© Λεωνίδας Τούμπανος
Tι όνομα κι αυτό! Εκτός από τη λεκτική του ιδιαιτερότητα, μπήκε ευρέως στα ελληνικά σπίτια μέσω της συμμετοχής του Δημήτρη Ταϊρίδη, γνωστού πλέον ως Μπόμπενα, στο περσινό "MasterChef". Τη συμπεριφορά του τη χαρακτήρισαν "προκλητική". Όταν πέταξε μια χούφτα καλαμπόκι στους συμπαίκτες του λέγοντάς τους "Πάρτε από λίγο καλαμπόκι σαν καλές κοτούλες που είστε. Αλλά αν γυρίσω (σπίτι), θα σας… Μαζέψτε καλαμποκάκι", στο twitter τον χαρακτήρισαν "ψυχοπαθολογική περίπτωση με κρίσεις μεγαλείου". Το στόχο του πάντως ν’ ανοίξει ξανά την ιστορική "Μπόμπενα" (είχε κλείσει το 2016) τον πέτυχε με τον ντόρο που έκανε, κι εκεί, στην άκρη της πιάτσας της Καισαριανής, παλιοί και νέοι πελάτες πάνε καρφωτοί. Ανανεωμένη λοιπόν και λιτή η νέα "Μπόμπενα", έχει ένα εφέ σαν μπεζ στούκο στους τοίχους, με λίγα πήλινα διακοσμητικά με χαραγμένα ψάρια και θαλασσινά και μια εντυπωσιακή, εντελώς ντεκό μπουκαμβίλια στο κέντρο του μαγαζιού να θυμίζει ελληνική αυλή, με μια εσάνς από νησί χάρη στις γαλάζιες καρέκλες, τα ξύλινα δοκάρια και τα κουφώματα. Οι παρέες λίγες σε μέρα χαμηλής κυκλοφορίας (αλλά όπως φάνηκε φαν του μαγαζιού), μάλλον σε επιχειρηματικές συναντήσεις.
Ψαροταβέρνα, λοιπόν, η "Μπόμπενα", που προσθέτει όμως και κάποιους νεωτερισμούς στο μενού της, όπως τα ντοματίνια με μπουράτα και γρανίτα αγγουριού, το σεβίτσε με σάλτσα Bloody Mary ή τη δυναμική ταραμοσαλάτα που διάλεξα, με αβγοτάραχο και τσιπς κυπριακής πίτας. Θα έλεγα πάντως ότι στα κλασικά δεν τα πάει άσχημα. Μια απλή σαλάτα από ραδίκια έρχεται με τα χόρτα της ζεστά, σωστά βρασμένα, πικρούτσικα και πεντανόστιμα και σημειώνω επίσης τις γευστικότατες πράσινες ελιές που μας έφεραν ως καλωσόρισμα.
Τα αχνιστά μύδια στο μεγάλο τηγάνι με το προκλητικό ζουμί δεν είναι πάντως ιδανικά ζουμερά και σέξι, όπως στη Θεσσαλονίκη. Το καλαμάρι της σχάρας είναι πολύ αξιόλογο, με τη γλύκα που έχει αυτή την εποχή, καλύτερα όμως να διαλέξετε μεγάλο, αλλιώς ζητήστε το στο τηγάνι. Το χταπόδι είναι χυμώδες και, παρότι δεν το κάνουν al dente όπως προσωπικά πιστεύω ότι αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο, είναι αληθινά απολαυστικό. Οι κουτσομούρες ήρθαν μπροστά μας φρεσκότατες∙ τη μεγάλη την έψησαν, τις μικρές τις τηγάνισαν και γλείφαμε τα δάχτυλά μας. Είχα προσδοκίες για την καραβιδομακαρονάδα που θεωρείται ένα από τα εμβληματικά πιάτα του μαγαζιού, αλλά ψιλοαπογοητεύτηκα∙ τα ζυμαρικά δεν κρατούσαν στο δόντι, οι καραβίδες ήταν παραμαγειρεμένες, η σάλτσα ήταν μεν νόστιμη, αλλά το σύνολο δεν έκανε "κλικ". Δεν γίνεται να μην προσέχεις σαν τα μάτια σου μια σπεσιαλιτέ που χρεώνεις € 100… Από μένα έχει βαθμούς ποινής.
Ο μπακλαβάς σιροπιάστηκε μπροστά μας λίγη ώρα πριν τον φάμε, δεν είναι τραγανό το φύλλο του, αλλά μαζί με το φιστίκι της γέμισης μιλάει. Ο σιμιγδαλένιος χαλβάς με σοκολάτα, από την άλλη, είναι πλαδαρός.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε την 1/2.
Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημ. Κλειστά Κυρ. βράδυ & Δευτ.
Τιμή: € 35-50 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ).
Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι.
Πάρκινγκ: Στο εστιατόριο.
