Ελληνική και ξένη λογοτεχνία, ποίηση απ' όλο τον κόσμο και μία μελέτη του καθηγητή Τουρκικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, κ. Αριστοτέλη Μητράρα, ανάμεσα στις νέες κυκλοφορίες των εκδόσεων Βακχικόν και Το Μέλλον.
Ιβ & Βη (Ευθύμιος Σακκάς)
Δύο άντρες, ο Ιβ και ο Βη, αποσύρονται σ’ ένα ιδιαίτερο από αρχιτεκτονικής άποψης σπίτι για να εξερευνήσουν τα όρια της συντροφικότητάς τους. Ο Βη σκηνοθετεί κυριολεκτικά την απομόνωσή τους χρησιμοποιώντας για υλικό τις αναμνήσεις από την πρότερη ζωή τους και κυρίως παράξενες ιστορίες από τον χώρο της τέχνης. Ο Ιβ, αμνήμων και πάσχων από αϋπνίες, πελαγοδρομεί μεταξύ σκηνοθεσίας και πραγματικότητας τροφοδοτώντας εν αγνοία του το υλικό της παράστασης. Θα καταφθάσει όμως η μέρα που η παράσταση θα λάβει τέλος.
Όλοι οι καλλιτέχνες, τα μουσικά έργα, οι πίνακες ζωγραφικής, τα κτίρια και οι τόποι που αναφέρονται στο κείμενο είναι πραγματικά, εκτός από τους δύο πρωταγωνιστές. Μια νουβέλα που κινείται μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, που εξυμνεί τη δύναμη της συντροφικότητας και που διερευνά την αλληλεπίδραση μεταξύ ζωής και τέχνης.
Της αλός νεύμα (Κωνσταντία Σκανδάλου - Κορδολαίμη)
Εκείνος, παλικάρι, φόρτωσε στον σάκο τα όνειρά του και συνταξιδιώτης με τον Φίλο, απίθωσε την ψυχή του στην Ευφοροχώρα ως "επιθυμητός αλλοδαπός". Η σύζυγός του, Εκείνη, εστιάζει το είναι της στην αρμονική συμβίωση αλλοδαπών - γηγενών σε επίπεδο εκπαίδευσης και κοινωνίας μέσα από μια διαπολιτισμική προσέγγιση. Τα δυο ζευγάρια, Εκείνος και Εκείνη, Φίλος και Φίλη, όλοι τους με διαφορετικές καταβολές, μεγαλώνουν τις οικογένειές τους, προτάσσοντας τη δική τους αντίληψη για την κοινωνική συμβίωση. Τα παιδιά τους, ο Αριστείδης, νομικός, και η Αλς, γιατρός, ερωτεύονται, αλλά η ζωή τούς παγιδεύει και επιλέγουν διαφορετική πορεία.
Μέσα από ετερόκλιτες συμπεριφορές, αναδεικνύεται έντονα η ανάγκη αρμονικής συνύπαρξης ατόμων με σεβασμό στα διαφορετικά κοινωνικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα. Πρωταγωνιστής του έργου, ο "ξένος", ο φερτός. Οι ήρωες τοποθετούνται στα τελευταία πενήντα χρόνια, χωρίς να δίνεται έμφαση στο χρονικό περίγραμμα, αφού το θέμα είναι διαχρονικό και διατοπικό, καθώς οι ροές ακόντων και εκόντων μετακινούμενων έχουν και σήμερα εδραιωθεί. Το ιστορικό πρόσημο υφέρπει, μιας και ο Φίλος γίνεται στόχος του Παρελθόντος.
Άνω (Μάνος Μαυρομουστακάκης)
Το χέρι της μάνας σου σε κρατούσε, να ψηλώνεις σε τραβούσε, για "άνω" σε προόριζαν οι ελπίδες της. Η μάνα γη ‒η πρώτη όλων των μανάδων‒ τής το είχε ριζικά προστάξει. Βλέπεις ήξερε πως το "άνω" ήταν απεριόριστο, πως πάντα υπήρχε ανοιχτό ακόμη και στην πιο μακρινή ματιά σου. Όμως και του λόγου σου μυστικό το είχες φυλαγμένο καλά στα κύτταρά σου πως το "άνω" ήταν η αιτία που σηκώθηκες, που ακροπάτησες τη γη με τα δάχτυλα των ποδιών σου.
