Η τελευταία μεγάλη έρευνα για τις αναγνωστικές συνήθειες των Ελλήνων, λέει πως, κατά μέσο όρο, το ένα τρίτο του πληθυσμού διαβάζει πέντε βιβλία το χρόνο – οι υπόλοιποι διαβάζουν μόνο το μενού στα εστιατόρια... Ε, ένα, ή δύο από αυτά τα πέντε βιβλία, θα μπορούσαν να είναι κάποια από αυτά τα προτεινόμενα για το Πάσχα – το καλοκαίρι θα προτείνουμε τα υπόλοιπα! Βιβλία για όλα τα γούστα: short stories σαν αναρτήσεις στο facebook, κινηματογραφικές ιστορίες, δοκίμια για την ψηφιακότητα, ιστορίες φαντασίας και τρόμου, συνεντεύξεις με επωνύμους, διηγήματα σε πρώτο ενικό, μονογραφίες για το τάνγκο, κουήρ ιστορίες, κλασικά μυθιστορήματα ελληνικά και ξένα, σύγχρονα νουάρ, ιστορίες για τη τοξική αρρενωπότητα και τους ισαποστάκηδες αστούς, μελέτες για τις γυναίκες του Ομήρου, επιστημονική φαντασία, δυστοπικοί μύθοι... Πολλά και διαφορετικά πιάτα λόγου, λοιπόν, για όλες τις ορέξεις – για να διαβάσουμε και κάτι άλλο εκτός από τα συστατικά των προϊόντων που ψωνίζουμε...
Κι ο παραμυθατζής σηκώνει τα χέρια ψηλά
Ο Βαγγέλης Σιαφάκας έγινε δημοσιογράφος επειδή ήταν περίεργος, όπως είχε δηλώσει κάποτε, ενώ, όπως λέει σε μια από τις μικρές ιστορίες του που περιλαμβάνονται στη συλλογή διηγημάτων "Εξοδόχαρτο/ Το Μοναστηράκι", από τις εκδόσεις Πόλις, "ακόμα κι ο παραμυθατζής καμιά φορά σηκώνει τα χέρια ψηλά", δηλαδή παραδίδεται έκθαμβος σ’ αυτόν τον απίστευτο ποταμό των μικροϊστοριών των ανθρώπων που ρέει γύρω του. Μεγάλος γραφιάς ο Βαγγέλης, ίσως γιατί ασχολήθηκε ακριβώς με τα μικρά, με τα εκ πρώτης όψεως ασήμαντα, με αυτά που προσπερνάμε χωρίς να προσέξουμε. Ο Σιαφάκας τίμησε τη σύντομη, ή ακόμα και την πολύ σύντομη ιστορία, με έκταση μιας ανάρτησης στο facebook για παράδειγμα, όπως είναι πολλά από τα κείμενα που δημοσιεύονται στο βιβλίο, που ξεχειλίζουν από ανθρωπιά, χιούμορ και θλίψη. Όπως η ίδια η ζωή (του), που ο Σιαφάκας την εγκατέλειψε πολύ νωρίς, το 2021, στα 69 του. Τα ωραία συνοδευτικά κείμενα είναι του Μάνου Ματσαγγάνη και της Βάλιας Καϊμάκη.
Κινηματογραφική λογοτεχνία
Ο Νίκος Λυγγούρης είναι σκηνοθέτης που ζει και δραστηριοποιείται κυρίως στη Γερμανία. Οι σινεφίλ τoν ξέρουν: η ταινία του "Ομίχλη κάτω απ’ τον ήλιο" του 1980 είχε κάνει αίσθηση, ενώ έχει εργαστεί ως βοηθός του Φερχόφεν. Οι "Έντεκα καλοκαιρινές ιστορίες", τα διηγήματά του από τις εκδόσεις Ροδακιό, είναι το πρώτο του βιβλίο, και αυτό που το κάνει αξιοπρόσεκτο, πέρα από την ζωηρή φαντασία και την καθαρότητα της γραφής, είναι η κινηματογραφικότητα των ιστοριών του. Τις διαβάζεις και τις βλέπεις να ξετυλίγονται στο μυαλό σου, με σαφήνεια, ειρμό και αμείωτο σασπένς, σαν αυτοτελείς ταινίες μικρού μήκους.
