Το ωραίο με τον Μαμαλούκα είναι πως έγραψε ένα βιβλιο, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, που δεν διαβάζεται με βουλιμία μόνο από τους κολλημένους με τον Στίβεν Κινγκ, τον περιβόητο Αμερικανό συγγραφέα του υπερφυσικού δέους, παρά κι από... κανονικούς ανθρώπους. Οι οποίοι θα απολαύσουν την καλοστημένη ιστορία, τα ατελείωτα πραγματολογικά στοιχεία, (που μετά από ενδελεχή έρευνα εντάχθηκαν όμορφα στην πλοκή), το σασπένς και το υποδόριο, μαύρο χιούμορ του συγγραφέα, καθώς αφηγείται τις περιπέτειες μιας ετερόκλητης παρέας συλλεκτών, εντελώς κολλημένων με τον Στίβεν Κινγκ.
Κι όταν λέμε κολλημένων, δεν εννοούμε μόνο με τα βιβλία του συγγραφέα, με τα σπάνια αντίτυπα, τα υπογεγραμμένα, τις ειδικές εκδόσεις, τα κακέκτυπα, ή εκείνα με ιδιαίτερες αφιερώσεις που αξίζουν πολύ, πάρα πολύ, περισσότερο απ’ όσο θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, αλλά και με πράγματα που σχετίζονται με τον ίδιο τον Στίβεν Κινγκ. Από προσωπικά του είδη, μέχρι τα αντικείμενα (τα "props", όπως είναι ο τεχνικός όρος στο σινεμά) που χρησιμοποιήθηκαν στις κινηματογραφικές μεταφορές έργων του Κινγκ.
Από τη γραφομηχανή και το τσεκούρι του ήρωα της "Λάμψης", μέχρι την υπέροχη Πλύμουθ Φιούρι που ζωντάνεψε στην "Κριστίν", αυτοί οι άρρωστοι με τον Κινγκ συλλέκτες, όπως τους ψυχογραφεί γλαφυρά ο Μαμαλούκας, δεν ορρωδούν προ ουδενός, όταν βάζουν στο μάτι μια "Κινγκ σπανιότητα", που εν προκειμένω είναι τα δυσεύρετα, πειρατικά κλεμμένα αντίτυπα μιας ιστορίας του Κινγκ, που ο ίδιος ο Αμερικανός συγγραφέας, για τους δικούς του λόγους, δεν θα ήθελε ποτέ να βγει στο φως.
Αυτοί λοιπόν, μην ορρωδώντας προ ουδενός φτάνουν και στο έγκλημα, σε ένα ευρύ δραματουργικό πεδίο, που εκτείνεται από τη Νέα Υόρκη, μέχρι τις ακρώρειες της Σκωτίας, τις μυθικές Εβρίδες. Και πάνω από τους συλλέκτες πλανάται μια σκιά, που τρέφεται, θα έλεγε κανείς, από την αρρωστημένη τους λαχτάρα να αποκτήσουν και κάτι ακόμα, κι άλλο ένα κομμάτι του Κινγκ, σαν να είναι αυτός μια χθόνια θεότητα, κι αυτοί οι πιστοί του, οι λάτρεις του, που τον κόβουν κομμάτια και τον μεταλαβαίνουν.
Όχι, δεν θα σας πω ποια είναι αυτή η φασματική παρουσία, για να σας ανοίξω την ορεξη να πάρετε και να διαβάσετε το βιβλίο, το οποίο, όπως είπα και παραπάνω, ακόμα και φυσιολογικοί άνθρωποι θα απολαύσουν, που γι’ αυτούς ο Κινγκ δεν είναι ένα "ολόκληρο σύμπαν" όπως συμβαίνει με τον Μαμαλούκα. Ο οποίος, παρεμπιπτόντως, δηλώνει πως θα ήθελε να υπάρχει μεταθανάτια ζωή αφενός, και μια Φεράρι Τεσταρόσα στο σαλόνι του αφετέρου, δυο πράγματα εξίσου πιθανά, φοβάμαι.
Τέλος πάντων, το βιβλίο θα το χαρείτε σίγουρα - δεν χρειάζεται να ταΐζετε για χρόνια τη βιβλιοθήκη σας με τους δεκάδες τόμους του "Βασιλιά", που ξεχειλίζουν από τον ηδονικά αποτροπιαστικό τρόμο, ο οποίος πηγάζει από τις απόκοσμες ερεβώδεις αβύσσους και την ψυχική ενδοχώρα των ανθρώπων, για να πλημμυρίσει την καθημερινότητά μας. Αν είστε όμως τρελοί με τον Κινγκ, θα κάνετε πάρτι.
Γιατί αποφασίσατε να γράψετε ένα βιβλίο που κινείται στο σκοτεινό σύμπαν του Στίβεν Κινγκ;
Ήταν άλλη μια αποστολή. Σκέφτηκα ότι τόσα χρόνια μελέτης και αγάπης για τον Κινγκ πρέπει να βγουν σαν βιβλίο. Και όλο το σκηνικό θα είναι εκείνος και τα βιβλία του.
Τί σημαίνει για σας ο Κινγκ; Πως πρωτοήρθατε σε επαφή με το έργο του, πόσο έχει επηρεάσει τη σκέψη και τη ζωή σας, και πώς υπολογίζετε να γλιτώσετε από αυτόν;
Δε θα γλιτώσω, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Ο Κινγκ για μένα είναι μια πλευρά της ζωής μου, πολλοί επηρεασμοί, συγγραφικοί και μη, αγάπη διαχρονική, απόλαυση αναγνωστική, σύμπαν ολόκληρο που μου αρέσει να βυθίζομαι. Πρέπει να πήγαινα στο γυμνάσιο όταν πρωτοείδα το Κάρι και τη Λάμψη σε βιντεοκασέτα. Το 1989 περίπου διάβασα το Κριστίν και μετά την Ομίχλη. Αποκάλυψη.
