Είναι, χωρίς αμφιβολία, ένα από τα πιο σημαντικά openings του καλοκαιριού, διότι εισάγει καινά δαιμόνια στη γαστρονομική σκηνή της Αθήνας. Το "La Meat Maison" της Κηφισιάς είναι κάτι παραπάνω από ένα εξειδικευμένο εστιατόριο κρέατος, αφού στα 500 τετραγωνικά του απλώνονται με άνεση μια φινετσάτη μπουτίκ εκλεκτού κρέατος, ένα κορυφαίο κρεοπωλείο, μια μπάνικη γυάλινη κάβα και ένα ντελικατέσεν με πολλά γευστικά αξεσουάρ που θα μπορούσαν να συνοδέψουν μια ποιοτική κρεοφαγία.
O χώρος, με μοντέρνα, κομψή αύρα, εντυπωσιάζει με τα εκθέματά του, αφού μέσα στις βιτρίνες του προβάλλονται μερικά από τα καλύτερα κρέατα στον κόσμο και οι premium κοπές τους· άψογα "μαρμαρωμένα" Kobe και Wagyu κλασικό και olive fed, γέρικες ισπανικές αγελάδες Rubia galega με εξαιρετικό κίτρινο λίπος να σκεπάζει τη σάρκα τους, αλλά και εκλεκτό αμερικάνικο Black angus, από φημισμένες φάρμες όπως η αυστραλέζικη 2GR και η αμερικάνικη Creekstone. Παραδίπλα, βρίσκουμε αλλαντικά και διάφορες λιχουδιές με βάση το κρέας (λουκάνικα, burger, μαριναρισμένα κρέατα κ.λπ.), που παρασκευάζονται στις εγκαταστάσεις της "La Meat Maison", αλλά και σπέσιαλ μπέικον και σαλάμια από olive fed χοιρινό και πολλές άλλες λιχουδιές. Στο κέντρο, υπάρχει ένα state of the art κρεοπωλείο, προσανατολισμένο σε εξαιρετικής σχέσης ποιότητας-τιμής δεύτερα κομμάτια και γενικά είδη για την καθημερινότητα του σπιτιού. Έτσι, λοιπόν, έχοντας μπει στο κλίμα, βγαίνω στη λιτή, μινιμαλιστική αυλή με τις ελιές και τις πρασινάδες, για να πάρω θέση στο τραπέζι. Γύρω μου καλοβαλμένος κόσμος, νεότεροι και μεγαλύτεροι, σε μικρές και μεγαλύτερες παρέες, φαίνονται να απολαμβάνουν φαγητό και ηρεμία. Το φενγκ σούι του χώρου είναι πολύ θετικό, η μουσική υπόκρουση έχει μετρημένο ρυθμό, και η αυλή αποπνέει μια cool chic αίσθηση.
Ξεκινάμε με ένα πλατό αλλαντικών και τυριών, και παίρνω το πρώτο σήμα για τα εδέσματα του εστιατορίου. Ξεχωρίζω τα ειδικής παραγωγής για το brand σαλάμια και ιδιαίτερα το ιδανικά πικάντικο τσορίθο, που είναι το αγαπημένο μου. Την κουζίνα επιμελείται ο Δημήτρης Κατριβέσης, χωρίζοντας τα ορεκτικά σε ζεστά και κρύα και αφήνοντας την επιλογή των διαλεχτών steak να τροποποιείται ανάλογα με την ημέρα και τη διαθεσιμότητα. Το άγγιγμά του φαίνεται ήδη από τις "σαλάτες": Ο κλασικός συνδυασμός καρπούζι και φέτα έρχεται έξυπνα εξελιγμένος με το ωραίο τυρί να καραμελώνεται εν είδει κρεμ μπριλέ, σερβιρισμένο με φιστίκια Αιγίνης και πολλά μυρωδικά σε μια πρωτότυπη αρχιτεκτονική στησίματος πιάτου. Τα παντζάρια, πάλι, μοσχοβολάνε σερβιρισμένα ιδανικά χλιαρά, περασμένα από ξυλόφουρνο Josper και συνδυασμένα πολύ αρμονικά με