Το μέλλον είναι τώρα
Μια αρχή της μοντέρνας φυσικής λέει πως εάν παρακολουθείς κάτι, το αλλάζεις. Εάν επεξεργαστούμε λίγο αυτή τη σκέψη, θα μπορούσαμε να πούμε πως μια τηλεοπτική σειρά επιστημονικής φαντασίας θα μπορούσε να επηρεάσει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα, καθώς παρουσιάζει με φαντασία και δημιουργικότητα το πόσο αυτή η καθημερινότητά μας καθορίζεται από τα ψηφιακά εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας – αν όχι σήμερα, οπωσδήποτε αύριο. Το μέλλον είναι τώρα, λοιπόν, λέει το βρετανικό σίριαλ "Black Mirror", και αυτή η σκέψη ήταν ένα θαυμάσιο κίνητρο για να εκδοθεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, ένα δοκίμιο, επιμέλειας Δέσποινας Καταπότη με τίτλο "Black Mirror, Ο μαύρος καθρέφτης της ψηφιακότητας", στο οποίο έχουν συγκεντρωθεί κείμενα των Αβραμοπούλου, Βογιατζή, Θεοδώρου, Καντέα-Παπαδόπουλου, Καταπότη, Μωρίκη, Πλάντζου, Στουραΐτη και πολλών άλλων.
Η εσχάτη των ποινών
Ο Τζον Κόφι είναι ένας γιγαντόσωμος μαύρος, καταδικασμένος στην εσχάτη των ποινών για το βιασμό και φόνο δυο εννιάχρονων λευκών κοριτσιών. Είμαστε στη βαθιά Αμερική, πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, την περίοδο της βαθιάς οικονομικής κρίσης, και οι περισσότεροι δεσμοφύλακες που υπηρετούν στη φυλακή, είναι εκεί για το μεροκάματο, εκτός από κάποιους σαδιστές που βασανίζουν τους κρατούμενους για την απόλαυσή τους. Ένας τέτοιος συγκρούεται με τον αρχιφύλακα, που προσπαθεί να κάνει το καθήκον του, σεβόμενος τη ζωή, αλλά και τον θάνατο των θανατοποινιτών που είναι στη σειρά για την ηλεκτρική καρέκλα. Το δράμα όμως, που περιγράφει ο Στίβεν Κινγκ στο μυθιστόρημά του "Το Πράσινο Μίλι", από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, σε μετάφραση Πητ Κωνσταντέα, θα περιπλακεί αναπάντεχα, καθώς ο πελώριος μαύρος κατέχει κάποιες υπερφυσικές δυνάμεις. Ένα από τα πιο συναρπαστικά βιβλία του Αμερικανού συγγραφέα, σκοτεινό και ερεβώδες, αλλά τόσο τρυφερό και ανθρώπινο.
Δημοσιογραφία με ψυχή
Η Σεμίνα Διγενή έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα υπηρετώντας όλα τα είδη του δημοσιογραφικού λόγου: τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες, περιοδικά. Ειδικά οι συνεντεύξεις της έχουν δημιουργήσει σχολή: η δημοσιογράφος, οπλισμένη με αμεσότητα, γνώση του αντικειμένου, χιούμορ και ψυχή, δεν "αντιμετώπιζε" τον εκάστοτε συνεντευξιαζόμενο, δεν τον έβλεπε σαν ενάντιο, αλλά συζητούσε μαζί του, δήθεν - τάχα στο φιλικό και στο κάζουαλ, αλλά με αυστηρή στοχοπροσήλωση: στην πραγματικότητα η Διγενή λειτουργούσε κάπως σαν εμβρυουλκός, βγάζοντας από τα σωθικά του προσώπου ό,τι ήθελε, αλλά και ό,τι δεν ήθελε να πει ο επώνυμος ή η επώνυμη που στεκόταν απέναντί της. Στην "Αποδελτίωση ΙΙ" από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, ανθολογούνται άρθρα και συνεντεύξεις της Σεμίνας Διγενή που δημοσιεύτηκαν στο Ριζοσπάστη και τη Lifo, ή βγήκαν στον αέρα από τον Real fm και το Star channel. Ενδεικτικά κάποια ονόματα που αναφέρονται: Πάνος Κατσιμίχας, Μάκης Παπαδημητρίου, Στέλιος Καζαντζίδης, Γιώργος Μαρίνος, Άννα Καλουτά....
