Οι ημιτελώς αρθρωμένες σκηνοθετικές προθέσεις και ένα σενάριο διάτρητο από λογικά κενά αποδυναμώνουν τις σκηνές τρόμου, αδικώντας έτσι την πιο ανατριχιαστική ερμηνεία στην καριέρα του Ίθαν Χοκ.