Upon

Είναι πολύ παραπάνω από ενδεικτική για τη μητροπολιτική εξέλιξη του προφίλ της Αθήνας η δημιουργία μαγαζιών σαν το "Upon"· όχι στο κέντρο της πόλης αλλά σε γειτονιές της, όπου, μιλώντας τουλάχιστον για τα all-day εστιατόρια, άλλα είναι τα στιλ που συνηθίζονται. Εννοώ δηλαδή café με εν πολλοίς συμβατικά σύγχρονο φαγητό, όπου περνάς την ώρα σου χωρίς να σου μένουν ιδιαίτερες αναμνήσεις. Στο café bar restaurant, όμως, που άνοιξε στην πλατεία Ντάβαρη στο Παλαιό Φάληρο, ο Γρηγόρης Κίκης μαζί με τους φίλους του Δημήτρη Δήμητσα και Νίκο και Ηλία Μαυρέλη, οι γεύσεις, και όχι μόνον αυτές, έχουν μια ιδιαιτερότητα που τους δίνει υπερτοπικό σεξαπίλ. Κατ’ αρχάς, η διαμόρφωση εκμεταλλεύεται πολύ ελκυστικά το πλεονέκτημα μιας ήσυχης πλατείας. Επιπλέον, εκπέμπει τη δική του αύρα ως ένας γοητευτικός ψηλοτάβανος χώρος με μια έξυπνη διαρρύθμιση που προβάλλει τα ατού του.

Ακόμη και σε μια πολύ βροχερή μέρα, το να κάθεσαι στην κλεισμένη με τζαμωτό βεράντα σε κάνει να νιώθεις πως είσαι έξω, αεράτα αλλά και φιλόξενα προστατευμένος μέσα σε μια "φυσαλίδα" με ζεστή αύρα και ατμοσφαιρικό φωτισμό. Σιγά σιγά το μαγαζί γεμίζει με νέο ως επί το πλείστον κόσμο, μεγαλύτερες και μικρότερες παρέες, ζευγάρια σε τετ-α-τετ, φιλενάδες που τα λένε. Άλλοι κάθονται στο μπαρ ανάμεσα στον εσωτερικό χώρο και τη σκεπασμένη βεράντα, οι περισσότεροι στα τραπέζια από ξανθό ωραίο ξύλο ή και κόκκινο μάρμαρο στις αναπαυτικές καρέκλες με τη βιεννέζικη πλάτη, ενώ ακόμη και με βροχή δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν διστάζουν να πιάσουν θέση στα ρουστίκ μεγάλα τραπέζια της πρασιάς. Όλοι, πάντως, μπαίνοντας στο "Upon" θα δουν τη γυάλινη επισκέψιμη κάβα γεμάτη από πολύ καλές φιάλες που δεν θα περίμενες να δεις σ’ ένα συνοικιακό café restaurant, όπως δεν περίμενες να βρεις 28 καλοδιαλεγμένα κρασιά με το ποτήρι.