Κείμενα ευωδιαστά
Στη συλλογή διηγημάτων του Γιώργου Τζια "Οι ευωδιές του νυχτολούλουδου", από τις εκδόσεις Εύμαρος, τα πρόσωπα που παρελαύνουν στις σελίδες, οι ήρωες των ιστοριών, είναι μάλλον αντιήρωες, μιας και είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, συναισθηματικοί, που δεν επιζητούν την προσωπική τους ευδοκίμηση, ούτε την έξωθεν επιβράβευση, αλλά την κρυφή ικανοποίηση της ανιδιοτελούς προσφοράς τους στην κοινωνία. Δεν επιζητούν τη δικαίωση – παραμένουν άμισθοι πρεσβευτές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της μπέσας, του φιλότιμου. Μόνο που κάποια στιγμή, εκείνες τις δύσκολες, τις μικρές ώρες της νύχτας, τις μεταιχμιακές, όταν γίνεται ο απολογισμός των πεπραγμένων και υπολογίζεται το ισοζύγιο επιθυμιών και απογοητεύσεων, αυτοί οι αφανείς, οι (αντι)ήρωες του βιβλίου, αφήνουν τη ψυχή τους να απελευθερώνει το άρωμά της.
Εγώ, ο Μουρακάμι
"Σε πρώτο ενικό", είναι ο τίτλος της πέμπτης συλλογής διηγημάτων του διάσημου Ιάπωνα συγγραφέα Χαρούκι Μουρακάμι, από τις εκδόσεις Ψυχογιός, σε μετάφραση Βασίλη Κιμούλη. Εντάξει, μιλάμε για οκτώ αριστοτεχνικά γραπτά δημιουργήματα, γραμμένα στο πρώτο ενικό. Αυτή η επιλογή του προσώπου του αφηγητή μηδενίζει την απόσταση μεταξύ αυτού και του αναγνώστη – είναι σαν τον έχεις απέναντί σου, αυτόν το δαιμόνιο γραφιά, να σε κοιτάει με αυτό το απίθανο χαμόγελο, και να σου λέει ιστορίες, για τι άλλο; για την αγάπη, τη μοναξιά, τη μουσική, τα σπορ, τη χαμένη νιότη, τους πρώτους έρωτες, κι όλα αυτά να είναι περισσότερο αληθινά κι απ’ την αλήθεια, εφόσον κινούνται σ’ αυτή την υπέροχη, μεταιχμιακή χώρα μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας.
Τα ρεμπέτικα της Αργεντινής
Δεν ξέρω κατά πόσον είναι δόκιμο να παρομοιάζει κανείς το ελληνικό ρεμπέτικο τραγούδι με το αργεντίνικο τάνγκο. Όπως και να’ χει, γεγονός είναι πως και τα δυο μουσικά ιδιώματα γεννήθηκαν και άνθισαν στα καταγώγια και τα πορνεία από ανθρώπους που ζούσαν στο περιθώριο, από μάγκες εδώ, και "κομπαδρίτο" εκεί – και μετά μπήκαν στα σαλόνια... Μια μεγάλη διαφορά μεταξύ τους πάντως, είναι πως το τάνγκο αξιώθηκε να γίνει αντικείμενο ενδελεχούς έρευνας από ένα γίγαντα του πνεύματος, και όχι μόνο του αργεντίνικου: τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες, ο οποίος υπογράφει αυτό το έξοχο βιβλίο για το μουσικό σήμα κατατεθέν της Αργεντινής, "Το Τάνγκο", από τις εκδόσεις Πατάκη, σε μετάφραση Μαρίας Παλαιολόγου. Ο Μπόρχες - ένα οξύτατο, όσο και καλλιεπέστατο πνεύμα, είναι απόλαυση να το βλέπεις να καταδύεται στο σκοτεινό λίκνο της κοινωνίας, όπου γεννήθηκε αυτή η τόσο αισθησιακή, όσο και θλιμμένη μουσική.
