Εννιά Όσκαρ για ένα ιστορικό υπερθέαμα, το οποίο στοχάζεται μεγαλοπρεπώς πάνω στη σχέση ατομικού και συλλογικού, αλλά και στη διαβρωτική γοητεία της απόλυτης εξουσίας.