Noah

Είναι σίγουρα μεγάλη επιτυχία του "Noah" να παραμένει στην τέταρτη χρονιά της λειτουργίας του σημείο αναφοράς της θερινής σκηνής της Αθήνας. Και όχι μόνο αυτό αλλά να εξελίσσεται διαρκώς, προσφέροντας νέες εμπειρίες στους επισκέπτες του. Φέτος λοιπόν την κουζίνα ανέλαβε ο βραβευμένος Σπύρος Μαυροειδής, τον οποίο πριν από ένα χρόνο τον συναντούσαμε στο "Nikkei", και οι γεύσεις του εστιατορίου έχουν στραφεί από τη μια στο fusion που ευδοκιμεί στο Περού και από την άλλη στη βόρεια πλευρά της Μεσογείου.

Το σκηνικό γνώριμο και πολύ ιδιοσυγκρασιακό, είναι περικυκλωμένο από τον μοναδικό κήπο του Πάρκου Ελευθερίας και του ιστορικού κτιρίου των ΕΑΤ – ΕΣΑ, που πλέον λειτουργεί ως Κέντρο Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων. Περνώντας μέσα από το πράσινο τούνελ της εισόδου και αντικρίζοντας στο έμπα το εμβληματικό πλέον γλυπτό με το χέρι που σχηματίζει το "σ’ αγαπώ" στη νοηματική, πέφτεις πάνω στον εξπρεσιονιστικό εξωτισμό των σαφρανέ, acqua και φούξια χρωμάτων που καρυκεύουν το χώρο με μαξιμαλιστικό λατινοαμερικάνικο χρώμα, ενισχύοντας την colonial ατμόσφαιρα με βαρείς πολυελαίους και μπαρόκ γύψινα. Αριστερά κλαμπάρεις, δεξιά τρως κάτω απ’ τα δέντρα καθισμένος στις καρέκλες με το πράσινο του οξειδωμένου χαλκού.

Αν πάτε στο "Noah" μεσημέρι, θα έχετε στη διάθεσή σας το brunch menu, ενώ το βράδυ η κουζίνα αναπτύσσει πλήρως τη δυναμική της. Αν θέλετε ένα γερό εναρκτήριο λάκτισμα, παραγγείλτε το tiradito του μαγιάτικου, που η βουτυράτη κρουστή σάρκα του έρχεται πλαισιωμένη ταιριαστά από πολύ καλό, φρουτώδες ponzu ντομάτας, με πικάντικες νότες, τραγάνισμα κινόα και λάδι κορίανδρου. Σε μια άλλη εκδοχή ωμού, το μοσχαρίσιο καρπάτσιο στέκεται σωστά, με το καλό του κρέας καρυκευμένο με μέτρο, μαζί με κάπαρη, αγκινάρα, τζίντζερ, λέμονγκρας, κρεμμύδι και ωραία γραβιέρα Νάξου.

Η συνέχεια θα μπορούσε να περιλαμβάνει την αφοπλιστική νοστιμιά του λεπτού flatbread, που θυμίζει ένα εξαιρετικό, σχεδόν vegetarian "βρώμικο", αφού πάνω του βάζουν κρεμμύδι και κολοκυθάκια, αλλά και ξινό σταμνοτύρι, μυρωδάτο βούτυρο τρούφας, παρμεζάνα και τζίντζερ. Στα σίγουρα, πάντως, θα πρέπει να δοκιμάσετε χταπόδι τόσο για το ερεθιστικό του al dente δάγκωμα, όσο και για τη σάλτσα με ξιδάτο kimchi και για το συνδυασμό τους με γλυκόξινο κρεμμύδι τουρσί και καπνιστή και γλυκοφάγωτη κρέμα καπνιστής μελιτζάνας.

Στο κεφάλαιο pasta υπάρχουν ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσες προτάσεις. Η παέγια μαγειρεύεται με τη σωστή ποικιλία ρυζιού (bomba) στο ειδικό τηγάνι και το "πιλάφι" έρχεται ζουμερό αν και χωρίς εκείνο το χαρακτηριστικό τραγάνισμα όταν "πιάνει" στον πάτο του∙ τη φτιάχνουν και με ψάρι (δυστυχώς ήταν στεγνό), αλλά και με κουνέλι, που είναι αληθινό λουκούμι. Η πιο… αμαρτωλή γεύση, πάντως, που δύσκολα της αντιστέκεσαι είναι τα strigoli –σαν σκιουφιχτά ζυμαρικά– που ανακατεύονται μπροστά σου με μεδούλι, ξύσμα λεμονιού και πιπέρι. Δεν μπορώ να πω ότι το μαγιάτικο ψημένο σε μπανανόφυλλο είναι κάτι ιδιαίτερο, χρειάζεται άμεση διόρθωση για να μπολιαστεί με γεύση. Αντιθέτως, από τις φλόγες του φούρνου Josper βγαίνουν ωραία πράγματα. Το πολύ σωστά ψημένο αμερικάνικο prime rib είναι σιγουράκι, που μιλάει με άγρια μελωμένη υφή και γεύση. Αποκάλυψη όμως είναι το ψητό κοτόπουλο μαριναρισμένο με τσίλι, που έρχεται χυμώδες, πεντανόστιμο και με πολύ ωραία πίτσα, συνοδεία αμπελοφάσουλων με σάλτσα αντσούγιας.

Για φινάλε, από τον μπαμπά και τον γήινο χαλβά προτίμησα σαφώς την πάβλοβα με κρέμα μασκαρπόνε, ξινούτσικες μαρέγκες γιαουρτιού και φράουλα. Μην παραλείψετε επίσης να δοκιμάσετε κοκτέιλ, που ταιριάζουν με τα φαγητά – τα ενημερωμένα παιδιά που σερβίρουν θα σας βοηθήσουν να διαλέξετε.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 26/6.

NOAH Πάρκο Ελευθερίας (Μετρό Μέγαρο Μουσικής), 2107233419. Ωράριο λειτουργίας: Από το πρωί. Τιμή: 40-55 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Διαθέτει το μαγαζί.