Με άξονες αφετηρίας τη φωνή, τη μουσική και τη φεμινιστική λογοτεχνία γύρω από τη φιλία, η έκθεση "Ωδή στη φιλία: Μία παρτιτούρα συνύπαρξης" παρουσιάζει ένα καινούργιο σύνολο έργων της Γεωργίας Καρύδη, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο THF Raw, τη σειρά σύγχρονων εκθέσεων του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη.
Η καλλιτέχνιδα, μουσικός, performer και ραδιοφωνική παραγωγός αναφέρεται συχνά στο έργο της με τον όρο "live sets". Με γνώμονα τη μελέτη για τη ζωντανή επιτέλεση, τα "live sets" επικεντρώνονται στα φωνητικά και χαρακτηρίζονται από έναν παραστατικό τρόπο, που πηγάζει από τη ζωγραφική, την περφόρμανς, τις λεκτικές παρτιτούρες, τα γλυπτά και από άλλα μέσα.
Η έκθεση "Ωδή στη φιλία: Μία παρτιτούρα συνύπαρξης", έχει δημιουργηθεί σε διάλογο με την επιμελήτρια Αγγελική Τζωρτζακάκη, ως μια ανθολογία προτάσεων συνάντησης και σύνδεσης, οι οποίες έχουν σκοπό να ενδυναμώσουν και, παράλληλα, να μαλακώσουν τα όρια που ορίζουν τις υποκειμενικότητες, συμπεριλαμβανομένης και της γλώσσας. Οι επιτελεστικές δράσεις φωτίζουν σημεία επαφής, καθιστώντας τα αδρά, και δίνουν στη φωνή και στην ακοή μια μεταβαλλόμενη χωρική διάσταση, που μετατοπίζει και ενεργοποιεί λανθάνουσες διεργασίες συναισθηματικού και πολιτισμικού φορτίου, ιδιαίτερα του φύλου. Οι παραπάνω προτάσεις που παίρνουν τη μορφή γραφικών και λεκτικών παρτιτούρων, μιας κινούμενης ηχητικής εγκατάστασης, μιας γλυπτικής παρέμβασης και ενός προγράμματος παραστατικών δράσεων, καλούν το κοινό να συμμετάσχει σε μια προσωπική, αλλά και από κοινού συνθήκη, όπου η σκηνή και ο δημόσιος χώρος συναντώνται.
Ο όρος γραφική ή λεκτική παρτιτούρα (score) πρωτοεμφανίστηκε ως ένα μουσικό έργο σημειωμένο με σχέδια και λέξεις αντί για νότες. Πλέον ο όρος αναγνωρίζεται ευρύτερα στις παραστατικές τέχνες "ως ένα σύνολο οδηγιών [...] που σχετίζονται είτε με τη δημιουργία μιας παράστασης και χρησιμεύουν ως αφετηρία για αυτοσχεδιασμό, είτε ως εργαλείο επικοινωνίας για τη δημιουργία κίνησης και δράσης". Οι λεκτικές παρτιτούρες της Γεωργίας Καρύδη χρησιμοποιούνται εδώ ως καλλιτεχνικό μέσο και προτείνονται ως πρόβες δημιουργίας ενός κοινού χώρου σύνδεσης και ροής σωμάτων. Μια πρόταση εκφώνησης και ταυτόχρονου ακούσματος στην οποία ηχεί μια ωδή στην συνάθροιση, στις αόρατες μικροδομές υποστήριξης και στην οικειότητα, δημιουργώντας έναν παλμό που διαπερνά τις συναλλαγές των σημερινών συναισθηματικών οικονομιών.
Η έκθεση βασίζεται σε μία ηχητική διαδρομή και λόγω αυτού συνίσταται η χρήση προσωπικών ακουστικών.
Πρόγραμμα παράλληλων δράσεων
- "The Voice is also an Ear" | 13/4, 7-9 μ.μ.
- Συζήτηση με τη Δανάη Στεφάνου και τη Γεωργία Καρύδη, προβολή του ντοκιμαντέρ "That Riff Ensemble" και Live Set
- "Πώς να ειπωθεί ένα τραγούδι" | 26/4, 6-8 μ.μ.
- Εργαστήριο με την Γεωργία Καρύδη
- Ξενάγηση με την επιμελήτρια της έκθεσης Αγγελική Τζωρτζακάκη | 11/4 & 30/5, 6.30 μ.μ.
- Finissage Ωδή στη φιλία: κονσέρτο στην ταράτσα του Ιδρύματος B. & M. Θεοχαράκη | 30/5, 7.30 μ.μ.
Δείτε όλες τις εκθέσεις της πόλης στον οδηγό τεχνών του athinorama.gr.
Περισσότερες πληροφορίες
Γεωργία Καρύδη. Ωδή στη φιλία: Μία παρτιτούρα συνύπαρξης
Η καλλιτέχνιδα, μουσικός, performer και ραδιοφωνική παραγωγός Γεωργία Καρύδη αναφέρεται συχνά στο έργο της με τον όρο «live sets». Με γνώμονα τη μελέτη για τη ζωντανή επιτέλεση, τα «live sets» επικεντρώνονται στα φωνητικά και χαρακτηρίζονται από έναν παραστατικό τρόπο, που πηγάζει από τη ζωγραφική, την περφόρμανς, τις λεκτικές παρτιτούρες, τα γλυπτά και από άλλα μέσα. Η έκθεση έχει δημιουργηθεί ως μια ανθολογία προτάσεων συνάντησης και σύνδεσης, οι οποίες έχουν σκοπό να ενδυναμώσουν και, παράλληλα, να μαλακώσουν τα όρια που ορίζουν τις υποκειμενικότητες, συμπεριλαμβανομένης και της γλώσσας. Οι επιτελεστικές δράσεις φωτίζουν σημεία επαφής, καθιστώντας τα αδρά, και δίνουν στη φωνή και στην ακοή μια μεταβαλλόμενη χωρική διάσταση, που μετατοπίζει και ενεργοποιεί λανθάνουσες διεργασίες συναισθηματικού και πολιτισμικού φορτίου, ιδιαίτερα του φύλου. Οι παραπάνω προτάσεις που παίρνουν τη μορφή γραφικών και λεκτικών παρτιτούρων, μιας κινούμενης ηχητικής εγκατάστασης, μιας γλυπτικής παρέμβασης και ενός προγράμματος παραστατικών δράσεων, καλούν το κοινό να συμμετάσχει σε μια προσωπική, αλλά και από κοινού συνθήκη, όπου η σκηνή και ο δημόσιος χώρος συναντώνται.
