Διεύθυνση:
Tηλ:
Τιμές:
€40 - €60
Λίγες φορές το γαλλικό πνεύμα κατάφερε να εφαρμοστεί τόσο κομψά και πετυχημένα στην πρωτεύουσα όσο τα κατάφεραν στο "Maison Colette". Η επιτυχία του μαγαζιού δε, είναι σαφής, όταν οι κάτοικοι του Ψυχικού φαίνεται να έχουν υιοθετήσει την αναβίωση μια παλιάς δόξας της γειτονιάς όπως η "Ράμπα". Είναι δε πολύ έξυπνη η διαμόρφωση του, καθώς η "βεράντα" μπροστά από την πανέμορφη διώροφη έπαυλη δημιουργεί ένα εν δυνάμει καινούργιο "κτίριο" που άλλοτε έχει τον ουρανό του ανοιχτό στ΄ αστέρια, κι άλλοτε τον κλείνει προστατευτικά. Εκείνο που διατρέχει όμως από πάνω ως κάτω το "Maison Colette" είναι μια κομψότητα à la française που απλώνει με χάρη όλους τους κώδικες των μπιστρό και των μπρασερί. Μιλάμε για διπλά λευκά τραπεζομάντηλα, κλασικές καρέκλες, πιάτα με τον λογότυπο του εστιατορίου à la "Coupole", γιλέκα και ποδιές για τους σερβιτόρους, κλασσικά μπιστρό μαχαιροπήρουνα.
Υπάρχει ένα στοιχείο ακόμη που είναι σήμα κατατεθέν του μαγαζιού και απλώνεται παντού στο χώρο ∙ είναι το μωβ χρώμα που ξεκινάει εντυπωσιακά στο εσωτερικό του κτιρίου και βάφει με πινελιές από ποτήρια και καθίσματα μέχρι ομπρέλες, λαμπατέρ και μαξιλάρια τόσο στις δύο κατάλευκες και με πολύ πράσινο γοητευτικές αυλές όσο και στη σάλα. Εδώ κι εκεί φωτογραφίες και εξώφυλλα μόδας ενισχύουν τη lifestyle αύρα που είναι ραμμένη στην ούγια του εστιατορίου. Η Τζένη Τσουλάκου των Norma Architecture σταθερή συνεργάτης της S One Hospitality πέτυχε να δημιουργήσει ένα πολύ σικάτο αποτέλεσμα που τιμούν γεμίζοντας τα τραπέζια του περίοικοι με προσεγμένες εμφανίσεις. Middle agers οι περισσότεροι, σαφώς λιγότεροι οι νεαροί, όλοι πάντως φαίνονται να απολαμβάνουν τις ωραίες επιτυχίες της γαλλικής μουσικής από παλαιότερες δεκαετίες (Ντασέν, Δαλιδά, Ντιόν…)
Το "Maison Colette" ως εκ της θέσεώς του στο κέντρο μιας πολύ ζωντανής περιοχής με δυναμική αγορά φροντίζει να είναι ένας κομψός all day προορισμός που ξεκινάει με κρουασάν βουτύρου, κροκ μαντάμ και ψωμί με αβοκάντο και αυγό ποσέ πριν ανοιχτεί στα κλασικά της γαλλικής κουζίνας για το μεσημέρι και το βράδυ. Την κουζίνα επιμελείται ο επικεφαλής σεφ του ομίλου Δημήτρης Σταμούδης με τον αδελφό του Θανάση στα επιδόρπια – ψωμιά - βιενουαζερί και το αρτοποιείο, και επιτόπου μαγειρεύει ο Γιώργος Καλλίθρακας. Όπως είναι αναμενόμενο το μενού περιλαμβάνει κλασικές αγαπημένες γεύσεις, που κάνοντας τον γευστικό απολογισμό της βραδιάς κινείται ανάμεσα σε πολύ ωραίες αλλά και μέτριες γεύσεις. Το μοσχαρίσιο ταρτάρ είναι απαλό και πικάντικο – ίσως και υπερβολικά πικάντικο – σερβιρισμένο λιτά με φρυγανισμένες φέτες μπαγκέτας, ενώ τα αχνιστά μύδια marinières με απογοήτευσαν∙ το πολύ μικρό μέγεθος της σάρκας τους δεν ευνοεί ούτε το σωστό μαγείρεμα ούτε την απόλαυση τους και σε τέτοιες περιπτώσεις απλώς διαγράφονται προσωρινά από τον κατάλογο ή αντικαθίστανται με άλλα όστρακα.
Ευτυχώς το φουαγκρά με το τσάτνεϊ πράσινου μήλου είναι συμπαθέστατο και πολύ ενδιαφέροντα είναι τα τρυφερά νιόκι Parisienne με σως ροκφόρ, ταιριαστό αχλάδι και καρύδι pecan. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και στα κύρια πιάτα. Θα μπορούσα να έρχομαι κάθε μέρα στο "Maison Colette" για να τρώω τη γλώσσα Dover meunière∙ πολύ ωραίο ψάρι, πλούσια τροφαντή σάρκα, άψογο ψήσιμο και ορεκτική σάλτσα ενισχυμένη με κρεμμύδι. Εκείνη η entrecôte Café de Paris όμως με απογοήτευσε∙ η σάλτσα της δε λέω, καλή και άγια και πολύ αρωματική, αλλά το κρέας μετριότατο και άγευστο είναι κρίμα να χαλάει την εικόνα, ειδικά όταν στο μενού υπάρχει côte de boeuf που έχω ακούσει από πολλούς που εμπιστεύομαι τα καλύτερα. Το τρυφερό boeuf Bourguignon δεν θα το πω συναρπαστικό, θα το πω οκ αλλά θα περίμενα έναν πιο αφράτο πουρέ πατάτας. Δεν θα πω ότι με συγκίνησε το millefeuille διότι τα φύλλα του ήταν παραψημένα. Σαφώς καλύτερη η πάβλοβα σύκου και ακόμα πιο καλή η δυναμική τάρτα μπίτερ σοκολάτας.
Υπογραμμίζω το πολύ επαγγελματικό, άνετο και περιποιητικό σέρβις όπως και την καλοφτιαγμένη λίστα κρασιών. Το "Maison Colette" είναι γοητευτικό και είναι από τα μαγαζιά που εύκολα κάνεις στέκι σου, γι αυτό ακριβώς του αξίζουν βελτιώσεις στην κουζίνα που θα το ανεβάσουν στην επόμενη βαθμολογική κατηγορία. Τότε θα έχει σίγουρα γκραν σουξέ διαρκείας.
