DB.one

Δεν λέει να χειμωνιάσει και οι περισσότεροι που βλέπω στα τραπέζια του "DB.one" κάθονται στη σκεπαστή βεράντα, που έχει όμως ακόμα τον ουρανό της ανοιχτό. Πολύ ευρεία η σύνθεση του κόσμου, από αθλητικούς παράγοντες της πιάτσας μέχρι νεαρά μοντέλα, και φαίνονται όλοι να απολαμβάνουν το επιμελημένο table side service, που χρησιμοποιεί κατά κόρον το εστιατόριο. Έχει μια διάχυτη πολυτέλεια το μαγαζί και με το κλασικό του στιλ μου θυμίζει στάνταρ steakhouse σε αμερικάνικο ξενοδοχείο, με το τζάκι στη μια πλευρά, τα πορτατίφ στα τραπέζια, τα κυκλικά σεπαρέ. δεν είναι όμως από δέρμα, όπως συνηθίζεται σε αμερικάνικα και βρετανικά power rooms και ούτε η λουλουδιαστή ταπετσαρία στο πίσω μέρος βοηθάει αισθητικά το σύνολο. 

Στις τέσσερις βιτρίνες-ψυγεία υπάρχει χρυσός… Ήτοι steak και ψωμάκια τυλιγμένα με φύλλα χρυσού που δίνουν ένα στίγμα για την προέλευση της ιδέας. Ο Τούρκος σεφ και ιδιοκτήτης του μαγαζιού Ulash Tunc που μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, ήταν για τέσσερα χρόνια head chef του "Nusr-Et" στη Μύκονο προτού εγκατασταθεί στη Γλυφάδα. Δεν αναγράφονται στον κατάλογο, αλλά όπως μας είπαν κάθε φύλλο κοστίζει € 6 και ένα κανονικό steak χρειάζεται 10 φύλλα για να τυλιχτεί, οπότε κάντε το λογαριασμό. Σας προτείνω ν’ αντισταθείτε σθεναρά σ’ αυτή την απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας, και να πάτε παρακάτω: στη μεγάλη διπλανή βιτρίνα εκτίθενται διάφορα κρέατα και κοπές από φάρμες της Ιαπωνίας, της Αυστραλίας και της Αμερικής, που σχηματίζουν μια ενδιαφέρουσα συλλογή.

Αν εξαιρέσεις λοιπόν τα κρέατα που, ούτως ή άλλως, θα αποτελέσουν τη ραχοκοκαλιά του δείπνου, δεν υπάρχουν διαφορετικές προτάσεις στα ορεκτικά που να ιντριγκάρουν και να δικαιολογούν τη σημείωση στην πρώτη σελίδα του καταλόγου περί "δημιουργικής κουζίνας". Έτσι λοιπόν μοιραία στραφήκαμε σε meat sushi: έρχονται δίπλα σου με το τραπεζάκι, τα καίνε με το φλόγιστρο έτσι που το κρέας να χάσει την ωμότητα και την ιδιαιτερότητά του, και με τα ζουμιά του κρέατος χάνει και το ρύζι. Λάθος επιλογή και τεχνική, συμπεραίνουμε, με το αποτέλεσμα να μην αποσπά το χειροκρότημα. Αντιθέτως, πολύ ωραίο είναι το ταρτάρ που το κρέας του το κόβουν με το μαχαίρι επίσης μπροστά σου. Το καρυκεύουν με φρέσκο κρεμμυδάκι, ελαιόλαδο, παλαιωμένο κονιάκ και μουστάρδα Ντιζόν και απολαμβάνεις τη βελούδινη, βουτυράτη υφή του. Τα mini burger είναι ουσιαστικά ένα κανονικό κομμένο στα τέσσερα. το έφεραν ψημένο παραπάνω από medium, αλλά ήταν γευστικό και ζουμερό, ενισχυμένο με τη γλύκα καραμελωμένου κρεμμυδιού· μόνο το κίτρινο τυρί που είχε ξεραθεί δεν μου άρεσε. Τελευταίο από τα ορεκτικό ήρθε το saslik μαζί με μεγάλες ροδέλες ψημένων κρεμμυδιών, με πολύ μερακλίδικη γεύση που τη χρωστάει στο διήμερο μαρινάρισμά του με μυρωδικά και κρεμμύδια. 

Και μετά ήρθαν τα steaks. Σωστά ψημένα ανά διαφορετική κοπή και ράτσα, το καθένα είχε τη χάρη του. Νικητής με καθαρό προβάδισμα αποδείχτηκε το striploin από Wagyu με μελωμένη σάρκα από το ενδομυϊκό λίπος, η οποία λιώνει στο στόμα με κάθε μπουκιά του. Από κοντά το rib-eye από Black Angus: πολύ νόστιμο κι αυτό, αλλά παρότι το ενδομυϊκό του λίπος οπτικά τουλάχιστον ήταν παρόμοιο με του striploin, η τελική αίσθηση ήταν διαφορετική. Στο φινάλε του σερί της κρεατοφαγίας ήρθε το βαρύ πυροβολικό του DB Special. Ο ίδιος ο Tunc βάζει στο καυτό μαντέμι τις λεπτές φέτες του φιλέτου, τις περιχύνει με λιωμένο βούτυρο και τις σερβίρει μαζί με φέτες ψωμιού που απορροφούν τη λιπαρότητα και το κρέας είναι δυναμίτης. Προσωπικά δεν με ενόχλησε καθόλου η λιπαρότητά του. Δίνει άρωμα στην ουδετερότητα του φιλέτου, αφήνει όμως διάχυτη μια αίσθηση συκωτιού στον ουρανίσκο που θα ήταν καλύτερο να μην υπάρχει. Ως συνοδευτικά, οι τριπλοτηγανισμένες χοντρές πατάτες είναι καλές, αλλά το γκρατέν κουνουπιδιού με τσένταρ δεν ήταν επιτυχημένο, καθώς του έλειπε το δέσιμο των υλικών του και η αναμενόμενη κρεμώδης αίσθηση. 

Στα επιδόρπια, το "DB.one" βγάζει δυνατά χαρτιά. Είναι χαριτωμένη η βερσιόν του Mont Blanc με κάστανο και μαρέγκες, αλλά το αστέρι είναι ο μπακλαβάς. με τα φύλλα του γεμισμένα ολοζώντανο και γευστικό φυστίκι Αιγίνης, κόβεται μπροστά σου και πάλι στη μέση, γεμίζεται με παγωτό καϊμάκι και κατόπιν ο σερβιτόρος το τεμαχίζει με επιδέξιες κοφτές κινήσεις. Καμιά αμφιβολία ότι αυτό το steakhouse βρίσκεται στην Ανατολή.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 14/11.

DB.ONE Κύπρου 65, Γλυφάδα, 2108981018. Ωράριο λειτουργίας: Κάθε μέρα, 1 μ.μ.-1 π.μ. Τιμή: € 50-80 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους. Πρόσβαση ΑμεΑ: Ναι.