Η εστιατορική σκηνή της Κέρκυρας δείχνει αξιοσημείωτο δυναμισμό τα τελευταία χρόνια. Έχει βεβαίως την τύχη να φιλοξενεί στις τάξεις της το καλύτερο εστιατόριο της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια, το "Etrusco", αλλά η γαστρονομία εξαπλώνεται στο νησί τόσο σε νέα και παλιότερα ρεστοράν ξενοδοχείων, όσο και σε καινούργια εστιατόρια πλασαρισμένα σε ιδιαιτέρως γραφικά πόστα. Ανάμεσα στα τελευταία ξεχωρίζει το "Oliva", σε μια από τις ομορφότερες γωνιές της Κέρκυρας, το Νησάκι, περιοχή γεμάτη βίλες που ευτυχώς δεν το πείραξε η τελευταία φωτιά. Ένα παλιό ελαιοτριβείο φτιαγμένο έξυπνα και πρακτικά πάνω από ένα μικρό λιμανάκι, μεταμορφώθηκε από τον Δημήτρη Ζέβλα σ’ ένα εντυπωσιακό μπαρ ρεστοράν με ευρύτητα προσφερόμενων υπηρεσιών.
Οι μνήμες του είναι ζωντανές, καθώς στο πρώτο κτίριο όπου βρίσκεται η κουζίνα δεσπόζουν στο χώρο οι παλιές μυλόπετρες προσεκτικά ανακαινισμένες. Εκεί όμως συναντάς και τον πολυμορφισμό του "Oliva", καθώς μέσα στους γοητευτικούς πέτρινους τοίχους του, κρύβει μια μπουτίκ με κερκυραϊκές ντελικατέσεν και μια πανέμορφη κάβα, που αναπτύσσεται σε ύψος πέντε-έξι μέτρων και από την οποία μπορείς να αγοράσεις κρασιά. Ο αρχιτέκτονας Κώστας Γκέκος έχει διαμορφώσει το χώρο σε πολλά επίπεδα, ακολουθώντας την κλίση του εδάφους.
Μετά την εντυπωσιακή κατηφορική ανοιχτή "στοά" της εισόδου, φτάνεις στο κύριο επίπεδο του ρεστοράν όπου όγκοι από δυναμική γκρίζα πέτρα συνδυάζονται με λευκούς τοίχους, καμάρες και γεωμετρικά ντεκό στοιχεία ανάμεσα σε γέρικες ελιές∙ η θέα στο μικρό λιμανάκι είναι ανεμπόδιστη από παντού, δίπλα στη θάλασσα βρίσκεις τραπεζάκια για ποτό, οι raw ξύλινες καρέκλες και τα τραπέζια απλώνουν boho χρώμα, η μπάρα πίσω μοιάζει με καλλιτεχνημένο "πέτρινο" γλυπτό∙ μόνο οι συνθέσεις από ψεύτικα φυτά –παρότι καλής ποιότητας– είναι αταίριαστες. Στο χώρο υπάρχει ακόμη μια μπουτίκ με γυναικεία κυρίως ρούχα και αξεσουάρ.
Την επιμέλεια της κουζίνας έχει αναλάβει ο βραβευμένος Γκίκας Ξενάκης, δίνοντάς της μοντέρνα ελληνική κατεύθυνση, και επικεφαλής της κουζίνας είναι ο πολύ καλός Λουκάς Τσαβός. Η προσοχή που έχει δοθεί φαίνεται από το εναρκτήριο λάκτισμα με τα ωραία homemade ψωμιά (προζυμένιο, κουλούρι Θεσσαλονίκης, χαρουπιού με βερίκοκα, καρύδια και γλυκάνισο). Ήρθαν μαζί με αέρινο καγιανά πασπαλισμένο με χαρούπι, πρωτότυπα γλυκόξινη ταραμοσαλάτα με μαρμελάδα παντζαριού, μεταξωτό τζατζίκι με γλυκοφάγωτη πίκλα αγγουριού και νόστιμο χούμους με λάδια πάπρικας. Το σεβίτσε μαγιάτικου ημέρας, ηλεκτρισμένο από λάιμ και ισορροπημένο με βερίκοκο που η γεύση του το χρωματίζει, έχει ως έξτρα ατού τα τραγανιστά τσιπς γλυκοπατάτας και το μετρημένο τσίλι. Είναι σίγουρα κορυφαίο ορεκτικό, μαζί με τα τρυφερά και τραγανά χτένια, που συνδυάζονται ωραία με νούμπουλο, σάλτσα βουτύρου αρωματισμένη με μάραθο και σταρ του πιάτου το ψητό αγγούρι με την απέριττη ελαφράδα και την τραγανότητά του. Πολύ ενδιαφέρον το μοσχαρίσιο ταρτάρ λόγω του συνδυασμού του με καπνιστό ελαιόλαδο, μανιτάρια τουρσί και τραγανά "λουλούδια" από πατάτα, αλλά η ελεύθερη απόδοση της μελιτζανόπιτας σαν μπαρόκ μιλφέιγ με ψητά ντοματίνια, φουντούκια και κρέμα γραβιέρας χρειάζεται ραφινάρισμα για να γράψει όπως οι προηγούμενες σπεσιαλιτέ.