Ακόμα και οι κουήρ έρωτες πληγώνουν
Όποι@, όποιες και όποιοι νομίζουν πως ο κουήρ έρωτας, ή τέλος πάντων οι μη στρέιτ, οι μη "συμβατικές" ερωτικές σχέσεις δεν πληγώνουν, είναι πολύ γελασμένοι (-ες, -@). Οι σχέσεις εξάρτησης, εξουσίας και καταπίεσης τελικά δεν έχουν φυλετικό πρόσημο – οι άνθρωποι παραμένουν άνθρωποι, ανεξάρτητα από το pronoun που εισάγει το όνομά τους. Απόδειξη αυτή η παθιασμένη αυτοβιογραφία, ή μάλλον η έντεχνη ανοιχτή εξομολόγηση της Κάρμεν Μαρία Ματσάδο, με τίτλο "Στο σπίτι των ονείρων", από τις εκδόσεις Αντίποδες, σε μετάφραση Άγγελου Αγγελίδη και Μαρίας Αγγελίδου. Η συγγραφέας περιγράφει την θυελλώδη ερωτική της σχέση με μια γυναίκα, η οποία σταδιακά μετατρέπεται σε εφιάλτη, περνώντας από όλα τα ενδιάμεσα στάδια της (αυτ)απάτης, της έντασης κι εν τέλει της κακοποίησης. Όμως, η Ματσάδο δεν έχει γράψει απλώς ένα ερωτικο χρονικό: τυλίγει τις εμπιρίες της με το λογοτεχνικό της ταλέντο, παραδίδοντας μια αυτοβιογραφία που διαβάζεται σαν ποπ μθιστόρημα.
Ο καταραμένος συγγραφέας
Ο Ντ.Χ. Λώρενς ήταν από τους πρώτους συγγραφείς που κατήγγειλαν με το έργο τους τα πουριτανικά βρετανικά ήθη, εισάγοντας στα γραφτά του το ερωτικό στοιχείο, όχι φυσικά για να τα εκχυδαΐσει, αλλά για να κάνει πιο ανθρώπινα, πιο περιεκτικά. Οι περισσότεροι θα τον θυμούνται για τον "Εραστή της λαίδης Τσάτερλι", που τάραξε για τα καλά τον καθωπρεπισμό της εποχής του, εξασφαλίζοντας για τον ίδιο τον αμφιλεγόμενο τίτλο του "καταραμένου" συγγραφέα. Όμως δεν είναι μόνο αυτό, το γνωστό έργο του μια εις βάθος ανατομία των κοινωνικών συμβάσεων της εποχής του. Στο γλαφυρό και χορταστικό μυθιστόρημα "Γιοι και εραστές", από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, σε μετάφραση Βάσιας Τζανακάρη, ο Λώρενς κατά κάποιον τρόπο αυτοβιογραφείται, μιλώντας για μια γυναίκα της ανώτερης οικονομικής, κοινωνική και μορφωτικής τάξης, που ερωτεύεται και παντρεύεται ένα μέθυσο ανθρακωρύχο. Όμως η πραγματικότητα, ο αγώνας για την επιβίωση, και η καθημερινή μιζέρια προσγειώνουν μάλλον απότομα την ηρωίδα, η οποία εντέλει θα αφοσιωθεί στους δυο της γιους, με κύριο μέλημά της να μη μοιάσουν με τον πατέρα τους...