Η ανά χείρας ποιητική συλλογή διεκδικεί μια "άνω" πορεία μέσα από τα τρία μέρη: Οδοί, Πάροδοι και Επωδοί. Ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Ένα ταξίδι ερωτικό.
Η αλαφροΐσκιωτη καρέκλα (Βιβή Κοψιδά - Βρεττού)
Μια αστραπή ήταν όλο κι όλο. Κάτι σαν έλλαμψη σ’ ένα κρανίο που φαινόταν πως δεν έχει άλλες αντοχές. Και αίφνης εισβάλλουν δεκάδες μεταλλαγμένα κήτη, μια κομπανία από το πουθενά, βιδωμένα σε προσδιορισμένους ρόλους, και στρογγυλοκάθονται πάνω σε κείνα τα ταλαίπωρα χαρτιά, με τις πολλαπλές γραφές, τα μουτζουρώματα, τους πόνους και τις χαρές τους, τον ιδρώτα και τους ακατάσχετους παλμούς τους. Κάθελογής εταίροι του αγώνα μου, "ομότεχνοι", αναγνώστες υποτιθέμενοι και πραγματικοί, επαρκείς, νοούμενοι, πολυπράγμονες και ερμηνευτές, όλοι σ’ αυτό το λίγο της αποκλειστικής περιουσίας μου -έτσι νόμιζα- κυκλώνουν την καρέκλα μου, εκείνη την κουρασμένη, την ηλεκτρισμένη καρέκλα, και ανταγωνίζονται μεταξύ τους σαν γύρω από θρονί. Και μου διαμηνύουν το τρανταχτό νέο πως πέθανα, λέει, αλλά δεν εννοώ να το καταλάβω, πολύ περισσότερο να το παραδεχτώ!
Η γλύκα της ζωής (Πάουλους Χόχγκατερερ, μτφρ. Χριστίνα Ντρέκου)
Το κεφάλι ενός ηλικιωμένου άνδρα συνθλίβεται μια χειμωνιάτικη νύχτα. Η επτάχρονη εγγονή του, που τον ανακαλύπτει, χάνει την ομιλία της για μέρες εξαιτίας του σοκ που υπέστη. Ο Ράφαελ Χορν, ένας ψυχολόγος που προσλαμβάνεται για να θεραπεύσει το παιδί, εμπλέκεται απρόθυμα στην εξιχνίαση του εγκλήματος. Ο επιθεωρητής Λούντβιχ Κόβατς τη μέρα συχνάζει σε χιονισμένες μπιραρίες και τη νύχτα παρατηρεί με το τηλεσκόπιό του τα αστέρια. Τα εγκλήματα στο τέλος του έτους είναι πάντα ενοχλητικά, διαπιστώνει μεταξύ άλλων, επειδή διαταράσσουν το ερωτικό του πρόγραμμα με τη Μαρλένε, την ιδιοκτήτρια ενός καταστήματος μεταχειρισμένων ειδών.
