Μια καλή γεύση της δυστυχώς όχι καλής εξέλιξης του χειρισμού του κορονοϊού στους τουριστικούς προορισμούς της χώρας πήρα από πρώτο χέρι κάνοντας διακοπές τον τελευταίο μήνα περίπου στην Πάρο. Εκεί που ξεκινήσαμε ποστάροντας για τους φίλους τις άδειες παραλίες και τα σοκάκια μόνο για μας, φτάσαμε επιστρέφοντας να μπαίνουμε σε οικειοθελή καραντίνα και να μας κοιτάζουν οι γνωστοί με μισό μάτι όταν απαντούσαμε «Πάρο» στην ερώτηση πού πήγατε διακοπές.
Η γενική εντύπωση που είχαμε από το νησί ήταν ότι οι περισσότεροι, σοβαροί επιχειρηματίες –ειδικά σε ξενοδοχεία και εστιατόρια– τηρούσαν σε ικανοποιητικό βαθμό τα μέτρα, με αποστάσεις, μάσκες, αντισηπτικά, ατομικά σερβίτσια, μενού σε QR codes κλπ., και οι μόνες εικόνες συνωστισμού που είδαμε ήταν σε συγκεκριμένα μπαρ και beach bars. Βλέποντας τους ταβερνιάρηδες σε ήρεμα ορεινά χωριά (όπου οι μόνοι θαμώνες ήμασταν εμείς και τρεις παρέες Γάλλων) να τσεκάρουν κάθε μεσημέρι τις αποστάσεις («μας έχουν τρελάνει στους ελέγχους» - άραγε ήταν το ίδιο σχολαστικοί στα μπαρ του συνωστισμού, όπου δεν συχνάζαμε για να τους πετύχουμε;), φεστιβάλ όπως της Παροικιάς να υιοθετούν ωραίες ιδέες, όπως συναυλίες σε ταράτσες στο κάστρο χωρίς κοινό και με live βιντεοσκόπηση σε διάφορα σημεία του οικισμού, ακούγοντας για αυτόφωρα στα μπαρ που δεν τηρούσαν τα μέτρα, αλλά και εικοσάχρονους να παραπονιούνται ότι έχει χαθεί το vibe τώρα με τους καθήμενους στα club, είχαμε την αίσθηση ότι η κατάσταση ήταν υπό έλεγχο.
Μέχρι που άρχισαν να ακούγονται οι πρώτες φήμες για παρέες με κορονοϊό που ταξίδευαν μέσω Μυκόνου για Αντίπαρο, για να τις διαψεύσουν παρ’ όλα αυτά οι ανακοινώσεις των αριθμών των κρουσμάτων στις Κυκλάδες, που μετριούνταν καθημερινά στα δάχτυλα του ενός χεριού. Και ξαφνικά μαθαίνουμε ότι επιβάλλονται ειδικά μέτρα στο νησί, χωρίς κανείς αρμόδιος να διευκρινίζει τι ακριβώς έχει συμβεί, χωρίς αιτιολόγηση (π.χ. αριθμό κρουσμάτων που προσμετρώνται στην Αττική από εκδρομείς που επιστρέφουν) – πόσω μάλλον έγκαιρη προειδοποίηση στους επιχειρηματίες και στους επισκέπτες ότι κάτι δεν πάει καλά, για να προετοιμαστούν αναλόγως.
Και μάλιστα, μέτρα που εξισώσουν παράλογα –όπως και σε άλλες περιοχές της χώρας, συμπεριλαμβανομένης πλέον και της Αττικής– τα εστιατόρια με τα ορθάδικα και τα πάρτι χωρίς πρωτόκολλα. Γιατί η έξοδος στα εστιατόρια –εφόσον τηρούνται τα μέτρα– είναι η πλέον ασφαλής και χωροθετημένη, και το προφίλ του κοινού τους είναι κατά κανόνα πιο πιθανό να επιδεικνύει συμπεριφορά ατομικής ευθύνης από εκείνου ενός beach party. Οι συχνότεροι έλεγχοι (ειδικά τώρα που με το κλείσιμο των μαγαζιών διασκέδασης πιο νωρίς το πάρτι μεταφέρεται στην παραλία και στις πλατείες), καθώς και η στοχευμένη ενημέρωση ομάδων του κοινού που δεν φαίνεται να ακολουθούν τα μέτρα (στη δική τους γλώσσα και όχι με generic σποτάκια) είναι προτιμότεροι δρόμοι για να αντιστραφεί η κατάσταση ως προς την εστίαση και τη διασκέδαση. Ειδικά με το χειμώνα μπροστά μας, η διαβούλευση με τους σοβαρούς επιχειρηματίες και η έγκαιρη δημοσιοποίηση των πρωτοκόλλων για τους κλειστούς χώρους είναι προτεραιότητα για μια όσο πιο covid-free σεζόν και προσδοκούμε λιγότερο σπασμωδικές και πιο μελετημένες αντιδράσεις εκ μέρους της πολιτείας για τη συνέχεια.
