Διεύθυνση:
Tηλ:
Τιμές:
€90 - €190
Τώρα πια που εδέσματα όπως τα σεβίτσε, τα τιραντίτο και οι... έγχρωμοι μπακαλιάροι έχουν σχεδόν πολιτογραφηθεί ελληνικά, δεν είναι κακό από καιρού εις καιρόν να επιστρέφουμε στην πηγή τους. Για να μην πω απαραίτητο. Το σκεφτόμουν αυτό το περασμένο καλοκαίρι που έτρωγα στο "Matsuhisa" της Λεμεσού εντός του εντυπωσιακού ξενοδοχείου Amara, και ξανά τις προάλλες που βρέθηκα στην αθηναϊκή πρεσβεία του μετρ Nobu, να απολαμβάνω όλες αυτές τις γεύσεις του που τον έκαναν διάσημο σε ολόκληρο τον κόσμο αλλά και προλείαναν το έδαφος για την επέλαση της Nikkei κουζίνας, προτού ακόμα φτάσουμε να την γνωρίζουμε με το όνομα της.
Πρώτη ύλη υψηλού επιπέδου, φοβερές οξύτητες, αντιθέσεις αλλά και ισορροπίες, κοψίματα εξαιρετικά, και ασφαλώς ασυναγώνιστο sushi "απαλό όσο το χέρι ενός μωρού" όπως δηλαδή το προτιμά ο δημιουργός του, δίνουν τον τόνο της εμπειρίας στο "Matsuhisa" της Αθήνας την οποία ενορχηστρώνουν σταθερά οι δύο ταλαντούχοι σεφ Τόνυ Βρατσάνος και Θωμάς Κουράκος. Πλάι μάλιστα στις σταθερές προτάσεις του καταλόγου υπάρχουν πάντα και αρκετά πιάτα που καθορίζονται από τις προμήθειες της ημέρας, οπότε μια καλή ιδέα είναι να αφεθείτε στα χέρια τους με ένα μενού omakase που θα σας προσφέρει την πλήρη εικόνα της κουζίνας του εστιατορίου.
Αυτό έκανα κι εγώ το βράδυ της επίσκεψης μου, και χάρηκα ένα ωραιότατο σερί από κλασικές και νέες δημιουργίες, σχεδόν αλάνθαστων, που μαρτυρούν πως το ντουέτο έχει ιδιαίτερα κέφια. Τριγύρω μου ένα mix από καλοβαλμένους Αθηναίους και ξένους επισκέπτες απλώνονταν στα τραπέζια της κύριας σάλας που ζητά λίγο φως ακόμα, τουλάχιστον για το πρώτο μισό της βραδιάς, ενώ τον κόσμο του είχε και ο διπλανός και ιδιαίτερα ατμοσφαιρικός χώρος του "Umi Bar" με την υποβλητικά φωτισμένη μπάρα όπου μπορείς να τσιμπολογήσεις σε πιο χαλαρό στιλ και να απολαύσεις εξαιρετικά κοκτέιλ σε περιβάλλον που μοιάζει με τοπίο του βυθού.
Την ώρα που αποτελείωνα ένα φανταστικό Dry Martini και περνώντας στα του φαγητού, το καλύτερο πιάτο της βραδιάς ήρθε σχεδόν με το καλησπέρα και αυτό ήταν τα dumplings με γέμιση από γαρίδα Κοιλάδας, σος φουαγκρά και χαβιάρι. Ιαπωνο-γαλλική φινέτσα σε όλο της το μεγαλείο και ο τρόπος ισορροπίας ανάμεσα στις δύο κουλτούρες ακροβατικός και εξαιρετικός. Το tiradito του χταποδιού που ακολούθησε, πάλι, με έκανε με κάθε μπουκιά του να νομίζω πως βουτώ στην όμορφη θάλασσα που απλώνεται μπροστά από το εστιατόριο – μονάχα εκείνο το λεμονάκι των "Kona Kai" εποχών να έλειπε από τη γαρνιτούρα και θα μιλούσαμε και για ένα οπτικά τέλειο πιάτο.
Ο συνδυασμός λεπτεπίλεπτα ψημένου ιαπωνικού χτενιού με καλή τρούφα στην κορυφή του λειτουργεί υπέροχα και θα ήταν ένα ακόμα πολύ καλό πιάτο από μόνο του, αν η φινέτσα του δεν βυθιζόταν μέσα σε ξιδάτη σούπα παντζαριού και επιπλέον πίκλες ρέβας που φυλάκισαν τα πάντα σε ένα σύννεφο μουντάδας. Ήταν πρόσκαιρο ευτυχώς καθώς διαλύθηκε πλήρως από την ποικιλία sushi που αφίχθηκε κατόπιν. Επικροτώ την λιγότερη φαντεζί φιλοσοφία σε σχέση με το παρελθόν, το εξαιρετικά συνεκτικό τους ρύζι και θα σας πω πως από όλα συγκρατώ τη βαθιά γεύση θάλασσας που μου άφησαν η γαρίδα Κοιλάδας με sesame oil και κανταΐφι και το στιλπνό καλαμάρι με τριμμένη ρέβα και φυλλαράκια shisho.
Το black cod με γλυκιά miso ήρθε στα γνωστά μεγάλα ύψη που το έχουμε συνηθίσει, οδηγώντας για τη συνέχεια στην εξτραβαγκάντσα ενός ολόκληρου αστακού με το κέλυφος του γεμισμένο με τα φιλετάκια του σε tempura. Το τηγάνισμα ήταν εξαιρετικό, αέρινο και υγρό ταυτόχρονα, θεωρώ όμως ότι η συγκεκριμένη παρασκευή δεν επιτρέπει στο ευγενές μαλάκιο να ξεδιπλώσει πλήρως την προσωπικότητα του. Το Wagyu Kagoshima από την άλλη εκπροσώπησε επάξια την ενότητα του premium κρέατος με το άψογο ψήσιμο ακριβείας που χρειάζεται η πλέον εκλεκτή και τρυφερή αυτή κοπή της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου. Το πλούσιο marbling της συνάντησε στις πικάντικες και δροσερές νότες από baby λαχανικά, σόγιας με yuzu και σος yellow anticucho με σχοινόπρασο την αντίστιξη που χρειαζόταν.
Το γλυκό φινάλε φινετσάτο και πρωτότυπο, με εξωτική πάβλοβα με κρεμέ από φρούτα του πάθους και μούρα, και δροσιστική κρεμ μπριλέ γεμάτη αρώματα από αφρό σάκε, μάνγκο και yuzu, ενώ η sommelier Κωνσταντίνα Οικονόμου ξεναγεί και κάνει στοχευμένες προτάσεις αρμονίας με την ιδιαίτερα πλούσια γκάμα ετικετών που εκτίθενται σαν άλλα έργα τέχνης στην καινούργια και πολύ κομψή γυάλινη κάβα του εστιατορίου. Το σέρβις είναι αντάξιο της εμπειρίας, από το ιαπωνικό καλωσόρισμα εν χορώ στο ξεκίνημα της βραδιάς, την κομψή περιποίηση κατά τη διάρκεια της και τον ζεστό αποχαιρετισμό καθώς αφήνεις πίσω σου το εστιατόριο έχοντας απολαύσει μια σπέσιαλ έξοδο με τα όλα της.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 8/12.
Απόλλωνος 40, Βουλιαγμένη, 2108960510, καθημερινά βράδυ, Σάβ. και Κυρ. & μεσημ., τιμή: € 80 - 185