Ένας ψυχοπαθής οικογενειάρχης χτυπάει την κόρη του με αποτέλεσμα να τη στείλει στο νοσοκομείο, ένας Βενεδικτίνος ιερέας ακούει φωνές και μια νεαρή μητέρα πιστεύει ότι το νεογέννητο παιδί της είναι ο διάβολος. Το ψυχογράφημα αυτής της μικρής Αυστριακής πόλης κάθε άλλο παρά καθησυχαστικό είναι. Ποιος όμως είναι αυτός που ευθύνεται για τη στυγερή δολοφονία;
Πανόραμα (Ντούσαν Σαρόταρ, μτφρ. Γιούλη Σταματίου)
Ένας συγγραφέας αναζητά γαλήνη και έμπνευση, ταξιδεύοντας από τη βροχερή και ομιχλώδη Ιρλανδία ως το Βέλγιο, τη Λιουμπλιάνα, το Σαράγεβο. Οι εξορμήσεις του αυτές τον κατευθύνουν όλο και βαθύτερα στα τοπία και τα καταφύγια του εσωτερικού του κόσμου. Στιγμές, μέρη και γεγονότα συμπίπτουν, δημιουργώντας μια ασυνήθιστη ιστορία γύρω από τις έννοιες της γλώσσας, του πολέμου, του ξεριζωμού. Συνοδοιπόροι σε αυτό το ταξίδι είναι ο Τζίνι, ένας Αλβανός οδηγός, η Τζέιν, μια γυναίκα ιρλανδο-αμερικανικής καταγωγής, η Σπομένκα, μια πρόσφυγας της πρώην Γιουγκοσλαβίας και άλλοι. Η εναλλαγή των αφηγητών χαρίζει μια πανοραμική οπτική στην αναζήτηση της αλλαγής, της ταυτότητας, της νέας πατρίδας. Με λόγο συνειρμικό και λυρικό, ο Σαρόταρ προσφέρει στον αναγνώστη ένα έργο για την απώλεια και τη μνήμη, διανθισμένο από φωτογραφίες που έβγαλε ο ίδιος.
Ταξιδιωτικός οδηγός για το τραύμα (Έντουαρντ Χιρς, μτφρ. Βαγγέλης Αλεξόπουλος, Διώνη Δημητριάδου)
Ποίηση με έκδηλη την παρουσία του ατομικού όσο και του συλλογικού τραύματος. Αυτό που κάνει τον Χιρς τόσο μοναδικό στην αμερικανική ποίηση είναι η ισορροπία που επιτυγχάνει ανάμεσα στο καθημερινό και σε κάτι εντελώς διαφορετικό – μια παράλογη αντίρροπη δύναμη. Ίσως αυτό το χαρακτηριστικό να καθιστά την ποίησή του τόσο ξεχωριστή στην ικανότητά της να μιλά με έναν καθημερινό εν πολλοίς τρόπο, ωστόσο να εισχωρεί στο βάθος των εννοιών μέχρι να αγγίξει το νοητό άκρο της αβύσσου. Ως εκφραστής της σύγχρονης αμερικανικής ποίησης, εισηγείται μια πιο χαμηλόφωνη "επανάσταση" απέναντι σε ό,τι ακόμη δρα καταπιεστικά στη συνείδηση των πιο απλών, καθημερινών συναισθημάτων.
Σύντομη ιστορία του τουρκικού θεάτρου (Αριστοτέλης Μητράρας)
O συγγραφέας παρουσιάζει στο ελληνικό κοινό τα στάδια εξέλιξης του τουρκικού θεάτρου από την απαρχή του Θεάτρου Σκιών στις στέπες της Κεντρικής Ασίας μέχρι σήμερα. Η σημασία του βιβλίου αυτού είναι προφανής: Ο αναγνώστης μπορεί να ιχνηλατήσει στις σελίδες του τα πολιτικά γεγονότα, τις κοινωνικές ανακατατάξεις και τις λογοτεχνικές επιρροές που οδήγησαν στη συγγραφή των έργων. Έτσι θα διαπιστώσει ότι πολλά κοινωνικά ζητήματα, όπως η αλλοτρίωση των ατόμων της επαρχίας που έρχονται στις μεγάλες πόλεις, η προσπάθεια των γυναικών να αποκτήσουν έλεγχο στη ζωή τους μακριά από παλαιές αντιλήψεις ή ακόμα η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ νέων και μεγαλυτέρων, αποτελούν συχνά αντικείμενο των Τούρκων δραματουργών, οι οποίοι κατέκτησαν την τεχνική της συγγραφής κατά τα τελευταία εκατόν πενήντα χρόνια. Και οι οποίοι εν μέσω συνεχών δικτατοριών, κινημάτων και ανώμαλων καταστάσεων, πολύ συχνά με προσωπικό κίνδυνο και συνέπειες συνεχίζουν να προσφέρουν τη δυνατότητα στο κοινό τους να συμμετέχουν στην των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.
Διαβάστε Επίσης
