολέμου.
Η "Υπόθεση Ν' Γκούστρο" είναι μια ελαφρώς συγκαλυμμένη αναδιήγηση της απαγωγής και δολοφονίας του Μεχντί Μπεν Μπαρκά, ριζοσπαστικού αντιπάλου του βασιλιά Χασάν Β΄ του Μαρόκου, που συνέβη το 1965. Εδώ όμως έχουμε απλώς το σκηνικό μιας προσωπογραφίας, γραμμένης από τον Ζαν-Πατρίκ Μανσέτ σε πρώτο πρόσωπο (με κάποιους απόηχους από το μυθιστόρημα του Τζιμ Τόμσον "Ο δολοφόνος μέσα μου"), ενός ανθρώπου που στερείται την ικανότητα να δει τον εαυτό του όπως είναι πραγματικά, σαν επίδοξο μηδενιστή δηλαδή, που δεν έχει καν τη δύναμη να εξελιχθεί σε ολοκληρωμένο φασίστα.
Μετάφραση: Σπύρος Παπασταύρου
Η υπόθεση Σαιν-Φιάκρ - Ζορζ Σιμενόν
"Ο Μαιγκρέ, προτού βγει, πήρε απ’το πορτοφόλι του ένα φύλλο χαρτί καρφιτσωμένο με ένα διοικητικό διαβιβαστικό που έγραφε: "Σας αναγγέλλω ότι θα διαπραχθεί φόνος στην εκκλησία του Σαιν-Φιάκρ, κατά τη διάρκεια της πρώτης λειτουργίας της Ημέρας των Ψυχών". [...]
-Το Σαιν-Φιάκρ, μέσω Ματινιόν;
-Είναι πιθανό, εφόσον μας διαβιβάστηκε μέσω της αστυνομίας του Μουλέν. Και ο Μαιγκρέ είχε βάλει το χαρτί στην τσέπη του. Σαιν-Φιάκρ! Ματινιόν! Μουλέν! Ονόματα που του ήταν περισσότερο οικεία από οποιαδήποτε άλλα. Γεννήθηκε στο Σαιν-Φιάκρ, εκεί ο πατέρας του επί τριάντα συναπτά χρόνια ήταν ο διαχειριστής του πύργου! Την τελευταία φορά που είχε πάει, ήταν ακριβώς όταν πέθανε ο πατέρας του, και τον είχαν θάψει στο μικρό κοιμητήριο πίσω απ’την εκκλησία.
"...Θα διαπραχθεί φόνος... κατά τη διάρκεια της πρώτης λειτουργίας...". Ο Μαιγκρέ είχε φτάσει την προηγουμένη. Είχε μείνει στο μοναδικό πανδοχείο. Στο Μουλέν, η αστυνομία είχε πιστέψει ότι επρόκειτο για κάποια κακόγουστη φάρσα και δεν θορυβήθηκε. Στο Παρίσι προκάλεσε μεγάλη έκπληξη η αναχώρηση του επιθεωρητή. [...] Ο Μαιγκρέ, εντυπωσιασμένος, άγγιξε τον ώμο της κόμησσας. Και το σώμα ταλαντεύτηκε, σάμπως η ισορροπία του να κρατιόταν από ένα τίποτα, κυλίστηκε κάτω και παρέμεινε ακίνητο. Η κόμησσα του Σαιν-Φιάκρ ήταν νεκρή".
Μετάφραση: Αργυρώ Μακάρωφ
Φυγή χωρίς τέλος - Γιόζεφ Ροτ
Ο Φραντς Τούντα, Αυστριακός αξιωματικός που πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Ρώσους το 1916, άφησε στη Βιέννη μια αρραβωνιαστικιά, την Ιρένε. Απέδρασε από την αιχμαλωσία, έζησε στην τάιγκα της Σιβηρίας, πήρε μέρος με τον πιο αιματηρό τρόπο στη Ρωσική Επανάσταση, ερωτεύτηκε μια επαναστάτρια, παντρεύτηκε μια Καυκάσια αγρότισσα, επέστρεψε στη Βιέννη, βρήκε τον αδερφό του που είχε γίνει διευθυντής ορχήστρας στη Γερμανία. Και τελικά, στο Παρίσι, ξαναβρήκε την Ιρένε, πλούσια και παντρεμένη πια, που δεν τον αναγνωρίζει. Σύμβολο των αντρών που αναμετρήθηκαν με τον Πόλεμο και την Επανάσταση, ο Φραντς Τούντα, χωρίς πίστη και δεσμούς, αιώνια μοναχικός και ελεύθερος, ήταν χωρίς αμφιβολία "ο πιο επιφανειακός άνθρωπος του κόσμου".
Η "Φυγή χωρίς τέλος", που ολοκληρώθηκε το 1927 στο Παρίσι, μετά το τέλος του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, είναι ίσως το πιο προσωπικό μυθιστόρημα του Γιόζεφ Ροτ. Μέσω της αναδρομικής εξέτασης του παρελθόντος, της νοσταλγίας και της θλίψης, καθρεφτίζει την προσωπική πνευματική εμπειρία του συγγραφέα για την εξορία, εκφράζει πολλές από τις απόψεις του για τη μοντέρνα ευρωπαϊκή κοινωνία και αντανακλά τη μοίρα του παροπλισμένου διανοητή που δεν βρίσκει τον ρόλο του στον αλλαγμένο κόσμο.
Η κεντρική μορφή του Φράντς Τούντα, του οποίου η φυγή προς τη Δύση, μέσα από τη Ρωσία, την Αυστρία και τη Γερμανία ως το Παρίσι, κουβαλά ένα αυξανόμενο συναίσθημα αποξένωσης από τη μεταπολεμική κοινωνία, μπορεί να ιδωθεί ως η πλησιέστερη, απ’ όλους τους μυθιστορηματικούς χαρακτήρες του, στον ίδιο τον συγγραφέα, όπως ήταν και όπως φαντάστηκε τον εαυτό του. Η "Φυγή χωρίς τέλος" δεν είναι απλώς ο τίτλος του βιβλίου, είναι η κυρίαρχη αξία της ζωής.
Μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου, Άγγελος Αγγελίδης
Σταυροί στο ακροθαλάσσι - Θωμάς Κοροβίνης
Το Αφήγημα "Σταυροί στο ακροθαλάσσι" έχει διαλογική μορφή και στηρίζεται σε συζητήσεις που διαμείφθηκαν το 1975 ανάμεσα στον συγγραφέα και στη γιαγιά του με κεντρικό άξονα αναφοράς το θάνατο από νάρκη του γιου της και θείου του το 1945.
Η γιαγιά Ελπινίκη, δυναμική πρεσβεύτρια των θρακιώτικων παραδόσεων, εύστροφη και δίκαιη, με ιδιάζουσα δραματική και σατιρική θυμοσοφική διάθεση, μας διδάσκει με το απόσταγμα της πείρας της "τον πόνο των ανθρώπων και των πραγμάτων", ενώ παράλληλα εκφράζει επιτομικά το ύφος και το ήθος των αχάλαστων Ρωμιών προσφύγων πρώτης γενιάς.
Διαβάστε Επίσης
