Ταβέρνα του Κατσόγιαννου

Υπάρχουν πολύ όμορφες ταβέρνες που χαίρεσαι απλώς να κάθεσαι στις καρέκλες τους και υπάρχουν κι εκείνες που ο συνδυασμός ατμόσφαιρας και καλού φαγητού τις κάνει να ξεχωρίζουν τόσο, που τις έχεις διαρκώς στην ατζέντα σου. Ο "Κατσόγιαννος" στέκει στο πόστο του από το 1930 και, μπαίνοντας στη σάλα του σήμερα, κάνεις μια γοητευτική βουτιά στη νοσταλγία. Το ξεχωριστό όμως είναι πως ό,τι συναντάς εδώ δεν έχει σχέση με οποιαδήποτε λαϊκιστική ευκολία, αντιθέτως έχει μια πηγαία σκηνογραφική καλαισθησία που σε κάνει να νομίζεις ότι παίζεις σε ταινία εποχής. Κυριακή μεσημέρι και η αίθουσα είναι φουλ, ο καιρός είναι καλός και κάποιοι βολεύονται έξω· πέτυχα κόσμο καθημερινό και λίγους που φαίνονταν ότι δεν έχουν σχέση με τη Δραπετσώνα. Ο Ζαμπέτας "ροκάρει" τα δικά του, στα τραπέζια υπερτερούν οι μεγάλες παρέες, η κυριακάτικη έξοδος ζεσταίνει τις καρδιές των συνδαιτυμόνων μέσα σ’ αυτό το μοναδικό περιτύλιγμα. Το βρετανικό προπολεμικό ξύλινο ψυγείο πάγου Prestcold με τα βαριά μπρούτζινα μάνταλα δεσπόζει στο χώρο, λειτουργώντας ηλεκτρικά πλέον, και ορίζει το ιστορικό βάθος του μαγαζιού, αφού ήταν η καρδιά του γαλακτοπωλείου που άνοιξε το 1930 ο Γρηγόρης Κατσόγιαννος. 

Οι καθρέφτες στις πόρτες του αντανακλούν τη χάρη και την καλλιέπεια από τα οικογενειακά κειμήλια της Ντόρας Σταυρίδου, η οποία πήρε το 2005 την ταβέρνα από τους Κατσόγιαννους και έκτοτε τη λειτουργεί αδιαλείπτως. Ρουφάω τους παλμούς των αναμνήσεων των παλαιότερων εποχών, που είναι κρεμασμένες σε αυθεντικές κορνίζες εποχής με μια σκηνογραφημένη αρμονία που θα τη ζήλευαν μουσεία και σκηνοθέτες. Οι τοίχοι είναι γεμάτοι φωτογραφίες, ανάγλυφες χρωματιστές διαφημιστικές πλακέτες και επιγραφές, σπάνια promo memorabilia περασμένων δεκαετιών, στεφανοθήκες και παλιά τηλέφωνα. Ξεχωριστή λεπτομέρεια που χειροκρότησα, το ντουλάπι για το σέρβις του μαγαζιού που τα συρτάρια και τα πορτόφυλλά του είναι ταπετσαρισμένα με ύφασμα στόφα ζακάρ, chapeau… 

Ο κατάλογος των φαγητών είναι μεγάλος και με μεγάλη ποικιλία, ειδικά τις Κυριακές πάντως σερβίρουν μόνο μεζέδες και ψητά κρέατα, με τα μαγειρευτά να είναι διαθέσιμα από το μεσημέρι τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας. Στα σίγουρα αξίζει να ξεκινήσετε με σμυρναίικο καϊσερλί· μιλάμε για μεγάλες φλογέρες από πολύ λεπτό τραγανό φύλλο γεμισμένες με σέρτικο και ορεκτικό συνδυασμό από κασέρι και παστουρμά. Τα κεφτεδάκια στον "Κατσόγιαννο" είναι ονομαστά και τη φήμη τους επιβεβαίωσε η εκδοχή στην οποία σβήνονται με ούζο και έρχονται με μια ωραιότατη κόκκινη σάλτσα ντομάτας με γραμμένη γεύση, σχεδόν εθιστική, για να βουτάς μέσα της τις φρέσκες τηγανητές πατάτες του μαγαζιού. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η πλούσια χωριάτικη σαλάτα, η οποία, εκτός από τα κλασικά αξεσουάρ ποιότητος, έχει και αγγουράκι τουρσί να την κάνει πολύ ορεκτική με την προκλητικά ξιδάτη γεύση του. Στο δρόμο του κρέατος, το σχαριστό μοσχαρίσιο συκώτι έρχεται τρυφερό και με την ιδιότυπη γλύκα του να γαργαλάει όμορφα τον ουρανίσκο. Η μεγάλη σπαλομπριζόλα, πάλι, είναι αρκούντως νόστιμη αλλά, παρότι ο σερβιτόρος μάς την πρότεινε με τους χυμούς της, ήρθε τελικά περισσότερο ψημένη και μόνο το σενιάν πάνω στο κόκαλο απελευθέρωσε την πραγματική δύναμή της. Το διαμαντάκι εδώ είναι 100% τα αρνίσια παϊδάκια, διότι έρχονται ζουμερά, κομμένα δαντέλα, ντελικάτα και νοστιμότατα – ξεχωρίζουν στην Αττική, κατά τη γνώμη μου. 

Στον κατάλογο είναι καταγραμμένα 23 μαγειρευτά και κάποια επιπλέον με θαλασσινά, αλλά καθημερινά η κ. Σταυρίδου μαγειρεύει με κέφι γύρω στα έξι φαγητά που αλλάζουν την επομένη, χρησιμοποιώντας οικογενειακές συνταγές μαζί με την έμπνευσή της. Οι αγκινάρες αλά πολίτα είναι αρωματικές και ανιθάτες μαζί με μελωμένες πατάτες και καρότα – με λίγο έξτρα λεμόνι αναδεικνύονται ακόμη περισσότερο. Το ίδιο συμβαίνει και με τα επιτυχημένα γιουβαρλάκια: με λεμόνι και λίγο πιπέρι αποκτούν περισσότερο γευστικό βάθος και υπογραμμίζονται τα αρώματά τους. Ο κρασάτες σουπιές είναι πολύ σωστά μαγειρεμένες, έτσι που να κρατάνε όμορφα στο δόντι μαζί με πατάτες μέσα σε μια κρασάτη και μια ιδέα πικάντικη κόκκινη σάλτσα. 

Στο τέλος, σε κερνάνε συμπαθητική καρυδόπιτα και σοκολατόπιτα με παγωτό. Φεύγοντας, καθώς περνάτε μέσα από το δάσος των προσφυγικών πολυκατοικιών, αξίζει να κάνετε μια στάση δίπλα στους στρογγυλούς πύργους της αρχαίας Ηετιώνειας πύλης, στο τείχος που προστάτευε το λιμάνι του Πειραιά, και να ρεμβάσετε χαζεύοντας τα πλοία. 

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 12/3.

Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημ. Κλειστά Κυρ. βράδυ & Δευτ. 
Τιμή: € 15-25 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ).
Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. 
Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.