Η Αθήνα που την εγκαταλείπουν λόγω κρίσης κατά κύματα οι νέοι της, αποτελεί προορισμό διαμονής, το νέο Βερολίνο για κάποιους.
Είναι παράξενο, είναι παράδοξο, είναι αλλόκοτο… Ή μήπως όχι; Ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του: η Αθήνα που την εγκαταλείπουν λόγω κρίσης κατά κύματα οι νέοι της για να ζήσουν σε μια ευρωπαϊκή χώρα, η Αθήνα που τη χρησιμοποιούν ως πέρασμα οι Ασιάτες και Αφρικανοί μετανάστες και πρόσφυγες, επίσης με προορισμό την Ευρώπη, αποτελεί προορισμό διαμονής για κάποιους. Για κάποιους Ευρωπαίους, να διευκρινίσω.
Οι οποίοι βλέπουν εδώ κάτι που πιθανότατα δεν βλέπουμε εμείς. Κάτι που, αν μη τη άλλο, είναι άξιο παρατήρησης. Ακούστε μια ενδιαφέρουσα άποψη: «Η Αθήνα είναι ένα εργαστήριο για πολλές δημιουργικές ιδέες. Φίλοι διανοούμενοι, ακαδημαϊκοί, ακτιβιστές και καλλιτέχνες από διάφορες χώρες έρχονται να ζήσουν εδώ και η Μπιενάλε της Αθήνας θέλει να γίνει μια θερμοκοιτίδα για όλο αυτό το εν εξελίξει πείραμα»: αυτά μας έλεγε τις προάλλες ο Μασιμιλιάνο Μολόνα, λέκτορας στο τμήμα Ανθρωπολογίας στο Goldsmiths College του Λονδίνου, ο οποίος ανέλαβε τη διεύθυνση προγράμματος της Μπιενάλε από τώρα μέχρι το 2017 (μείνετε συντονισμένοι για την πλήρη συνέντευξή του που θα δημοσιεύσουμε σύντομα).
Δεν ξέρω αν μας αρέσει ή όχι ο όρος «εν εξελίξει πείραμα» (που είναι, φυσικά, μια άμεση αναφορά στην κρίση και στους τρόπους αντιμετώπισής της), αλλά μάλλον πρέπει να το συνηθίσουμε για κάποιο διάστημα^ ακόμη κι αν αισθανόμαστε κάπως σαν πειραματόζωα.
Είναι, πάντως, γεγονός ότι τελευταία συναντάμε –ειδικά στο χώρο των εικαστικών– όλο και περισσότερους καλλιτέχνες και διανοητές που αποφασίζουν να έρθουν να ζήσουν εδώ. Κάτι η αίγλη της Documenta του 2017 και το επιτελείο της που έχει ήδη εγκατασταθεί εδώ, κάτι ο παράξενος «εξωτισμός» μιας πόλης σε κρίση που γεννά δημιουργικότητα, κάτι τα χαμηλά ενοίκια και τα γνωστά πλεονεκτήματα του καλού καιρού και της εξωστρέφειας στη διασκέδαση, η Αθήνα γίνεται ξαφνικά η νέα σέξι πόλη του πλανήτη, το «νέο Βερολίνο», όπως ακούμε ολοένα και πιο συχνά.
«Φτωχή, αλλά σέξι», για να θυμηθούμε και το προ δεκαετίας σλόγκαν του δημάρχου της γερμανικής πρωτεύουσας Klaus Wowereit, το οποίο είχε στόχο να κάνει την πόλη προορισμό για τη διεθνή δημιουργική κοινότητα.
Μένει να δούμε πώς μπορεί η Αθήνα να εκμεταλλευτεί αυτό το δημιουργικό ρεύμα αλλά και να διδαχτεί από τα λάθη άλλων πόλεων, όπως είναι το Βερολίνο ή η Βαρκελώνη, που παραδόθηκαν άνευ όρων στο gentrification και κινδυνεύουν πλέον να χάσουν την ταυτότητά τους. Και κάποια στιγμή να τελειώνει και με τα πειράματα…