κατσικίσιο τυρί, ψητά φουντούκια και μαύρο σουσάμι. Τα ωμά είναι επιπέδου. Το καρπάτσιο έχει το προνόμιο να φτιάχνεται από Wagyu full blood αγελάδες, που τρέφονται με πάστα ελιάς (olive fed), κερδίζοντας σε απαλότητα και umami, σερβιρισμένο με ροζ γκρέιπφρουτ, μαγιονέζα, λάιμ και παρμεζάνα. Το ταρτάρ από γαλλικό φιλέτο Charolais είναι τελείως αρμονικά αρτυμένο με καπνιστή μαγιονέζα, σάλτσα από ταχίνι και φιστικοβούτυρο, ζελέ ponzu και απαλή μελιτζανοσαλάτα. Είχα ακούσει πολλά για το burger από olive fed Wagyu και τα επιβεβαίωσα, καθώς το νοστιμότατο μπιφτέκι συνδυάζεται με σωστά ψημένο διπλό μπέικον και τσένταρ και με γευστικότατα καραμελωμένα κρεμμύδια μέσα σε ωραίο μπριός. Ακόμη περισσότερο, όμως, μου άρεσε η πίτσα με το γοητευτικά ζουμερό olive fed Wagyu striploin, αφράτη και νόστιμα καραμελωμένη ζύμη, λίγη γκοργκοντζόλα, παρμεζάνα και πούδρα φυκιών nori. Πολύ αξιόλογα είναι και τα μεξικάνικα σουβλάκια tacos al pastor με homemade χοιρινό γύρο και ψητό ανανά σε χειροποίητη τορτίγια, όπως και το σπιτικό λουκάνικο με τη βαθιά νοστιμιά.
Όταν έφτασε, λοιπόν, η ώρα των κρεάτων, διάλεξα τρία διαφορετικά steaks. Tην umami ταλιάτα του olive fed Wagyu την είδα πριν μπει στη σχάρα και κατάλαβα από το "μαρμάρωμα" του λίπους της ότι με σωστό ψήσιμο θα έγραφε δυνατά. Έτσι κι έγινε, με κάθε μπουκιά να γεμίζει το στόμα ζουμερή νοστιμιά και απαλότητα. Το striploin Rubia galega κινήθηκε σε αλλιώτικη συχνότητα, με την πληθωρική γεύση και το θεάρεστο λιπάκι του να θυμίζει κυνήγι. Το διαδέχθηκε ένα εξαιρετικό ribeye 2GR Wagyu grade 8-9, που η μελωμένη τρυφεράδα του λιώνει κυριολεκτικά στο στόμα, εξαιτίας της διάχυσης ενδομυϊκού λίπους. Τραγανές πατάτες τηγανητές, βουτυράτος πουρές με πλούσια γεύση, με παρμεζάνα και τρούφα, και ένα ωραιότατο ψητό εξωτικό κουνουπίδι με κάρι, γιαούρτι και κορίανδρο ήταν σωστά πιάτα συνοδείας. Από τα γλυκά, ξεχώρισα την κρεμ μπριλέ για τη βελουτέ της απαλότητα και την τραγανιστή της κρούστα, που έκαναν το σύνολο να φυσάει. Πολύ ωραίο και το ψητό τσιζκέικ με τις φράουλες.
Η πολύ προσεγμένη κάβα στηρίζεται κυρίως σε εισαγωγές της "La Meat Maison" και οι σομελιέ τη χειρίζονται με γνώση και άνεση, όπως και όλα τα παιδιά του σέρβις, που περιποιούνται χαλαρά και επαγγελματικά. Φεύγοντας, δεν σας κρύβω ότι μπήκα στον πειρασμό να ψωνίσω καλούδια για το σπίτι.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 14/9.
Ωράριο λειτουργίας: Kαι μεσημ. Κλειστά Κυρ.
Τιμή: € 50-75 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ).
Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι.
Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