Χαώδες νουάρ
Δεν είναι πολλοί στην Ελλάδα που υπηρετούν, με συνέπεια και επάρκεια τουλάχιστον, το νουάρ μυθιστόρημα. Ένας από αυτούς είναι βέβαια ο Μίνως Ευσταθιάδης, του οποίου το τελευταίο βιβλίο, το "Σχέδια του χάους", από τις εκδόσεις Ίκαρος, είναι ένα must για τους θιασώτες του συγκεκριμένου λογοτεχνικού είδους. Οι ίδιοι, που παρακολουθούν τη δημιουργική πορεία του συγγραφέα, θα αναγνωρίσουν ένα γνωστό τους πρόσωπο από άλλα βιβλία του Ευσταθιάδη, εδώ στην αρχή της ζωής του. Ποια είναι τα βασικά στοιχεία της πλοκής που διαδραματίζεται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό; Ένα κουζινομάχαιρο, το όπλο του εγκλήματος, που βρίσκεται στο βυθό ενός υδροβιότοπου, ένα πτώμα που χαμογελάει, ένας σιωπηλός δικηγόρος, κι ο γιος ενός Ρώσου μαφιόζου... Χαώδες, όσο και καλογραμμένο νουάρ.
Χωρίς ταμπού
Μία από τις πιο γνωστές και επιδραστικές συγγραφείς της Βόρειας Μακεδονίας, αλλά και των Βαλκανίων γενικότερα, είναι η Ρούμενα Μπουζάροφσκα. Οι εκδόσεις Gutenberg παρουσιάζουν στο ελληνικό κοινό ένα σημαντικό βιβλίο της συγγραφέως, με τίτλο "Ο Άντρας Μου", σε μετάφραση Αλεξάνδρας Ιωαννίδου, στο οποίο έντεκα γυναίκες μιλούν έξω από τα δόντια, χωρίς ταμπού, για τη σχέση τους με τους συντρόφους τους. Η Μπουζάροφσκα, με χιούμορ και φαντασία, που ενίοτε φτάνει μέχρι και τον σουρεαλισμό, μιλά για πολύ σοβαρά πράγματα όπως είναι η πατριαρχία και ο τρόπος που αυτή επηρεάζει τη στάση και τη συμπεριφορά των ανδρών με τους οποίους σχετίζονται οι έντεκα γυναικες: απιστία, υποκρισία βία, καταπίεση, βαναυσότητα, έπαρση... Το βιβλίο της Μπουζάροφσκα, που ακτινογραφει τον μισογυνισμό και την τοξική αρρενωπότητα, έχει μεταφραστεί στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες κι έχει εκδοθεί από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της ηπείρου.
Ένας αστός παντός καιρού
Ο Ναζισμός δεν θα έκανε τόσο κακό στην ανθρωπότητα, όχι αν δεν υπήρχε ο Χίτλερ, αλλά αν δεν υπήρχαν οι αστοί, οι σοβαροί, καθημερινοί, παντός καιρού και καθεστώτος άνθρωποι που τον στήριξαν με την ανοχή τους. Οι κομφορμιστές, χλιαροί, ισαποστάκηδες αστοί, που αντιμετώπιζαν με την ίδια ενόχληση τις ορδές των Ναζί με εκείνους που αντιδρούσαν στο τέρας, που εξίσωναν το θύτη με το θύμα, αυτοί που ήταν πολύ εγωιστές, τσιγκούνηδες και μικροπρεπείς για να εναντιωθούν στη φρίκη. Ένας τέτοιος έιναι και ο ήρωας του μυθιστορήματος "Περλέφτερ. Η Ιστορία Ενός Αστού", του Γιόζεφ Ροτ, από τις εκδόσεις Άγρα σε μετάφραση Μαρίας Αγγελίδου και Άγγελου Αγγελίδη. Να πούμε πως το βιβλίο του μεγάλου συγγραφέα βρέθηκε (ημιτελές) το 1978, σχεδόν σαράντα χρόνια μετά το θάνατό του, σε μια κούτα που γλίτωσε από την κατάσχεση των γραπτών του από τους Ναζί στον εκδοτικό οίκο Κίπενχώυερ στη Λειψία, όπου ο Ροτ τα είχε εναποθέσει για φύλαξη, όταν έφυγε εσπευσμένα στο Παρίσι τη μέρα που ο Χίτλερ κατέλαβε την εξουσία το 1933.
