Η Thalia Gallery, την Παρασκευή 19 Ιανουαρίου, εγκαινιάζει την ομαδική έκθεση των εικαστικών Κάλλης Καστώρη, Βασίλη Σούλη και Παντελή Ψαρρά με τίτλο "Hello, Good Bye...", ενώ guest artist είναι ο Γιώργος Μπαρδάκας. Ο τίτλος, εμπνευσμένος από την ίδια την ζωή, αποτυπώνει σύγχρονες ιστορίες της καθημερινής ζωής που αποδίδονται ως μια εικονική πραγματικότητα. Τα πρόσωπα σε πρώτο πλάνο είναι αναγνωρίσιμα οικεία με τα φυσικά χαρακτηριστικά τους να αποδεικνύουν ότι ο καθένας έχει τον ρόλο του στο θεατρικό σανίδι της ζωής.
Την επιμέλεια έχει ο ομότιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ, ιστορικός τέχνης Μάνος Στεφανίδης, που, έχοντας ως αφετηρία το κείμενο του Freud για τη σχέση ανάμεσα στην οδύνη της απώλειας και στην ηδονή της κατάκτησης, υπογραμμίζει: "Οι τρεις παρουσιαζόμενοι ζωγράφοι, η Κάλη Καστώρη, ο Βασίλης Σούλης και ο Παντελής Ψαρράς, αφηγούνται, κι αυτοί με τη σειρά τους, τις δικές τους οπτικές ιστορίες κινούμενοι ανάμεσα στον φωτορεαλισμό και τον εξπρεσιονισμό, επιμένοντας τόσο στον σχολιασμό των "παθημάτων" του σύγχρονου κόσμου όσο και την καταβύθιση στον εσωτερικό βίο. Οι ιστορίες τους, αν και πολύπλοκες ή πολυεπίπεδες, κινούνται πρωτίστως ανάμεσα σ' ένα καλωσόρισμα (hello) και σε έναν αποχαιρετισμό (good bye). Μια διελκυστίνδα ανάμεσα στο θετικό και το αρνητικό. Την αισιοδοξία του (κάθε) νέου χρόνου και την κατάθλιψη που αφήνει η αποχώρηση του παλιού. Hello και Good bye δηλαδή. Θα έλεγα συνοπτικά ότι η ζωγραφική γεννήθηκε από τη ντροπή του κενού, η μουσική από τον φόβο της σιωπής και η ποίηση από την αγωνία των λέξεων να γίνουν εικόνες.
Κατά τα λοιπά και για μένα ισχύει αυτό που έγραψε κάποτε ο αείμνηστος φίλος Χάρης Καμπουρίδης, ότι δηλαδή αντιμετωπίζει και τη φωτογραφία και τον κινηματογράφο ως συνέχεια της ζωγραφικής. Αυτής της αρχέγονης, ανεξάντλητης, πάρα τις κασσάνδρες, μήτρας των εικόνων θα συμπλήρωνα. Πρόκειται για τον αέναο όσο και πεισματικό διάλογο, τα δάνεια ή τα αντιδάνεια, ανάμεσα στην κινούμενη εικόνα και την στατική. Το fort και το da ή το hello και το good bye που εξετάζουμε εδώ. Αφού τα πάντα εκκινούν από μία λευκή επιφάνεια, από μία οθόνη, ένα άσπρο χαρτί, ένα κάδρο, ένα πλάνο. Απ'την άλλη η ζωγραφική - γραφική - γραφή είναι τόσο αρχαία όσο και το προπατορικό αμάρτημα και είναι το ευνοημένο (ευλογημένο) μέσον δια του οποίου ο λόγος γίνεται σάρκα. Και που το φως γεννιέται από τη σκιά όπως ακριβώς το ορατό από το αόρατο. Ποτέ αντίθετα. Συνεχώς... ".
Άλλωστε η ίδια η ζωή γίνεται τέχνη και μάλιστα θεατρικά ρεαλιστική. Στο ίδιο πλάνο συμβιώνουν άνθρωποι σε κοινές χρονικές στιγμές αλλά και σε μεμονωμένες. Γι’ αυτό και αιωρείται ένα ερωτηματικό για την κατάσταση, τον χωροχρόνο, τα συναισθήματα και τις σχέσεις των μορφών. Απλά, ίσως, γιατί ιστορούνται οικείες καταστάσεις, που σαρκώνονται από αναγνωρίσιμα πρόσωπα.
Έτσι, ο Στεφανίδης, τονίζοντας την αυτονομία αλλά και την ενότητα των έργων των τριών καλλιτεχνών γράφει σχετικά: "Δεν χρειάζονται παραδείγματα νομίζω για να αποδείξει κανείς ότι οι πιο σημαντικοί σκηνοθέτες του κινηματογράφου, οι πιο σημαντικοί φωτογράφοι έχουν κατεξοχήν εικαστική παιδεία, έχουν υπάρξει φανερά ή κρυφά ζωγράφοι, σχεδιαστές ή εικονογράφοι ενώ βαθύτερη φιλοδοξία τους είναι να κάνουν ταινίες τόσο ωραίες όσο κι ένας πίνακας ζωγραφικής, από αυτούς που θαυμάζουμε στα μουσεία ή τις απρόσιτες συλλογές των βαθύπλουτων. Και με την έκθεση αυτή εξετάζω τις ουσιαστικές σχέσεις αλλά και τις διαφορές ανάμεσα στη ζωγραφική, τη φωτογραφία και τον κινηματογράφο ανάμεσα στο ενσταντανέ και την σεκάνς όπως τις διατυπώνουν με ενάργεια οι τρεις ταλαντούχοι δημιουργοί, η Κάλη, ο Βασίλης και ο Παντελής διατηρώντας ο καθένας και την καλλιτεχνική του ιδιαιτερότητα και την αυτοτέλεια της γραφής του. Δημιουργώντας έργα που αντέχουν και σε μια δεύτερη ή και τρίτη ανάγνωση. Έργα που μιλούν για την μοναξιά, την αδυναμία επικοινωνίας, το ανικανοποίητο, τις όλο και πιο προβληματικές σχέσεις των ανθρώπων αλλά και τις πολλαπλές κρίσεις που γενικότερα χαρακτηρίζουν την εποχή μας".
Τελικά, στις συνθέσεις των εικαστικών προβάλλονται εμφατικά στιγμές, που μετεωρίζονται ανάμεσα στο αληθινό και το ουτοπικό, στο παρόν ή το παρελθόν. Γι΄αυτό και δεν τολμούμε να τις μοιραστούμε αλλά ρέουν αδιάκοπα μέσα στον χρόνο. Αυτός είναι και ο μόνος κριτής. Άλλοτε ενώνει και άλλοτε διαχωρίζει. Σίγουρα, όμως, συγκινεί, επιβάλλει το δέος -όπως και η τέχνη.
Εγκαίνια: 19/1 (7 μ.μ.)
Info: Thalia Gallery | 18/1-25/2 | Ώρες λειτουργίας: Τρ., Πεμ., Παρ.: 3-8 μ.μ., Τετ.: 11 π.μ. – 6 μ.μ., Σαβ.: 1-4 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Δείτε όλες τις εκθέσεις της πόλης στον οδηγό τεχνών του athinorama.gr.
Διαβάστε Επίσης
