Καρπός

Ο "Καρπός" ανήκει στη γενιά των εστιατορίων που καρποφόρησαν τους περίεργους εκείνους καιρούς λίγο πριν την πρώτη καραντίνα. Σήμερα, τρία σχεδόν χρόνια μετά, το εστιατόριο που δημιούργησε ο σεφ Νίκος Σιγέρης έχει καταφέρει να βγει νικητής από την αναμέτρηση του με τις δυσκολίες της πανδημίας αλλά και συνεχίζει τη γόνιμη πορεία του στον χώρο του παλιού "Άνετον" στο Μαρούσι. Φίλοι στα βόρεια ξέρω πως το τιμούν συχνά πυκνά, η δική μου εικόνα από μια δυο σποραδικές επισκέψεις στο παρελθόν ήταν θετική, οπότε αποφασίζω να το επισκεφτώ ξανά ένα μετα-γιορτινό βράδυ που η διάθεση σηκώνει μια χαλαρή και πιο low profile έξοδο αποφόρτισης από τα μεγάλα τραπέζια των ημερών που έχουν προηγηθεί.

Βοηθάει σε αυτό και η ατμόσφαιρα του μαγαζιού που αποπνέει σπιτική ζεστασιά, καθώς το μάτι πέφτει καταρχήν στις αντικέ ξύλινες ροτόντες με τις ανάλογες περίτεχνες καρέκλες που έχουν από πάνω τους ρετρό πολυελαίους. Εκεί βέβαια που το σύνολο μπορεί να φανεί κάπως βαρύ, ειδικά αν κοιτάξεις προς τη μεριά του μουντού μπαρ, παρεισφρέουν και πινελιές μοντέρνες όπως η κουζίνα σε θέα, οι γωνιές με τα καθίσματα-καναπέδες και τα τραπέζια μπροστά στις μεγάλες τζαμαρίες του μαγαζιού όπου εν τέλει επιλέγω να καθίσω.

Τριγύρω μου βλέπω ζευγάρια νεαρά και μεγαλύτερα, φιλενάδες σε συνάντηση για λακριντί μετά φαγητού, αλλά και μια μεγάλη οικογένεια σε απαρτία, από τα εγγόνια μέχρι τον παππού και τη γιαγιά, σε ένα mix n match καθόλα "δημοκρατικό" και παρεΐστικο, με την χαλαρή αύρα κυριακάτικου τραπεζιού. Από αυτό το τελευταίο εμπνέεται άλλωστε και ο Σιγέρης ως προς τη γευστική του πρόταση που έχει μοντέρνο ελληνικό χρώμα αλλά κάνει χώρο και για ορισμένα τοπικά στοιχεία που προσθέτουν ενδιαφέρον. Στο καινούργιο μενού που θα παρουσιαστεί τον επόμενο μήνα θα φιγουράρουν για παράδειγμα η μεσολογγίτικη πίτα χορταρικών ψιάντρα όπως και το ποντιακό κισκέκι (κρέας μαγειρεμένο με σιτάρι σε καζάνι), ενώ στο τωρινό οι "ντοπιολαλιές" όπως και αρκετές πρώτες ύλες προέρχονται κατά κύριο λόγο από την Πελοπόννησο που είναι και η ιδιαίτερη πατρίδα του. 

Για του λόγου το αληθές αμέσως μετά το ωραίο χειροποίητο ψωμί του σεφ, μπροστά μου έρχονται σαΐτια Μονεμβασιάς, αφράτα πιταρούδια δηλαδή, γεμισμένα με σπανάκι και γιδοτύρι, όλο γεύση και αρώματα. Για το εξίσου πολύ καλό φύλλο, που είναι λεπτό αλλά χωρίς να εξαφανίζεται, και το ξανθό, στεγνό τηγάνι ξεχωρίζω επίσης τα μελιτζανοπιτάκια, με την μελιτζάνα τους χοντροαλεσμένη έτσι ώστε να φανερώνει τον γλυκό και γήινο χαρακτήρα της. Στους ντολμάδες χαίρομαι την επιθετική κρέμα αυγολέμονου αλλά και το σωστό τους τύλιγμα σε τρυφερό αμπελόφυλλο, που έχει τη θελκτική γυαλάδα ενός dumpling. 

