Η ταβέρνα των φίλων

Συγγενής που γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Κολωνό, μου διηγούνταν ιστορίες για την "Ταβέρνα των φίλων" που λειτουργούσε από τη δεκαετία του 1960 και ήταν, μαζί με την "Κοταρού", το αγαπημένο του στέκι στη γειτονιά. Έλεγαν: "Πάμε στα παϊδάκια του Κώστα", που ήταν ονομαστά. Μου έδειξε μάλιστα μια φωτογραφία του μαγαζιού πριν από δεκαπέντε χρόνια, που φαίνεται ίδιο εκτός από μια μικρή λεπτομέρεια που αλλάζει το κλίμα και φέρνει το μαγαζί γλυκά στο σήμερα. Τότε είχαν τις κλασικές διάφανες κουρτίνες κρεμασμένες από πάνω έως το πάτωμα στις τζαμαρίες· σήμερα έχουν βάλει κοντά κουρτινάκια σε στιλ γαλλικού μπιστρό που δίνουν στη σάλα άλλη χάρη, με το τζαμωτό να δίνει αέρα και επαφή με την πόλη, μιας και είναι γωνία μαγαζί. Οι καρέκλες είναι απλές ξύλινες, αλλά τα τραπέζια είναι στρωμένα με λευκό τραπεζομάντιλο και δίνουν στο χώρο αρχοντιά. Το σήμα κατατεθέν, όμως, είναι οι δύο τεράστιοι ναΐφ πίνακες, ο ένας με φυσιολατρικό θέμα και ο άλλος μια αγροτική τοπιογραφία που μου θυμίζει κάτι από Τήνο∙ "ήταν ένας Γάλλος ζωγράφος –υπoγράφει Cristophe. R.– που ερωτεύτηκε ένα κορίτσι απ’ τον Κολωνό και για τα προς το ζην ζωγράφισε την ταβέρνα", μου λέει ο συγγενής. Όπως και στον "Μαύρο Γάτο", η ιδιαίτερη αυτή ζωγραφική στους τοίχους κάνει τέτοιες ταβέρνες κατά κάποιο τρόπο διατηρητέες. Οι τοίχοι έχουν επένδυση τουβλάκια∙ το βίντσι που κατέβαζαν τα βαρέλια της ρετσίνας στο υπόγειο, ντεκόρ∙ το παλιό ψυγείο μεγάλο και επιβλητικό όπως συνήθιζαν να το έχουν φάτσα - κάρτα παλιά οι ταβέρνες.

Το εγχείρημα εξέλιξης της "Ταβέρνας των φίλων" ανέλαβαν ο σεφ Γιάννης Μούσιος που μαγείρευε στις "Σεϋχέλλες" και ο Γιώργος Κοντορίζος, σομελιέ παλιότερα στη "Σπονδή". Το μενού τους είναι μικρό, κρατάει επαφή με τη λογική της ταβέρνας, προσθέτοντας όμως ένα τουίστ. Προτείνουν, λ.χ., σαγανάκι τυριού, αλλά χρησιμοποιούν τον ιδιότυπο, αλμυρούτσικο μπάτζο των Γρεβενών –πεντατράγανο– και δίπλα του βάζουν γλυκόξινο κρεμμύδι∙ κίνηση θεωρητικά σωστή για να παίξουν με το κοντράστ αλμυρού-γλυκού κατά το φέτα-μέλι, αλλά πρακτικά άτολμη, αφού το κρεμμύδι τους είναι άτονο.

Μου άρεσε πολύ η ιδέα να μπλέξουν τα τρυφερά και γλυκά σαν μεδούλι φασόλια τους με τη νοστιμάδα σέσκουλων περασμένων από τα κάρβουνα σε μια σαφή κατεύθυνση μπιστρονομίας∙ πάλι όμως έλειψε μια τσαχπινιά –ένα μυρωδικό, μια σπιρτάδα, μια οξύτητα ίσως– για να τα διαολίσει και να τα κάνει αξέχαστα. Οι καπνιστές πιπεριές Φλωρίνης με κρέμα ψητού σκόρδου, καππαρόφυλλα και αμύγδαλα είναι απλές μεν, εκφραστικές δε, και μας συνδέουν, μια σταλιά εκσυγχρονισμένα, με την παράδοση. Είδα σουτζουκάκια στα κάρβουνα με αλοιφή πάπρικα στον κατάλογο και νοστάλγησα τα φοιτητικά μου χρόνια στη Θεσσαλονίκη και τον θρυλικό "Ρογκότη"∙ τα πήρα και, εκτός από την πάπρικα, απογοητεύτηκα επειδή παρά το νόστιμο καρύκευμα η υφή τους δεν είχε ζουμερή χάρη.

Αμέσως μετά έπεσα… στα βαθιά. Μου είχαν μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για το μυλοκόπι με το σπανακόρυζο αλλά το μενού της ημέρας με έστρεψε αλλού. Λιμπίστηκα τη γίδα κρασάτη στην κατσαρόλα και γοητεύτηκα από ένα κρέας εξαφανισμένο από τα εστιατόρια των ημερών μας, τρυφερό αλλά και με δάγκωμα, γευστικότατο με μια κόκκινη σάλτσα πολύ δυνατή και με τριμμένο σπάνιο "πυθαρίσιο" σκυριανό τυρί με έντονη τη γεύση της ωριμότητας. Θα μπορούσα να το τρώω κάθε Κυριακή σε οικογενειακό τραπέζι ακούγοντας Γαβαλά, Μάλαμα, Θεοδωράκη και Χατζιδάκι που παίζουν εδώ, όπως και το συγγενές λεμονάτο και μυρωδάτο κατσικάκι στη γάστρα που λιώνει στο στόμα με ξινό τραχανά. Σε τέτοια πιάτα βρίσκεται η μεγάλη δύναμη της κουζίνας και, κατά τη γνώμη μου, ο κατάλογος πρέπει να φουλάρει μαγειρευτά που κάνουν τη διαφορά. Η μους σοκολάτας με παστέλι και χαλβά ακούγεται ωραία, αλλά τελικά ήταν κάπως άχαρο και ο χαλβάς πολύ σκληρός. Μας αποζημίωσε το λόγιο ντελικάτο αχλάδι μαγειρεμένο σε κόκκινο κρασί, πάνω σε πλούσια κρέμα.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 28/12.

ΤΑΒΕΡΝΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ Άργους 66, Κολωνός, 2105127506. Ωράριο λειτουργίας: Σάβ. & μεσημ. Κυρ. μόνο μεσημ. Κλειστά Δευτ. Τιμή: € 25-30 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.