Intellectual Thighs σημαίνει "μπούτια και διανόηση"
Την πρώτη της εμφάνιση στη λογοτεχνία κάνει η Ματίνα Αποστόλου υπογράφοντας τα "Σωματίδια", από τις εκδόσεις Ποταμός. Η συγγραφέας διαχειρίζεται το γνωστό βιβλιοφιλικό blog "Intellectual Thighs" στο Ίνσταγκραμ, με μεγάλο αριθμό ακολούθων. Στα "Σωματίδια", (τα "αγαπόνια") η συγγραφέας μιλάει με χιουμορ και σαρκασμό για τη γυναικεία φύση, για την αγάπη και τον έρωτα, για τη μνήμη, τη θλίψη και την οργή, για τις μεταμορφώσεις των γυναικών από κόρες σε συντρόφους και μητέρες. Μπούτια και διανόηση λοιπόν, και γιατί όχι – και τα μεν, και η δε, έχουν τη χάρη τους...
Συντελεσμένος μέλλοντας...
...είναι εκείνος ο χρόνος, που φανερώνει πως αυτό που σημαίνει το ρήμα θα έχει συντελεστεί μέχρι κάποια στιγμή στο μέλλον. Αυτή η έννοια είναι κομβική στις "Ιστορίες από ένα περασμένο μέλλον", τα διηγήματα του Μιχάλη Μακρόπουλου, από τις εκδόσεις Κίχλη. Ιστορίες λοιπόν από ένα μέλλον που ήδη έχει συμβεί, όμως αειπάρθενες, φρέσκες και ζωντανές, γραμμένες με απαράμιλλο ύφος, φαντασία και διεισδυτικότητα στη σύλληψη και την εκτέλεση από εναν πολυβραβευμένο συγγραφέα, ο οποίος ξέρει να οικοδομεί δυστοπικούς κόσμους, ανακαλύπτοντας όμως σ’ αυτούς το ουσιώδες ελάχιστο, που τους καθιστά ανθρώπινους. Αυτός ο πυρήνας ανθρωπιάς είναι πανταχού παρών στα διηγήματα της συλλογής, είναι αυτός που θωρακίζει τους πάσχοντες ήρωες του Μακρόπουλου έναντι του ψεύδους και της βίας.
Η Οδύσσεια είναι γένους θηλυκού
Η Μαριλού Ολίβα είναι Ιταλίδα φιλόλογος – διδάσκει σε λύκειο της Μπολόνια. Ως συγγραφέας ασχολείται με θέματα φύλου, και αυτό το δοκίμιο, " Η Οδύσσεια όπως την αφηγούνται η Πηνελόπη, η Κίρκη, η Καλυψώ και άλλες ηρωίδες του ομηρικού έπους", από τις εκδόσεις Κέδρος, σε μετάφραση Γιώργου Κασαπίδη, είναι μια εντελώς πρωτότυπη προσέγγιση των περιπετειών του βασιλιά της Ιθάκης από τη σκοπιά των γυναικών που έπαιξαν καθοριστικό ρολο στο δράμα. Γυναικών ή πιο σωστά "θηλυκοτήτων", γιατί η συγγραφέας αναφέρεται ακόμα και στις τερατώδεις Σειρήνες, που δελεάζουν τον Οδυσσέαμε σκοπό να τον κατασπαράξουν... Με σεβασμό στην πρωτότυπη πηγή, τα έπη του Ομήρου, η Ολίβα φέρνει στο προσκήνιο όλες εκείνες τις γυναικείες φιγούρες που συνέτρεξαν τον περιπλανώμενο ήρωα – χωρίς αυτές, ο Οδυσσέας ακόμα θα ήταν χαμένος μεταξύ γης και ουρανού, μεταξύ μύθου και πραγματικότητας...
"Για όλα έφταιγε ο χοντρός..."