Στην ανοιχτή κουζίνα, απέναντι από την είσοδο, τα ηνία κρατά ο Θοδωρής Καράι, σ’ ένα μενού που έχει συνθέσει ο Γρηγόρης Κίκης. Το ταλέντο του Κίκη το έχουμε διαπιστώσει στο χρυσοσκουφάτο "Hervé", του οποίου είναι sous chef και συνιδιοκτήτης. Ο ίδιος δε έχει διακριθεί προσφάτως, κερδίζοντας τον περιφερειακό τελικό του S.Pellegrino Young Chef Academy στο Ζάγκρεμπ. Το μενού του δεν είναι μεγάλο, καταφέρνει όμως να συνδυάζει στα περισσότερα πιάτα του την οικειότητα του comfort food με λεπτομέρειες fine dining που μετατρέπουν το καθημερινό σε ξεχωριστή φάση. Να, όπως το vitello tonnato με το τρυφερό μοσχάρι του μαγειρεμένο sous vide, το οποίο έχει γεύση κομψή και ντελικάτη, και την ελαφριά τονάτη του σάλτσα να συνδυάζεται με γλυκόξινο ζελέ λάιμ και πικάντικη κόκκινη μιζούνα. Έτσι, αυτή η κλασική και ταλαιπωρημένη ιταλική σπεσιαλιτέ γίνεται φινετσάτη darling. Ή ακόμη το μοσχαρίσιο ταρτάρ σε μια πολύ ωραία, ελαφριά εκδοχή που οφείλει την αβίαστα μαγνητιστική νοστιμάδα της στη γραβιέρα, η οποία ανακατεύεται με μαγιονέζα κρεμμυδιών εσαλότ, κάππαρη και διατροφική μαγιά. Κορυφαίες σπεσιαλιτέ αυτής της λογικής είναι τα αφράτα, πεντανόστιμα κεφτεδάκια που συνοδεύονται από μια μεταξωτή κρέμα πατάτας-πράσου και έρχονται σκεπασμένα με λαχταριστά ινδικά πιτάκια νάαν, αλειμμένα με κρητική στάκα. Η γεύση της ψαροταβέρνας με το καλό εστιατόριο ενώνεται και σ’ εκείνο το μαγιάτικο, που έρχεται καψαλισμένο με το φουντουκένιο άρωμα του καμένου βουτύρου, πλάι σε βελούδινη κρέμα σελινόριζας με μίριν.

Αρμονία, λοιπόν, με μετρημένες εντάσεις είναι η αίσθηση των περισσότερων πιάτων. Περίμενα καλύτερο το κανελόνι, λόγω της τόσο ωραίας μπεσαμέλ του, πασπαλισμένης με πούδρα φυκιών, αλλά η γέμισή του από σπανάκι, λαχανίδα και μυρώνια είχε πολύ αδύναμη γεύση. Διορθωτικές κινήσεις χρειάζεται και η καρμπονάρα· βασική αδυναμία στο πιάτο ήταν το κριθαράκι που δεν ήταν al dente και η αραιή κρέμα που δημιουργείται μπροστά σου από την ανάμειξη αβγού ποσέ με παρμεζάνα, αδυνατίζοντας τη γευστική ένταση και το παιχνίδισμα των υφών, ενώ ούτε το ψιλοκομμένο μπέικον τη βοηθάει. Το εξευγενισμένο flatbread με ξεψαχνισμένο χοιρινό μαγειρεμένο σε μπίρα, με απαλή κρέμα γραβιέρας και πικάντικη ένταση από μαγιονέζα με kimchi, σε κερδίζει από την πρώτη δαγκωνιά. Εξαιρετικό είναι επίσης το σεβίτσε με ωραίο λαβράκι, τραγανά σπαγγέτιαγγουριού να το δροσίζουν κι  ένα φανταστικό ζουμί από λάιμ, φύλλα κόκκινης μουστάρδας και δαμάσκηνα σε ζύμωση να γράφουν umami στον ουρανίσκο.

Τα γλυκά, σ’ ένα χαλαρό, πολυσυλλεκτικό μέρος σαν το "Upon", είναι από μόνα τους λόγος επίσκεψης. Ωραιότατος ήταν ο συνδυασμός πλούσιας γλυκόξινης κρέμας λεμονιού με βασιλικό, παγωτό βανίλια, φιστίκια Αιγίνης και τραγανιστά μπισκότα τζίντζερ. Η πιο κλασική μους σοκολάτας έχει απίθανη μαστιχωτή, μεταξωτή υφή και παγωτό εσπρέσο από τον καφέ που καβουρδίζουν καθημερινά. Έχετε υπόψη ότι τα κοκτέιλ τους είναι πολύ καλοφτιαγμένα και το σέρβις ενεργητικό, με γνώση και φιλικό αυθορμητισμό.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 2/5.

UPON Δημοκρατίας 33, Παλαιό Φάληρο, 2109817878. Ωράριο λειτουργίας: Καθημερινά, από το πρωί. Τιμή: € 25-30 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.