Η κουζίνα του "Oliva" είναι πολύ προσεγμένη και ψαγμένη. Το ντοματοριζότο κρατάει ωραία στο δόντι και το άρωμα του δυόσμου το κολακεύει, θα του πήγαινε όμως μια ένταση στη γεύση από ψητή ντομάτα, λ.χ., για να φτάσει στο επίπεδο των νιόκι. Στα τελευταία, η κουζίνα κεντάει σερβίροντας τα άψογα φτιαγμένα ζυμαρικά πατάτας με γλυκιά και εκφραστική κρέμα καλαμποκιού, που την κοντράρουν νόστιμα ψητοί στη σχάρα κόκκοι τους, ενώ στο συνδυασμό παίζει πολύ ταιριαστά κα καπνιστό χέλι. Έχω ώτα ευήκοα στον εκσυγχρονισμό των παραδοσιακών κλασικών φαγητών, με την προϋπόθεση να πιάνω το νήμα της βασικής τους γεύσης στη νέα βερσιόν. Στο μπιάνκο μπορεί να χάρηκα ένα ωραιότατα ψημένο φαγκρί με ζουμερά μύδια, αλλά δεν γεύτηκα καθόλου το χαρακτηριστικό μέλωμα της σάλτσας. Δύο από τις "οπωσδήποτε" σπεσιαλιτέ του Ξενάκη είναι το τρυφερούδι και τραγανό σιγοψημένο και ξεψαχνισμένο αρνί, που τη βαθιά νοστιμιά του συντροφεύουν κρέμα ρεβιθιών, ψητά κρεμμυδάκια, ξινούτσικο γαλένι και σάλτσα κύμινου, και ένας γαμάτος κόκορας παστιτσάδα, με διάχυτη σπετσεράτη σάλτσα και ιδιαιτέρως ταιριαστό ξηρό ανθότυρο Νάξου.
Κρατήστε χώρο για γλυκό, διότι το μαντολάτο του με κέικ αμυγδάλου, κράμα λεμονιού, παγωτό από ψητό αμύγδαλο και μαρμελάδα κουμκουάτ είναι κόλαση. Ομοίως και η αφράτη κρέμα φαγόπυρου με καραμέλα καφέ, σορμπέ λεμόνι και οξαλίδα και ο μοντέρνος μπακλαβάς με κρέμα από φιστίκι Αιγίνης και κόκκινα φρούτα. Υπογραμμίζω το πολύ επαγγελματικό σέρβις, τη φροντισμένη wine list και τα κοκτέιλ επιπέδου, που τα ταιριάζουν με τα φαγητά. Προσωπικά, δοκίμασα τα πολύ καλά Oliva, με τζιν, ελαιόλαδο, ξηρό βερμούτ και άρωμα πορτοκάλι, και Fig pie με bourbon, μπανάνα, σύκο, σουσάμι και κόκκινο κρασί.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 27/7.
OLIVA Νησάκι, Κέρκυρα, 2663091588. Ωράριο λειτουργίας: Και μεσήμ. Τιμή: € 48-74 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Ναι. Παρκινγκ: Στο εστιατόριο.