Όσο δοκιμάζω τόσο συνειδητοποιώ πως το φαγητό στο "Καρπός" έχει εκείνη την ισορροπία που δεν θα σε τρομάξει με κάτι φοβερά εξεζητημένο αλλά ούτε και θα αφήσει αδιάφορο εκείνον που αποζητά το κάτι παραπάνω. Το ξυδάτο χταπόδι με καπνιστή μελιτζανοσαλάτα είναι ένα πιάτο των εντάσεων και των αντιθέσεων αλλά και ένας διαφορετικός τρόπος να επαναπλασάρεις το κλασικό ντουέτο, καθώς η μελιτζανοσαλάτα σε αγιορείτικο στιλ έρχεται ζεστή έχοντας πάνω της λεπτές φλοίδες μετσοβόνε να σιγολιώνουν. Η μανιάτικη μακαρονάδα τσουχτή είναι πιάτο στοργικό, αλλά με την κομψότητα του σωστά βρασμένου ζυμαρικού που διατηρεί την απαραίτητη υγρασία για να αναμειχθεί απολαυστικά με το σύγκλινο, το τηγανιτό αυγό και την ξινομυζήθρα. 

Από την άλλη, η τσιλαδιά μου θυμίζει μόνο αμυδρά τη διάσημη σπεσιαλιτέ της Μεσσηνίας που φτιάχνεται παραδοσιακά με παστό μπακαλιάρο, ντομάτα και σταφίδες. Ο σεφ την προτείνει με φρέσκο μπακαλιάρο και την ενισχύει με ραδίκια, σε τέτοια όμως ποσότητα που έχω περισσότερο την αίσθηση πως τρώω ένα νόστιμο ψάρι με χόρτα μα όχι το πιάτο της εκφώνησης. Με παρόμοια εντύπωση με αφήνει και ο μουσακάς (ωραίος, κρουστός κιμάς με τα μπαχαρικά του, al dente λαχανικά), καθώς το a la minute μαγείρεμα του σε πήλινο σκεύος με μια λεπτή στρώση μπεσαμέλ κάνει το σύνολο να παραπέμπει περισσότερο σε συμπαθητικό ογκρατέν. Έτσι, από τα κυρίως πιάτα θα σας κατευθύνω προς τα βαθιάς νοστιμιάς μοσχαρίσια μάγουλα με το στιλπνό τραχανότο αλλά και το πολύ καλό μοσχαράκι καπαμά για την πλούσια, μεστή του γεύση, τη γλυκιά και μπαχαράτη κοκκινιστή του σάλτσα και το τρυφερό κρέας που παίρνει ένταση από πικάντικη γραβιέρα Αμφιλοχίας. 

Στα επιδόρπια όλοι οι δρόμοι οδηγούν προς το συμπαθητικό χειροποίητο γαλακτομπούρεκο που ετοιμάζεται τη στιγμή της παραγγελίας. Υπάρχει επίσης μπακλαβάς με παγωτό βανίλια, πιστεύω όμως πως χρειάζονται μια δυο ακόμα προτάσεις που θα ενισχύσουν την αίσθηση της ποικιλίας. Οι κοπέλες του σέρβις περιποιούνται ευγενικά μέσα στις όμορφες στολές τους, ενώ η λίστα κρασιών δηλώνει ενδιαφέρον για τα εκτός πεπατημένης οινοποιεία του ελληνικού αμπελώνα, με αρκετές επιλογές ήπιας φυσικής οινοποίησης. 

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 5/1.
Στρατηγού Λέκκα 19, Μαρούσι, 2108068032, καθημερινά βράδυ, Κυρ. μόνο μεσημ., Δευτ. κλειστά, τιμή: € 25 - 35