Η έκθεση ζωγραφικής του Πάνου Καμπύλη, με τίτλο "εΣερευνητές", που εγκαινιάζεται στις 26 Σεπτεμβρίου, προσκαλεί το κοινό σε μια βαθιά εσωτερική αναζήτηση που εστιάζει στη διαδικασία της επούλωσης και της παραδοχής του τραύματος. Μέσα από προσωποκεντρικές συνθέσεις, ο καλλιτέχνης μάς ταξιδεύει σε φανταστικούς, μακρινούς τόπους που συνδυάζουν το απόκοσμο με το ζωώδες ένστικτο, ενσωματώνοντας αναφορές από άλλες εποχές και πολιτισμούς.
Αντλώντας έμπνευση από το παραμυθιακό σύμπαν του κινηματογράφου, προσθέτει μια δυναμική διάσταση στη δουλειά του, γεμάτη γνώριμες αναφορές. Η αίσθηση της σιωπής και η ήρεμη κίνηση στα τοπία του, που θυμίζουν ερημωμένα μέρη, δίνουν τον τόνο στην εσωτερική δράση των χαρακτήρων.
Οι πίνακες του Καμπύλη λειτουργούν σε δύο επίπεδα παρατήρησης. Σε ορισμένα έργα, ο θεατής διατηρεί μια αποστασιοποιημένη ματιά, ενώ σε άλλα γίνεται μέρος της σύνθεσης, καλούμενος να συμμετάσχει ενεργά στον κόσμο του καλλιτέχνη. Οι μορφές του, είτε μας κοιτούν ευθέως είτε αποκαλύπτονται κρυφά, ανοίγουν ένα παράθυρο στις πιο προσωπικές πτυχές του δημιουργού.
Η χρωματική παλέτα του, με την αντίθεση θερμών και ψυχρών τόνων, ενισχύει τη συναισθηματική ένταση των έργων. Οι μπλε αποχρώσεις αντιπαραβάλλονται με θερμές ώχρες, αποτυπώνοντας τις "μπλε" ημέρες της βαριάς παραδοχής που συνοδεύει την εσωτερική εξερεύνηση. Κάθε έργο είναι ένα βήμα προς τη συνειδητοποίηση, αποτυπώνοντας φόβους, άγχη και σχέσεις, και αναδεικνύει το πεδίο δράσης του καλλιτέχνη.
Δείτε όλες τις εκθέσεις της πόλης στον οδηγό τεχνών του athinorama.gr.
Περισσότερες πληροφορίες
Πάνος Καμπύλης. εΣερευνητές
Η έκθεση ζωγραφικής του Πάνου Καμπύλη αποτελεί μια εσωτερική εξερεύνηση που απεικονίζει την πορεία της επούλωσης και της παραδοχής του τραύματος. Ο καλλιτέχνης, μέσα από προσωποκεντρικές συνθέσεις, μας οδηγεί σε φανταστικούς, μακρινούς και ξένους τόπους, οι οποίοι ανήκουν σε άλλες εποχές και παράλληλα φέρουν το απόκοσμο και το ζωώδες ένστικτο στο προσκήνιο. Οι φορεσιές των μορφών είναι φορτισμένες με αναφορές από άλλες εποχές, ενισχύοντας την αίσθηση του αρχέγονου και του άγνωστου. Οι πίνακές του λειτουργούν σε δύο επίπεδα παρατήρησης. Σε ορισμένα έργα, ο θεατής παραμένει αποστασιοποιημένος, σαν να παρακολουθεί από μακριά μια ξένη σκηνή. Σε άλλα έργα, ο θεατής γίνεται αναπόσπαστο μέρος της σύνθεσης, καλούμενος να εισέλθει ενεργά στον κόσμο του καλλιτέχνη. Ορισμένες μορφές μας κοιτούν ευθέως, απαιτώντας τη δική μας αντίδραση και θέση, ενώ άλλες αποκαλύπτονται σαν να τις κοιτάμε κρυφά, μέσα από μια "κλειδαρότρυπα", φωτίζοντας τις πιο προσωπικές και κρυφές πτυχές του δημιουργού.