Το "Noah" παραμένει, στην τρίτη χρονιά της λειτουργίας του, ένα από τα πιο επιβεβαιωμένα success story της αθηναϊκής σκηνής και το ενδιαφέρον είναι ότι δεν επαναπαύεται στις δάφνες του, αλλά συνεχίζει να εξελίσσεται επί το γαστρονομικότερον. Έτσι, λοιπόν, με βασικό ατού το ωραίο mood που δημιουργείται μέσα σ’ αυτό τον μοναδικό κήπο στο κέντρο της Αθήνας, πνιγμένο σε τόσο διαφορετικά δέντρα και λουλούδια, συνεχίζει να είναι σημείο αναφοράς στην πόλη. Όλα είναι εδώ όπως τα ξέρουμε και μας αρέσουν, με τον εξπρεσιονιστικό εξωτισμό των σαφρανέ, acqua και φούξια χρωμάτων του, τη μαξιμαλιστική ατμόσφαιρα με τους βαρείς πολυελαίους και τα μπαρόκ γύψινα. Αριστερά κλαμπάρεις, δεξιά τρως. Ο κόσμος λοιπόν σ’ αυτόν τον πολυδιάστατο χώρο που λειτουργεί από το πρωί για breakfast και μεσημεριανό ποικίλλει ανάλογα με την ώρα και τη μέρα που θα πας, και χωράει τους πάντες∙ σίγουρα πάντως το βράδυ η νεολαία κυριαρχεί, ενώ στο εστιατόριο η ηλικιακή βεντάλια ανοίγει περισσότερο. Όσον αφορά την κουζίνα, τώρα, υπάρχουν εξελίξεις αφού η Ελένη Σαράντη δεν έχει απλώς την επιμέλεια όπως τα προηγούμενα χρόνια, αλλά είναι η σεφ που μαγειρεύει στο μαγαζί και αυτό έχει μεταφραστεί σε άνοδο γευστικού επιπέδου.
Ο βραδινός κατάλογος είναι λοιπόν πιο ψαγμένος και τα πιάτα σαφώς πιο προσεκτικά μαγειρεμένα. Άνετα πάντως μπορείς ν’ αρχίσεις πιο χαλαρά με σνακ και κάποιο από τα πολύ ωραία κοκτέιλ των δυνατών bartender. Ξεχώρισα τα ορεκτικά και ιδιαιτέρως γευστικά curry crab pappadam και τις γλυκοπικάντικες deep fried τραγανές γαρίδες, αλλά θα περίμενα περισσότερη χάρη από τα arancini. Το concept του μενού ακολουθεί πάντα ethnic fusion μονοπάτια όπου το Περού συναντάει την Ινδία, την Ιταλία, την Ταϋλάνδης, τη Γαλλία και τη Μέση Ανατολή. Στα πιάτα της μοιρασιάς λοιπόν υπάρχουν πολλές ωραίες προτάσεις. Είναι γοητευτικά πρωτότυπο το σεβίτσε του τόνου σε ένα ομοιοπαθητικό συνταίριασμα της κόκκινης σάρκας του με ρόδι και μούρα, ασυνήθιστο το μοσχαρίσιο καρπάτσιο σε κύβους σαν σε σουβλάκι με γλυκιά και νόστιμη σάλτσα βουτύρου -miso πάνω σε μια ωραία χειροποίητη πίτα με zaatar, το bloody mary ceviche με γαρίδες αποδίδει με ορεκτική καθαρότητα τη γεύση που περιμένεις , οι μαύροι λουκουμάδες μπακαλιάρου συμπαθέστατοι. Υπάρχουν σπεσιαλιτέ που τολμούν ενδιαφέρουσες γκουρμέ καινοτομίες αλλά δεν τις φθάνουν μέχρι το τέλος∙ αν παραγγείλετε, λ.χ., φουαγκρά και σουβλάκι μοσχαρίσιου συκωτιού ζητήστε να μην είναι το δεύτερο παραψημένο όπως το έφεραν σ’ εμάς, διότι τότε χάνεται η φινέτσα του έξυπνου αυτού συνδυασμού. Υπάρχουν όμως σπεσιαλιτέ όπου το γκουρμέ άγγιγμα είναι πολύ πειστικό και ευχάριστο. Τα χτένια έρχονται με τον απολαυστικό εξωτισμό σάλτσας κάρι Madras με μπανάνα και την τσαχπινιά πίκλας κρεμμυδιού, το μυλοκόπι ημέρας ως απαλό fusion ταϊλανδέζικου πράσινου κάρι με άγρια χόρτα φρικασέ ήταν το καλύτερο πιάτο που δοκίμασα, τα πικάντικα βοδινά παϊδάκια σκέτο λουκούμι με ζωηρή σάλτσα ponzu-βύσσινων και πουρέ γλυκοπατάτας, το κοτόπουλο korma με κάσιους, κάρι, μάνγκο και καρύδα, ιδιαιτέρως ενδιαφέρον.
Ετοιμαστείτε για απολαυστικότατο φινάλε επιδορπίων που ήταν άλλωστε πάντα δυνατό χαρτί του "Noah". Το choco lava cake είναι πυκνό, πικρό και έντονο, το ανάλαφρο τσιζκέικ financier έρχεται μ’ έναν πολύ καλό συνδυασμό φιστικιού και σορμπέ κόκκινων φρούτων, το ρυζόγαλο σε κερδίζει μ’ ένα φουλ του εξωτικού από καρύδα, κρέμα λεμονιού, κραμπλ με κάρι και σορμπέ μάνγκο με passion fruit.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 28/5
Ωράριο λειτουργίας: Από το πρωί.
Τιμή: €25-35 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ).
Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι.
Πάρκινγκ: Στο μαγαζί.
