Ένα μικρό πλήθος παλαιότερων και νεότερων χόρεψε, τραγούδησε και γενικά ίδρωσε τη φανέλα, για ένα τελευταίο, ηχηρό "Oi! Oi! Oi!" προς τους Λονδρέζους που ταυτίστηκαν όσο λίγοι με το αμφιλεγόμενο υποείδος.