Αυτή είναι η πρώτη φράση του μυθιστορήματος "Παραντάις" της Φερνάντα Μελτσόρ, από τις εκδόσεις Δώμα, σε μετάφραση Αγγελικής Βασιλάκου, που έκανε αίσθηση για τον πυρετώδη λόγο της, μέσω του οποίου σκιαγραφέι τη βία, και μάλιστα τη βιαιότητα της ανδρικής επιθυμίας - η ίδια η συγγραφέας έχει υποστεί κακοποίηση, οπότε ξέρει τί λέει. Ήρωες δυο άνδρες – ο πρώτος εργάζεται ως κηπουρός στο συγκρότημα πολυτελών κατοικιών που έχει δώσει και το ονομά του στον τίτλο του βιβλίου, ενώ ο δεύτερος είναι ο "χοντρός" της πρώτης φράσης, που θα κάνει οτιδήποτε για να ικανοποιήσει τις ερωτικές του φαντασιώσεις με τη γοητευτική γειτόνισσά του. Καταιγιστικός ρυθμός και αδρά ζωγραφισμένες εικόνες, σε μια αφήγηση που αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την πρώτη μέχρι την τελευταία πρόταση, στο θεαματικό φινάλε του βιβλίου.
Η μεγάλη κυρία της επιστημονικής φαντασίας
Αναμφισβήτητα η Αμερικανίδα συγγραφέας Ούρσουλα Λε Γκεν ήταν η πάπισσα της επιστημονικής φαντασίας – τα βιβλία της, ναι μεν ήταν παράθυρα για άλλους κόσμους, πλην όμως η κοινωνική της ευαισθησία ήταν αυτό που την ξεχώριζε από τους, ως επι το πλείστον, άνδρες συναδέλφους της. Αυτό το χάρισμα της Λε Γκεν, η ενσυναίσθηση, και η τοποθέτηση του ανθρώπου πάντα στο επίκεντρο, όποιο και να είναι το φόντο, είναι φανερή σ’ αυτή τη συλλογή διηγημάτων, τις "Ανταποκρίσεις από άλλες διαστάσεις" από τις εκδόσεις Αίολος, σε μετάφραση Βαγγέλη Προβιά. Η ηρωίδα, που μόλις έχασε την πτήση της, αντί να ξεροσταλιάσει στο αεροδρόμιο, ανακαλύπτει μια μέθοδο, που της επιτρέπει, αντί ν’ αλλάζει πτήσεις, να αλλάζει διαστάσεις! Όμως δεν είναι όλες οι κοινωνίες, αυτών των διαστάσεων, ανθρώπινες, δίκαιες και λογικές... Μια απολαυστική συλλογή διηγημάτων, μια σύγχρονη εκδοχή των Ταξιδιών του Γκιούλιβερ, με μοναδικό ύφος, σατιρικό και στοχαστικό συνάμα, από μια μεγάλη συγγραφέα.
Zorba the Greek
Το 1963 ο Μιχάλης Κακογιάννης μετέφερε στη μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη "Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" με πρωταγωνιστές τον Άντονι Κουίν, τον Άλαν Μπέιτς και την Ειρήνη Παππά. Από τότε, η φιγούρα του Ζορμπά, του ελεύθερου Έλληνα, που ζει τη ζωή του στο έπακρο, που είναι ικανός να χορεύει πάνω στα συντρίμμια των σχεδίων του, που παραδίδεται στα πάθη του χωρίς όμως να χάνει την αίσθηση του καθήκοντος, αυτού του τίμιου, ντόμπρου ανθρώπου με τη ζεστή καρδιά που ξέρει να αγαπά και να αφοσιώνεται, έχει γίνει κάπως σαν η φαντασιακή, ιδεατή εικόνα του Έλληνα. Σ’ αυτό έχει βοηθήσει βέβαια και το σπουδαίο σάουντρακ του Μίκη Θεοδωράκη, που έγινε μετά από την τεράστια επιτυχία της ταινίας παγκοσμίως, γνωστή ως "συρτάκι". Τέλος πάντων, πέρα από την τουριστική εκμετάλλευση του ήρωα που έπλασε ο Νίκος Καζαντζάκης βασισμένος σε ένα υπαρκτό πρόσωπο, το μυθιστόρημα είναι ένα λογοτεχνικό διαμάντι – η βρετανική εφημερίδα Γκάρντιαν το είχε συμπεριλάβει στα 100 καλύτερα βιβλία όλων των εποχών. Αυτό το μυθιστόρημα κυκλοφορεί σε μια εξαιρετική έκδοση από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Αρχαίο χρυσάφι, σύγχρονο σκοτάδι
