Napul’è

Kάτι τρέχει με το "Napul’è". Ο Μποτρίνι δηλώνει ότι είναι από τα εστιατόρια που θα ήθελε να έχει ανοίξει, κυρίως για την πολύ καλή πίτσα του. Τη μέρα που πήγα να φάω, ήρθαν για τον ίδιο λόγο ο σεφ της "Σπονδής" Arnaud Bignon και οι Βασίλης Κυρίτσης και Νίκος Μπάκουλης του "Clumsies". Γενικά είναι ένα εστιατόριο στο οποίο πηγαίνουν συχνά στα ρεπό τους οι σεφ και, αν δεν ήταν στη Βάρκιζα, πιστεύω ότι θα το έκαναν καθημερινό στέκι. Αυτό από μόνο του κάνει το "Napul’è" της Μάγκυς Ταμπακάκη και του Francesco Ciccio ένα πολύ πειστικό εστιατόριο που κερδίζει πόντους ευρύτερης αποδοχής. Το σημαντικό είναι πάντως ότι το μαγαζί μέσα στον ενάμιση χρόνο που μετακόμισε στο νέο του πόστο έχει εξελιχθεί σημαντικά και στο χώρο και στο φαγητό. Με τα καινούργια after Covid ήθη, είναι κοινός τόπος να τρώει κόσμος έξω – στα φαρδιά σκαλοπάτια που οδηγούν στο εστιατόριο με τα τραπέζια και τις American chairs σε raw εκδοχή, και δύο μεγάλα καινούργια βαρέλια για ν’ ακουμπάς και να πίνεις το κρασί σου τσιμπολογώντας αλλαντικά, τυριά και πίτσα. Είναι Κυριακή μεσημέρι και τα τραπέζια γεμίζουν από μεγάλες οικογενειακές παρέες που έρχονται να απολαύσουν ατμόσφαιρα και ωραίο φαγητό. Η κατάλευκη σάλα της πρώτης περιόδου έχει συμπληρωθεί με ανοιχτοπράσινα πάνελ που τη ζεσταίνουν. Η τεράστια ανοιχτή κουζίνα εκπέμπει ενέργεια και ηρεμία, ο πιτσαδόρος στροφάρει τα ζυμάρια και ανοίγει τις πίτσες, τα παιδιά που σερβίρουν λειτουργούν με ευγενή και δοτικό επαγγελματισμό. 

Το "Napul’è" είναι σαφώς ένα παραδοσιακό ιταλικό εστιατόριο, αλλά μεγάλο μέρος της γοητείας του το βασίζει στην αυθεντικότητά του. Και όταν λέω αυθεντικότητα, εννοώ ότι κάθε βδομάδα έρχεται από την Ιταλία στη Βάρκιζα ένα βαν που το οδηγεί ο αδελφός του Francesco, φορτωμένο με τις περίφημες ντομάτες San Marzano που δίνουν το γλυκό umami τους στη σάλτσα αλλά και εξαιρετικές ντομάτες Piennolo del Vesuvio, ναπολιτάνικα χόρτα friarelli, ρωμαϊκές αγκινάρες, τυριά, αλλαντικά, ζυμαρικά της εξαιρετικής ετικέτας Benedetto Cavalieri, ακόμη και αβγά από μικρό Ιταλό παραγωγό. Άρα δεν μιλάμε απλώς για ιταλικό μαγείρεμα αλλά για ιταλιάνικη γεύση με τα όλα της. Έτσι, όταν τρως μια Panzarella, η υπέροχη ζουμερή φινέτσα μιας βουβαλίσιας burrata που χύνεται πάνω σε ντοματίνια, ναπολιτάνικα κροστίνι taralli με αμύγδαλο, βασιλικό και κρεμμύδια τουρσί σε ταξιδεύει στην ψυχή της "Μπότας". Το ίδιο και μια μελωμένη, γλυκοφάγωτη και μυρωδάτη σιτσιλιάνικη caponata που σπανίως σερβίρεται πετυχημένα στην Αθήνα. 

Τα πρώτα ρέστα το "Napul’è" τα δίνει με την πολύ καλή του πίτσα. Ζύμη λεπτή με ντελικάτη τραγανότητα, ωραία κορόνα καψαλισμένη εδώ κι εκεί, σάλτσα ντομάτας με μια νόστιμη οξύτητα που συνδυάζεται όμορφα με αφράτη μοτσαρέλα, βασιλικό και ελαιόλαδο. Παίρνω πάντα αυτήν με λουκάνικο salsiccia και χόρτα friarielli. Τα τελευταία τα πρωτοέφαγα σ’ ένα σπέσιαλ δείπνο του Slow Food μέσα στην Πομπηία και με γοήτευσε η ορεκτική πικράδα τους.

Ο Francesco Ciccio τα φέρνει από το Herculaneum στις πλαγιές του Βεζούβιου, τα τσιγαρίζει με λάδι και σκόρδο και τα διατηρεί σε βάζα μέσα σε λάδι. Έχουν τόσο εκφραστική ρουστίκ γεύση και μαζί με το πεντανόστιμο λουκάνικο σε μεταφέρουν σε ατμόσφαιρα κυριακάτικων οικογενειακών γευμάτων. Η pistacchiosa έχει έναν ντελικάτο συνδυασμό μορταδέλας με homemade pesto φιστικιών Αιγίνης και καβουρντισμένα φιστίκια, ενώ μια ημέρας με κρεμμύδια της Trophea, παντσέτα και γκοργκοντζόλα έχει ερεθιστική ένταση. 

Το ξέρω ότι αδημονείτε για μακαρονάδα, αλλά δεν πρέπει με τίποτε να προσπεράσετε τα μαύρα arancini: τραγανά και αληθινά τρουφάτα μπαλάκια τηγανισμένου ριζότο τρούφας έρχονται πάνω σε βελούδινη κρέμα παρμεζάνας και σου κλέβουν την καρδιά. Ωραιότατο επίσης και το ριζότο κολοκύθας με υπαινικτική γλύκα και κόντρα από το τραγανό guanciale, αλλά και ένταση από πικάντικη γκοργκοντζόλα. Αν θέλετε αυθεντική carbonara, είστε στο κατάλληλο μέρος, για να τη χαρείτε με κρέμα κρόκου βελούδινη και γευστική, χωρίς κρέμα γάλακτος, κεντημένη με guanciale. Εξίσου γοητευτικά είναι τα λινγκουίνι με φρέσκια χειμερινή τρούφα και ραγού άγριων μανιταριών. Φροντίστε δε την παραγγελία σας έτσι ώστε να βάλετε στο τραπέζι και guance alla Genovese, ήτοι τρυφερά μοσχαρίσια μάγουλα σιγομαγειρεμένα με λευκά κρεμμύδια πάνω σε βελούδινο αλλά με παχύ πέλος πουρέ πατάτας με τυρί. Ένα αεράτο, φίνο και ανάλαφρο τιραμισού είναι ό,τι πρέπει για να κλείσεις ένα πλούσιο ιταλικό γεύμα. 

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 8/1.

Ωράριο λειτουργίας: Σάβ. & μεσημ. Κυρ. μόνο μεσημ. Κλειστά Δευτ., Τρ.
Τιμή: € 35-40 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). 
Πρόσβαση ΑμεΑ: Ναι.
Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.