Απαιτείται ένας βαθμός ενσυναίσθησης για να βγούμε από το comfort zone που εξασφαλίζει η ταυτότητά μας, ως λευκοί πολίτες που διαμένουμε στην πατρίδα μας, ώστε να σκεφτούμε, έστω και φευγαλέα, την άλλη πλευρά. Ποιες ιστορίες κουβαλούν μαζί τους οι άνθρωποι που φτάνουν εδώ από μια άλλη χώρα; Ποιες είναι οι δυσκολίες που βιώνει όποιος δεν μιλάει ελληνικά; Τι διαδρομές ακολουθεί για να βρει τις απαραίτητες δημόσιες υπηρεσίες; Πόσα φιλικά είναι τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στον αλλόφωνο άτομο; Ποια η έννοια της διαδρομής και της περιπλάνησης στο μεταναστευτικό και προσφυγικό πλαίσιο;
Με τέτοιου είδους ερωτήματα καταπιάνεται το καλλιτεχνικό έργο "Πετώντας το αρχείο στην Αθήνα, πρακτικές αναστοχασμού από το Νότο", προκειμένου να δείξει την πραγματικότητα απ’ την οπτική γωνία των μεταναστών και των προσφύγων, των ατόμων δηλαδή που είναι τα περιθωριοποιημένα και αποσιωπημένα υποκείμενα της σύγχρονης ιστορίας. Πρόκειται για μία περφόρμανς-παρουσίαση, συνοδεία συζήτησης, αυτό το οποίο θα λάβει χώρα στο Ίνστιτούτο Γκέτε την Δευτέρα 31 Ιανουαρίου (7.30 μ.μ.) με ελεύθερη είσοδο: μια δράση από τρεις εικαστικούς και μια ερευνήτρια προφορικής ιστορίας, που θα μπορούσαμε να φανταστούμε ως ενεργοποίηση πραγματικών μαρτυριών σε καλλιτεχνικό πλαίσιο.
Συμμετέχουν η Μαριλένα Κουκούλη, ερευνήτρια προφορικής ιστορίας και πολιτιστική διαχειρίστρια με έδρα την Αθήνα, ο καλλιτέχνης Faisal Κhodsuz που εδρεύει στην Αθήνα, ο Gervasio Muchanga από τη Μοζαμβίκη, που είναι μουσικός, φοιτητής νομικής και επιχειρηματίας, ο εικαστικός καλλιτέχνης και σκηνοθέτης Θοδωρής Προδρομίδης, καθώς και ο Αιντίμ Τζοιμάλ από το Μπαγκλαντές, ενώ το έργο το οποίο θα παρουσιάσουν εντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος "Rou(u)t_e_s".
Το λογοπαίγνιο του τίτλου ανάμεσα στις ρίζες και τις διαδρομές οδηγεί στο πιο καίριο ερώτημα πάνω στο θέμα: πώς διαμορφώνεται η ταυτότητα και το αίσθημα καταγωγής, όταν τα άτομα μετατοπίζονται και καλούνται να ανταποκριθούν στη ρήση "όπου γη και πατρίς"; Η Αθήνα αποτελεί ένα γόνιμο πεδίο για αυτή την έρευνα, δεδομένης της ιστορία της που μετρά κύματα μεταναστών από τη δεκαετία του ’90. Σύμφωνα με το συνοδευτικό κείμενο, στόχος του προγράμματος είναι "η εξερεύνηση της αόρατης πλευράς της πόλης, όλα όσα είναι μπροστά μας αλλά δεν τα παρατηρούμε".
Η περφόρμανς-παρουσίαση στο παρόν πλαίσιο που πρόκειται να παρουσιαστεί λειτουργεί επιπλέον ως ένθετο υπόμνημα της βιντεοεγκατάστασης "Αρχείο Φυγής", που ολοκληρώνεται αυτές τις ημέρες στο Ίδρυμα Γκέτε. Συγκεκριμένα, το έργο αφορά ανθρώπους που ήρθαν στην Γερμανία μεταξύ του 1945 και του 2016: εμπειρίες φυγής και εκδίωξης, ιστορίες για την πατρίδα και την εξορία, του ανήκειν και του νέου ξεκινήματος. Στην οθόνη προβάλλονται δέκα επιλεγμένες συνεντεύξεις, ενώ στον ίδιο χώρο είναι διαθέσιμος ένας υπολογιστής, μέσω του οποίου θα μπορεί ο επισκέπτης να αλληλεπιδράσει άμεσα με ολόκληρο το online αρχείο προφορικής ιστορίας καθώς και να αναζητήσει περαιτέρω λεπτομέρειες σχετικά με τη μέθοδο και τη διαδικασία δημιουργίας του.