Ο Νικόλας Ζηργάνος είναι βετεράνος ρεπόρτερ με μακρά, δόκιμη υπηρεσία σε διάφορα ΜΜΕ. Τα διεθνή κυκλώματα της αρχαιοκαπηλίας ήταν το προνομιακό πεδίο του λειτουργήματός του. Τώρα όμως ο Νικόλας κατάφερε να δραπετεύσει από τα σφιχτά δεσμά της ρεαλιστικής αποτύπωσης της πραγματικότητας, και να μας δώσει ένα πόνημα που ναι μεν βασίζεται στην πολύχρονη δημοσιογραφική του πείρα, όμως έχει την ανεξαρτησία του μύθου. Οπότε έχουμε ένα ζουμερό αστυνομικό μυθιστόρημα με την υπογραφή του, το "Επιχείρηση ''Νόστος'' Ένα χρυσό στεφάνι και μια κόρη για τον Αλέξη Καρρά", από τις εκδόσεις Τόπος. Κεντρικοί ήρωες ένας αποτυχημένος δημοσιογράφος που παλεύει με την κατάθλιψη, κι ένας αδέκαστος αστυνομικός της Δίωξης Αρχαιοκαπηλίας, που κι αυτός έχει τη σκοτεινή του πλευρά. Τα φωτεινά στοιχεία στην όλη ερεβώδη υπόθεση είναι ένα χρυσό μακεδονικό στεφάνι και μια αρχαϊκή Κόρη...
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη;
Τι μπορεί να συμβεί σε ένα αγόρι από την Νιγηρία όταν αυτό αποφασίσει να πάρει το δρόμο για την μυθική του πόλη, τη Ρώμη, σε αναζήτηση καλύτερης τύχης; Τα πάντα, είναι η απάντηση, τα πάντα μπορούν να συμβούν, γιατί άλλο πράγμα οι φιλοδοξίες, και άλλο η πραγματικότητα, αυτό το αδηφάγο τέρας που τρέφεται με τα όνειρα των ανθρώπων. "Την πρώτη φορά που άκουσα για τη Ρώμη, νόμισα ότι ήταν ένα μέρος στον Παράδεισο" λέει κάπου, με το στόμα του ήρωά του, ο συγγραφέας, ο Ι.Σ. Οσόντου στο μυθιστόρημά του "Όταν ο ουρανός είναι έτοιμος, τα αστέρια θα φανούν" από τις εκδόσεις Κριτική, σε μετάφραση Αλέξη Καλοφωλιά. Ένα συγκινητικό, ειλικρινές βιβλίο, ραντισμένο με καλό χιούμορ, για να αντέξει ο αναγνώστης την ανθρωπιά του.
Ένας δυστοπικός μύθος
"Ο πολιτικάντης ήταν μιμητικό ον. Δανειζόταν συμπεριφορές από τους ανθρώπους γύρω του και μεταμφιεζόταν ανάλογα με την περίσταση. Άλλοτε γινόταν στοχαστικός σαν τον πατέρα του, άλλοτε χειριστικός κι ευέξαπτος σαν τη μητέρα του, άλλοτε θορυβώδης, κακομαθημένος και σπάταλος σαν τα αδέρφια του. Μιας και κανένας δεν ήξερε ποιος ήταν ο αληθινός του χαρακτήρας, θύμιζε κινούμενη άμμο". Αυτό είναι ένα απόσπασμα από τον "Συλλέκτη μανιταριών", τη νέα νουβέλα του Κώστα Αρκουδέα, από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Ο καλός συγγραφέας έγραψε ένα φιλσοφικό, δυστοπικό μύθο, μια πανανθρώπινη ιστορία, που μιλά για πράγματα που προτιμούμε να ξεχάσουμε, που μας κάνουν να νιώθουμε άβολα. Ο κόσμος αυτός βασίζεται στο ψέμα και στην υποκρισία, λέει ο Αρκουδέας, και η σκέψη του ανάβει ένα φως στο σκοτάδι που μας περιβάλλει.
Διαβάστε Επίσης
