Art Lounge

Κάθε φορά που μπαίνω στο "New Hotel", απορώ πως ένα τόσο πρωτοποριακό και κάθε άλλο παρά παλιό project δημιουργικού upcycling, φαίνεται στα μάτια μου σαν να ήταν από πάντα εκεί! Η ψυχή και η αύρα του κολάζ θραυσμάτων από παλιά έπιπλα που επενδύουν το ισόγειο, η πρωτοποριακή ιδέα των κορυφαίων ντιζάινερ αδελφών Campana, έχει καθηλωτική δύναμη. Και μετά, ανεβαίνοντας στον έβδομο όροφο και βγαίνοντας στη βεράντα του "Art Lounge", νιώθεις μια πηγαία ευφορία σαν να βρίσκεσαι στο ομορφότερο ρετιρέ της πόλης.

Κάποτε το "New" είχε μεγάλη εξωστρέφεια, τώρα μου φαίνεται ότι η Αθήνα το έχει ξεχάσει λίγο, αλλά πιστεύω ότι πρόκειται για διαμαντάκι που πρέπει να το ανακαλύψουμε πάλι. Έχει μια εξαιρετική διαμόρφωση αυτό το ούτως ή άλλως χαρισματικό μέρος, που σε κάνει να χαλαρώνεις σαν στο σπίτι σου. Μόνο που η βεράντα έχει ένα πανοραμίκ σχεδόν 360° (από τη μια χαζεύεις Ακρόπολη και από την άλλη Λυκαβηττό), έχοντας απλωμένη μια συλλογή από διαφόρων σχεδίων λευκά φερ-φορζέ πολυθρόνες, καναπέδες και τραπέζια, που θυμίζουν με πολύ ντιζαϊνάτο τρόπο εξοχική διάθεση από τις δεκαετίες του 1970 και ’80. Αλλά και μέσα αν κάτσεις, όταν ο καιρός είναι παραπάνω δροσερός, έχεις την ίδια ανεμπόδιστη θέα μέσα από τις τζαμαρίες και την ίδια φιλόξενα ντιζαϊνάτη αίσθηση σπιτικού σαλονιού με τις πολυθρόνες, τo σκρίνιο κα τα φωτιστικά των αδελφών Campana για την Edra. Ο κόσμος γύρω μου είναι χαλαρός, κομψός, χαμογελαστός και αποτελείται κυρίως από ξένους που κάνουν διακοπές στην Αθήνα και εδώ πάνω απολαμβάνουν την ησυχία ενός σικάτου αστικού lounge. Το εστιατόριο είναι ανοιχτό από τις 12 το μεσημέρι οπότε είναι ό,τι πρέπει και για cosy άραγμα και ξεφύλλισμα μιας μοναδικής βιβλιοθήκης με πάμπολλες σπάνιες καλλιτεχνικές εκδόσεις, βιβλία και περιοδικά τέχνης.

Την πρώτη μου αίσθηση ότι κάτι πολύ ωραίο τρέχει στην κουζίνα του "Art Lounge", την είχα όταν πριν από λίγο καιρό ήρθα μια Κυριακή μεσημέρι για brunch. Ανανέωσα λοιπόν μέσα μου την επιθυμία για βραδινή επίσκεψη και να με να ρεμβάζω στην ανοιξιάτικη δροσιά. Ο executive chef Μπάμπης Κουντούρης προτείνει μια κουζίνα μοντέρνα που δεν της λείπουν τα ελληνικά στοιχεία. Στο ξεκίνημα, λ.χ., η κλασική, μεστή "αθηναϊκή" με σφυρίδα στολίζεται με αβγοτάραχο, που η θαλασσινή πικράδα του της πάει πολύ, και περικυκλώνεται από μια απαλή κρέμα αβοκάντο –περίμενα τη γεύση του να γράφει περισσότερο– με γιαούρτι.

