Iώdio

Να’μαστε λοιπόν σε μιαν Αθήνα που το μεγαλύτερο σουξέ της εποχής και τα ούτε-με-μπάρμπα-στην-Κορώνη τραπέζια έχουν μια κρεατοταβέρνα και μια ψαροταβέρνα, δημιουργημένες από ανθρώπους που διάβασαν, καθένας με τον τρόπο του, τα σημάδια των καιρών. Με ύφος παλλαϊκό που ταιριάζει γάντι στην τόσο κεντρική τοποθεσία του το "Manári" του Άρη Βεζενέ στην πλατεία των Αγίων Θεοδώρων, ως βέρο τέκνο Κολωνακίου το "Iώdio" που γέννησε η συνεργασία του πάντα ευγενούς οικοδεσπότη Χάρη Σπύρου με την πολυβραβευμένη σεφ Γεωργιάννα Χιλιαδάκη. Η χημεία τους δυνατή και δοκιμασμένη ήδη στο γειτονικό "Zurbaran" και η επιτυχία τους ακολουθεί και στο νέο αυτό εγχείρημα που στεγάζεται στον μικρό χώρο του παλιού "Stinking Bishop" στα ψηλά της Λουκιανού. 

Το επισκέπτομαι βράδυ καθημερινής, όμως όλα δείχνουν πως εδώ κάθε μέρα είναι Σάββατο. Στην είσοδο οι παρκαδόροι παραλαμβάνουν πολυτελή οχήματα, οι επόμενοι περιμένουν τους προηγούμενους να τελειώσουν το φαγητό τους και μέσα οι σερβιτόροι γλιστράνε με ευλυγισία ανάμεσα στα σφικτά τοποθετημένα τραπέζια που στρώνονται με λευκά τραπεζομάντιλα, ασημένια μαχαιροπίρουνα και κολονάτα ποτήρια. Κόσμος πολύς, power people, καλοντυμένες μεγάλες παρέες κάπου ανάμεσα στα σαράντα και πενήντα αλλά και κουλτουρέ φυσιογνωμίες ανοίγουν παγωμένα κρασιά, υψώνουν τα ποτήρια τους και εμφανώς περνούν καλά γεμίζοντας τον χώρο με θετική ενέργεια. 

Η διακοσμητική προσέγγιση παίζει με τους χαλαρούς κώδικες της ταβέρνας όπου δεν πας πρωτίστως για το ντεκόρ και φέρνει αντ’αυτού σε πρώτο ρόλο τον ανθρώπινο παράγοντα. Φωτίζει λοιπόν τα τραπέζια με ένα γλυκό φως που κολακεύει τα πρόσωπα των συνδαιτυμόνων χωρίς να κουράζει και ως προς τα υπόλοιπα επιλέγει να δηλώσει την παρουσία της διακριτικά μέσα από ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία. Η μεγάλη τοιχογραφία με τοπία του βυθού από τη μία μεριά, το εφέ του καθρέφτη που μεγαλώνει το χώρο από την άλλη και πρωτίστως η πανέμορφη επιβλητική μπάρα που έχει για πρόσοψη ένα εντυπωσιακό γλυπτό της φύσης από ακατέργαστο μάρμαρο. 

Στο κομμάτι με τις λόντζες και τα ψάθινα φωτιστικά που κρέμονται πάνω τους, όπως και στον άοσμο εξωτερικό χώρο, ομολογώ πως χάνω τη σύνδεση με το κόνσεπτ, την ξαναβρίσκω όμως στα νεοκυματικά και ελαφρολαϊκά τραγούδια που ακούγονται δυνατά από τα ηχεία αλλά και στην ίδια τη Χιλιαδάκη που περιφέρεται διαρκώς ανάμεσα στα τραπέζια. Πότε κουβαλώντας πιάτα με απαράμιλλη χάρη "η πιο καλή γκαρσόνα είμαι εγώ", πότε για να τα φινίρει πλάι στο τραπέζι, πότε για να ρωτήσει αν όλα πηγαίνουν καλά, γεμίζει με την προσωπικότητά της το μαγαζί και φαίνεται πως μαζί με τον κόσμο περνά καλά και η ίδια. Το φαγητό που μαγειρεύει στο "Iώdio" προφανώς δεν είναι "Funky Gourmet", είναι όμως σίγουρα funky, όσο γκουρμέ χρειάζεται για να εξάπτει το ενδιαφέρον και θα σας το πω ευθύς εξαρχής από τα πιο ξεχωριστά που σερβίρονται στην Αθήνα. 