Στο μυθιστόρημά σας, είναι αποτυπωμένη με ενάργεια η νοοτροπία του συλλέκτη. Εσείς, με τι είστε παθιασμένος; Για ποιο πράγμα θα φτάνατε στα άκρα για να το αποκτήσετε, και για να το διατηρήσετε;
Νομίζω ότι το πάθος μου πια είναι τα σπάνια και κλασικά αυτοκίνητα. Χόρτασα βιβλία και κόμικς, έφτιαξα τη συλλογή μου. Τώρα προσπαθώ να ακολουθήσω τον Νετούνο, τον ήρωά μου από προηγούμενο βιβλίο, πού έχει τρία σπάνια αυτοκίνητα. Ποτέ, (ακόμα), δεν έκανα κάτι ακραίο. Αλλά κάποια στιγμή θα βάλω μια Testarossa στο σαλόνι μου, αν αυτό θεωρείται ακραίο.
Στο βιβλίο σας, οι αναφορές στην Ελλάδα σπανίζουν: η πιο θεαματική είναι βέβαια το δεύτερο όνομα εκείνου του απίθανου white trash γέρου που πούλησε, υπό την απειλή όπλου, μουσαντέ βιβλιια του Κινγκ σ’ έναν από την παρέα των συλλεκτών. Ο Dixie E(παμεινώνδας) Brown, που λέει και το τραγούδι. Σοβαρά τώρα, αυτό πώς σας ήρθε;
Όπως μου έρχονται όλα. Ουρανοκατέβατα. Ο κόσμος των συλλεκτών είναι γεμάτος από ημίτρελους τύπους που μπορούν να σκαρφιστούν οτιδήποτε προκειμένου να ικανοποιήσουν το πάθος τους. Αυτός έφτιαχνε, τύπωνε βιβλία που ήταν υβριδικά τέρατα: τα βιβλία που υποτίθεται πως είχαν γράψει οι ήρωες του Κινγκ στα βιβλία του. Δεν ξέρω πώς μου ήρθε το Dixie Brown, ούτε το τραγούδι ήξερα ούτε τον μποξέρ (τον γκούγκλαρα μετά την ερώτησή σας) και το Επαμεινώνδας μου άρεσε, ήθελα ό τύπος να έχει και ελληνικό αίμα μέσα του.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα του ΟΣΔΕΛ, το 35% των Ελλήνων όχι απλώς δεν διαβάζει καθόλου, ούτε ένα βιβλίο το χρόνο, παρά απαξιώνει ρητά την ανάγνωση. Γιατί επιμένετε να γράφετε, κύριε Μαμαλούκα;
Επιμένω, όχι για να σωθώ, αλλά γιατί πραγματικά πιστεύω ότι αυτή είναι η αποστολή μου στη Γη: να γράφω (τα) βιβλία (μου).
Πιστεύετε πως υπάρχουν άλλοι κόσμοι, άλλες πραγματικότητες, συνήθως εφιαλτικές, όπως αυτές που περιγράφει ο Κινγκ στα βιβλία του; Έχετε καμία προσωπική εμπειρία επ’ αυτού;
Προσωπική εμπειρία δεν έχω, αν εξαιρέσεις βέβαια ότι οι περισσότεροι συγγραφείς ζούμε σε έναν παράλληλο κόσμο. Είμαι όμως σίγουρος ότι υπάρχουν.
Δεν αρκεί η φρίκη που παράγει καθημερινά, εδώ και χιλιάδες χρόνια, ο Άνθρωπος; Χρειάζεται να κάνουμε εισαγωγή και από άλλες,σκοτεινές διαστάσεις;
Η εξερεύνηση των σκοτεινών κόσμων, η καταβύθιση στους εφιάλτες μας προκύπτει ακριβώς από την αδυσώπητη πραγματικότητα.
Ποιο βιβλίο έχετε στο κομοδίνο σας; Τί διαβάζετε για η δική σας απόλαυση;
Διαβάζω ιταλική λογοτεχνία, αστυνομικά κάθε είδους και προέλευσης, έλληνες λογοτέχνες και ακούω θεατρικά έργα καθώς τρέχω. Τώρα διαβάζω το "Τα ρόδα δεν πεθαίνουν ποτέ" του Gunnar Staalesen, έναν από τους ελάχιστους σκανδιναβούς συγγραφείς που μου αρέσουν και που ξεχωρίζει από τα μιλιούνια που μας τροφοδοτούν αγόγγυστα οι Έλληνες εκδότες.
Τί φοβάστε και τί ελπίζετε περισσότερο απ’ όλα; Τί σας αρέσει και τί σας ενοχλεί;
Φοβάμαι για την υγεία των δικών μου ανθρώπων. Ελπίζω σε λίγα υγιή, σωματικά και πνευματικά, χρόνια ακόμα. Επίσης στην διάδοση των βιβλίων μου στο εξωτερικό. Με ενοχλεί η αγένεια, η ατιμωρησία, ο ωχαδερφισμός, η τοξικότητα των διπλανών, το καλοκαίρι και η ζέστη. Μου αρέσουν πολλά πράγματα: τα παιδιά κυρίως κι ένα σωρό μικροπράγματα που με βοηθούν να συνεχίζω τη ζωή μου. Και ο χειμώνας.
Πιστεύετε στη μεταθανάτια ζωή;
Καμία φορά θέλω να ελπίζω ότι κάτι μπορεί να υπάρχει. Αλλά αμέσως μετά λέω: μπα. Σκοτάδι βαθύ, δίχως άστρα.
Διαβάστε Επίσης