Έπεται μια ιδιαιτέρως επιτυχημένη ανανέωση της ιδέας καρπούζι με φέτα, όπου το εθνικό τυρί σερβίρεται ζεστό με καραμελωμένη την επιφάνειά του σαν crème brûlée, ενώ από κάτω του βρίσκεται κρύο, ωραιότατο καρπούζι και πολύ ταιριαστή ξινούτσικη σάλτσα μέντας. Το έντονα φρουτώδες και με δροσιστική οξύτητα σεβίτσε με γαρίδες Αμβρακικού, τσάτνεϊ μάνγκο και μους αβοκάντο είναι από αυτά που περιμένεις να είναι καλοφτιαγμένα σε μια προσεγμένη κουζίνα, οπότε η απρόσμενη έκπληξη ήρθε από αλλού. Ένας ξιφίας με τη σάρκα του μαριναρισμένη για 48 ώρες σε ζωμό ροδάκινων σε ζύμωση, αφήνει στον ουρανίσκο μια πρωτόγνωρη αίσθηση βουτυράτη, απαλή και τρυφερά "αλαβάστρινη", με ψημένες στη σχάρα φετούλες ροδάκινου και γλυκοπικάντικο παγωτό μουστάρδα να του ταιριάζουν χέρι-γάντι. Είναι από τα πιάτα που γράφουν, και θέλεις να έρχεσαι στο εστιατόριο μόνο γι’ αυτά.

Υπάρχουν πάντως και άλλα τέτοια. Είναι εξαιρετικός ο συνδυασμός μιας αέρινα ξιδάτης γνήσιας σαρδέλας Καλλονής με ριζότο που έχει γεύση γεμιστά· αν μάλιστα το τελευταίο είχε πιο έντονα αρώματα και γεύση θα μιλούσαμε για αποκάλυψη. Οσπριάδες βρίσκεις σε μερικά κρητικά αλλά και άλλα εστιατόρια εν Αθήναις, είχα καιρό όμως να φάω μια τόσο καλή, όπου τα συστατικά της να είναι βρασμένα με τρόπο ώστε να διατηρούν τις διαφορετικές τους υφές και γεύσεις και να δημιουργούν μια αίσθηση πολυεπίπεδη από κόκκινα, άσπρα, μαύρα φασόλια και κόκκινες και μαύρες φακές. Κλέβουν την παράσταση και από την πολύ καλή, χυμώδη σφυρίδα στο ίδιο πιάτο, έχουν σαν επιπλέον ατού έναν δυναμικό, ψητό πελτέ ντομάτας και μόνο η σάλτσα αμπελόφυλλων είναι μεν αρμοστή αλλά με αδύναμη γεύση.

Ο ίδιος πελτές δίνει τον τόνο και τέρπει ενθουσιωδώς ανακατεμένος με το homemade καπνιστό βούτυρο που σερβίρουν μαζί με το ψωμί. Επομένως, αν δυναμώσουν οι εντάσεις των κύριων υλικών σε κάποιες σάλτσες και σπεσιαλιτέ, τότε η κουζίνα θα περάσει με άνεση σε άλλη κατηγορία. Η έλλειψη αυτή στερεί πόντους ικανοποίησης από τον τραχανά με στακοβούτυρο και το τρυφερό αρνίσιο κότσι μπρεζέ. Δεν υπάρχει ευτυχώς σε μία από τις εμβληματικές σπεσιαλιτέ του εστιατορίου, το γιουβέτσι με μυρωδάτο αστακό, όπου το κριθαράκι μαγειρεύεται με γευστικότατο βούτυρο αστακού, γλυκό μπούκοβο και ψητή ντομάτα.

Στο φινάλε, μη χάσετε την πλούσια πάβλοβα με τραγανιστή μαρέγκα, λευκή σοκολάτα και πλούσια γεύση από σορμπέ βατόμουρου και φράουλα, ούτε τον τετράγωνο μπαμπά με ρούμι και γοητευτικό montée βανίλιας που το ανάβουν και τον σιροπιάζουν δίπλα στο τραπέζι. Το σέρβις επιταμένα επαγγελματικό και φιλικό.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 24/5.

ART LOUNGE Ξεν. "New Hotel", Φιλελλήνων 16, Σύνταγμα, 2103273170. Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημ. Τιμή: € 45-60 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Ναι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.