Tudor Hall

Με το που μπήκα στο λόμπι του "King George", ένιωσα αμέσως το σουξέ του τουρισμού αυτό το καλοκαίρι· ποτέ άλλοτε δεν έχω δει τόσο κόσμο να κυκλοφορεί στο ξενοδοχείο. Αλλά και το "Tudor Hall" στον 7ο το βρήκα γεμάτο, βεράντα και σάλα, κυρίως με ξένους, αλλά και καλοβαλμένους Έλληνες. Είχα να πάω από τον Φεβρουάριο, και τώρα, μετά την ανακαίνισή του, το χαίρεσαι 100%. Πατάς το υπέροχο, ανανεωμένο ξύλινο πάτωμα και βγαίνεις στη βεράντα με την αναδιπλούμενη σκεπή όπου πλέον από πάνω σου έχεις μόνο τ’ αστέρια. Ο Παρθενώνας είναι προφανώς σημείο αναφοράς, αλλά θα μου επιτρέψετε ένα σχόλιο που καθόλου δεν αφορά το ξενοδοχείο· με έκπληξη είδα να χαλάει την αρμόνια του μνημείου ο φωτισμός του νέου ασανσέρ, εκτυφλωτικός σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο – ή σαν αμάρτημα νεόπλουτου. 

Το "Tudor Hall" ήταν πάντα ένα grand restaurant με κλασική αύρα γύρω του και αρχοντιά που περισσεύει, καθώς οι άνθρωποι που δουλεύουν εδώ έχουν αφομοιώσει τους κώδικές της old fashioned πολυτέλειας και τα πάντα ρέουν φυσικά. Ειδικά Παρασκευές και Σάββατο, με τις ωραίες ελληνικές και ιταλικές μουσικές (από πιάνο, κοντραμπάσο και μαντολίνο) νομίζεις ότι βρίσκεσαι σ’ ένα αρχοντικό εστιατόριο κάπου στην Ευρώπη, όπου ίσως και να έτρωγαν γαλαζοαίματοι παλιότερα, και έχει ακόμα αυτόν τον αέρα, απλώς προσαρμοσμένο στο σήμερα. Με τις ανακατατάξεις που έγιναν στην κουζίνα, ο νέος chef de cuisine Νίκος Λειβαδιάς, σε συνεργασία με τον executive chef του ομίλου Αστέριο Κουστούδη, οδηγούν το "Tudor Hall" σε ακόμη πιο grand restaurant διαδρομές. Με το που ξεκινάει το δείπνο, προσγειώνονται στο τραπέζι πέντε ωραία διαφορετικά ψωμιά, homemade κριτσίνια και πολύσπορα crispies με τρία ορεκτικότατα αρωματισμένα βούτυρα (καταπράσινο μοσχοβολιστό φινόκιο, γλυκόξινη κάππαρη, μαύρη ελιά-λεμόνι), αβγά ψαριών, κρέμα εσπεριδοειδών και φετούλες προσούτο. Αμέσως μετά, αν έχεις διαλέξει το γενναιόδωρο menu dégustation, θα σου φέρουν πέντε ορεκτικές μπουκιές, από τις οποίες ξεχώρισα ιδιαιτέρως τη σφαίρα γκασπάτσο, το ταρτάρ ψαριού με αφρό πράσινου μήλου και τη μαρινάτη σαρδέλα πάνω σε ρεβίθια.

Η κουζίνα κινείται πλέον σε σύγχρονες κοσμοπολίτικες γεύσεις, απ’ τις οποίες δεν λείπουν οι γαλανόλευκες ιδέες, και στηρίζεται κυρίως σε ελληνικές πρώτες ύλες. Για μια ανάλαφρη αρχή, τα ντοµατίνια μαριναρισμένα σ’ ένα dressing από βατόμουρα και ντομάτα συνδυασμένα με τσαλαφούτι είναι σαρκωμένο "σύννεφο" φρουτώδους δροσιάς. Ο συνδυασμός ψητής καραβίδας με τζελ λεμονιού και φιστίκια Αιγίνης μαζί με καραβίδα ταρτάρ και το σαμπαγιόν της αρωματισμένο με φύκια είναι ίσως το καλύτερο πιάτο του μενού. Από κοντά ακολουθεί το μαρινάτο σκουμπρί με μύδια τηγανισμένα σε τραγανή κρούστα μελανιού σουπιάς με σταφύλια και φινόκιο σε σάλτσα και κρέμα, όπου η νοοτροπία της Άπω Ανατολής μπλέκεται με τη Δύση. Αν πάρεις το μενού, θα χαρείς μια πιο κλασική προσέγγιση, ξεκινώντας με βελούδινο παγωτό πατάτας και καλοκαιρινή τρούφα. Εκτός αυτών των πιο σύγχρονων προσεγγίσεων, υπάρχουν παράλληλα στο μενού και σπεσιαλιτέ πιο κλασικής νοοτροπίας. Το καλαμάρι έχει ωραία μαστιχωτή υφή και συνδυάζεται με σάλτσα Μοσχοφίλερου, μοσχολέμονο και πουρέ αγκινάρας, η μους ψαριών που γεμίζει τις ροδέλες του όμως κάνει τη γεύση του παλιομοδίτικη, χωρίς να δίνει κάτι ιδιαίτερο. Ομοίως, ο πολύ καλός μπακαλιάρος τυλίγεται μ’ ένα στεφάνι γαρίδων Κοιλάδας, που όμως δεν διαθέτουν εκείνη τη γραμμένη γλύκα που τις έχει κάνει διάσημες, έτσι το πιάτο δεν εκπληρώνει τις προσδοκίες που δημιουργεί. Αντιθέτως, στο κρέας η κουζίνα πετυχαίνει το στόχο και τις αρμονίες της: το μελωμένο κοκορετσάτο αρνί, για παράδειγμα, με κουσκούς από βουβαλίσιο γάλα και αφρό καπνιστής μελιτζάνας, ενώνει το fine dining με την ελληνική παράδοση. 

Ο σεφ ζαχαροπλαστικής Αλέξανδρος Κούφας ετοιμάζει ωραίο φινάλε για το δείπνο. Ένα pre-dessert με κομψές μαρέγκες συνδυασμένες με μάνγκο, passion fruit, ρούμι και πούδρα λάιμ φρεσκάρει και δροσίζει τον ουρανίσκο για τη συνέχεια. Εντυπωσιακό στην όψη και εκρηκτικό στη γεύση είναι το επιδόρπιο με το "λουλούδι" από σορμπέ φράουλας, άψογα συνταιριασμένο με κρέμα βασιλικού, σιρόπι από ζωμό φράουλας και τολμηρό τραγάνισμα από σκούρο φύλλο με κάππαρη και ξινήθρα. Πιο απαλές οι εναλλαγές υφών και γεύσεων –αφρός και παγωτό δηλαδή– στο επίσης πολύ καλό γιασεμί-βανίλια.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 2/7.

Ωράριο λειτουργίας: Καθημερινά, βράδυ.
Τιμή: € 66-96 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ), menu dégustation 7 σταδίων € 98, αρμονία με 4 ποτήρια κρασί € 40.
Πρόσβαση ΑμεΑ: Ναι.
Πάρκινγκ: Στη γύρω περιοχή.