Μαζί με τις σταθερές της συνεργάτιδες από τα χρόνια εκείνα, Δανάη Βορίδου και Ερασμία Μπαλάσκα, φέρνει στο σήμερα συνδυασμούς και τεχνικές που έχουν αφήσει εποχή, επαναδιαπραγματεύεται τα άπαντα της ψαροταβέρνας και το αποτέλεσμα τη δικαιώνει. Το αναπάντεχα συναρπαστικό ντουέτο του αυγοτάραχου με τη λευκή σοκολάτα ξυπνά αναμνήσεις από το θρυλικό εστιατόριο του Κεραμεικού κι έρχεται μαζί με καλό βούτυρο για να τα αλείψεις όλα μαζί πάνω σε φρυγανισμένο ψωμί και να χαρείς την πολυεπίπεδη γεύση που δημιουργείται. Ο ταραμάς γαρνίρεται με bonito flakes, σερβίρεται με χειροποίητη λαγάνα χωρίς γλυκάνισο κι είναι καλοφτιαγμένος, λιμπιστικός και πολύ αφράτος. Το άψογα φιλεταρισμένο ωμό μπαρμπούνι παίρνει ένταση από το λαδολέμονο της μαρινάδας, αν και τη χαρακτηριστική του νοστιμιά συναντώ κυρίως στο κεφάλι και την ουρά που περνιούνται από το τηγάνι. 

Η παράδοση, είτε ατόφια είτε ως αφορμή κι έμπνευση, διατρέχει αρκετές από τις προτάσεις του μενού. Αξίζει λοιπόν να χαρείτε τη βελουτέ κακαβιάς με αχνιστό μπακαλιάρο για την καταπληκτική της πυκνότητα, το σαν βαμβάκι τρυφερό ψάρι, και την μεστή της γεύση που υπογραμμίζεται με σαφράν και λάιμ. Οι σεφταλιές μπακαλιάρου και η σπανακόpizza μπορεί να κινούνται σε πιο παιχνιδιάρικο mood, έχουν όμως βαθιά comfort νοστιμιά και κουβαλούν επιπλέον ατόφια τη γεύση του πιάτου που αναπλάθουν. Το ίδιο καταφέρνουν και τα αλλιώτικα γιουβαρλάκια με ταρτάρ σφυρίδας, μόνο που εδώ τόσο το φίνο αυγολέμονο όσο και τα αιθέρια "μαντηλάκια" από ρυζόφυλλο που τα σκεπάζουν απαλά σαν ανοιχτά dumplings, ανεβάζουν επίπεδο το πιάτο που ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα ορεκτικά. 

Για τη συνέχεια ο κατάλογος προτείνει ζυμαρικά με θαλασσινά και μπροστά μου έχω τη μανιάτικη μακαρονάδα με calamarata και αυγοταράχο. Εδώ μόνο σαν ιδέα υπάρχει η παραδοσιακή τσουχτή της Μάνης, όμως κατά τα λοιπά πρόκειται για ένα εξαιρετικό πιάτο, με το αυγοτάραχο κομμένο κατά τέτοιο τρόπο ώστε να θυμίζει στην υφή παστό αλλαντικό και λίγη κρέμα τρούφας κρυμμένη από κάτω να ενοποιεί το σύνολο. Μια παρόμοια κρέμα υπάρχει και στα orecchiette με αχινό, που ήρθαν όμως με τη γεύση τους υποτονική και άτολμη. 

Απεναντίας χάρηκα μια ζουμερή σφυρίδα με ολόλευκη σάρκα μαγειρεμένη μπιάνκο με ωραίες καστανάτες πατάτες και κατόπιν τροφαντές καραβίδες ψημένες με περισσή μαεστρία στη σχάρα. Το γλυκό φινάλε κρατά τον πήχη της απόλαυσης ψηλά ως το τέλος και ξεδιπλώνεται με αιθέρια γαλατόπιτα με φύλλα nori, δροσιστική μους γιαουρτιού με τραγανή μαρέγκα και εκφραστικά αρώματα εσπεριδοειδών, νοσταλγικό Chicago σε χάρτινο κυπελλάκι και το καλύτερο όλων και πολύ σοφιστικέ σορμπέ φιστικιού με ανθό αλατιού, καραμελωμένο φιστίκι Αιγίνης, κρέμα λευκής σοκολάτας και βύσσινο. 

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 11/12.

ΙΩDIO Λουκιανού 36, Κολωνάκι, 2130263656. Ωράριο λειτουργίας: Καθημ., μεσημ.-βρ. Τιμές: € 50 – 75 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Valet service