Διεύθυνση:
Tηλ:
Τιμές:
€40 - €60
Η άνθηση ψαγμένων στεκιών ωραίου φαγητού πέρα από τις κατεστημένες πιάτσες είναι μια ευοίωνη πολεοδομική εξέλιξη που συντονίζει την πρωτεύουσα με τα τεκταινόμενα εδώ και χρόνια σε μητροπόλεις του κόσμου", έγραφα με αφορμή την πρώτη κριτική μου για το "Annie Fine Cooking" και κατέληγα: "Είναι τόσο πρωτότυπη, out of the box, και νόστιμη η κουζίνα σ’ αυτό το εστιατόριο και τόσο προκλητική η καθημερινή αλλαγή του μενού που, αν μπορούσα, δεν θα δίσταζα να τρώω εκεί κάθε μέρα". Από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα, η κουζίνα είναι διαφορετική μεν, αφού η Σταυριανή Ζερβακάκου δεν μαγειρεύει πια εκεί και την κουζίνα έχει αναλάβει εδώ και δύο μήνες ο Στέφανος Μιχάλης, αλλά στην ίδια συχνότητα, με τα πιάτα ν’ αλλάζουν καθημερινά στο ύφος μιας σύγχρονης ελληνικής μπιστρονομίας.
Μιλώντας για μπιστρονομία, εννοούμε ένα γαστρονομικό στιλ που δημιουργήθηκε στο Παρίσι, ανανεώνοντας το καθημερινό cool φαγητό των bistro με εποχιακά υλικά ημέρας, μαγειρεύοντάς τα όμως με την ακρίβεια των τεχνικών που βρίσκουμε σε πολυτελή εστιατόρια. Έτσι, αναμειγνύοντας σ’ ένα κράμα bistro και gastronomy, προέκυψε η τόσο δημοφιλής πλέον bistronomy, βάζοντας τον δημιουργικό πυρετό στην cosy καθημερινή έξοδο. Ο Μιχάλης εκφράζεται πετυχημένα μέσα από αυτό το εν πολλοίς αυτοσχεδιαστικό στιλ, έχοντας δουλέψει δίπλα στον μετρ του είδους Γιάννη Λουκάκη της θεσσαλονικιάς "Μούργας" και του "Συν-Τροφή", αλλά και στις "Σεϋχέλλες" με τον Φώτη Φωτεινόγλου και ως sous chef στο "Λίνου, Σουμπάσης & ΣΙΑ"· πέρυσι το καλοκαίρι, τέλος, εισέπραξε πολύ καλά σχόλια, μαγειρεύοντας στην ταβέρνα "Μαργαρίτα" στην Ανάφη. Εκεί μάλιστα καλλιέργησε αμπέλια και εμφιάλωσε τα κρασιά του Κτήματος Φλαμουρού, ήπιας, φυσικής οινοποίησης (το "Κισηρόπη" από την ποικιλία Γαϊδουριά υπάρχει στην πολύ ενημερωμένη κάβα του εστιατορίου).
Τρώγοντας λοιπόν την πεντανόστιμη οσπριοσαλάτα του (ασπρομύτικα φασόλια Λήμνου και σιτάρι στην περίπτωσή μας) απολαμβάνεις ένα σαφές δείγμα της κουζίνας του που εξελίσσει την Ελλάδα μέσα από γιαπωνέζικο-σκανδιναβικό πνεύμα, κρατώντας όμως το νήμα της γαλανόλευκης δημιουργίας. Συνδυάζει λοιπόν τα όσπριά του μ’ ένα κάλλιστο σκουμπρί που την πέτσα του την καίει με φλόγιστρο και η ωμή σάρκα του λάμπει γευστικά και συμπληρώνει την povera λογική του πιάτου με ανάλαφρη δροσερή χλωροφύλλη τσιτσίραβλων (κορφές αγριοφιστικιάς), αρωματικό φινόκιο και ένταση φύλλων άγριου σκόρδου τουρσί. Στο ίδιο στιλ χαρήκαμε μια δυσεύρετη πλέον στα εστιατόρια γήινη φάβα από ξερά κουκιά, που πάνω της ξάπλωσε ένα μελανούρι πετάλι με τραγανή πέτσα και μαργαριταρένια και ζουμερή σάρκα και στολίστηκε με φετούλες ωμής αγκινάρας, κρίταμα, κρεμμυδάκι και ωραίο ελαιόλαδο. Πέρα όμως από την προσγειωμένη πλευρά της κουζίνας υπάρχει και η πιο φαντεζί. Μια εξαιρετική ολόφρεσκη συναγρίδα με κρουστή βουτυράτη σάρκα είναι ταμάμ μαζί με φέτες πορτοκαλιού και χυμό εσπεριδοειδών, "καρυκευμένη" με ντελικάτο τουρσί φτέρης, μυρώνια και προκλητικό τραγάνισμα στα κριτσανιστά αποξηραμένα λέπια της. Το ίδιο ψάρι, ψητό όμως, το είδαμε να ξεφεύγει και να στεγνώνει χάνοντας πόντους, και ήταν κρίμα διότι μας το σέρβιραν με εξαιρετική γαρνιτούρα από αρακά καψαλισμένη στη σχάρα, που ήταν σούπερ εκφραστική vegetarian αποκάλυψη· είχε επίσης καψαλισμένα φασολάκια και κρεμμύδια, κρίταμο και ωραία, σπαστή φουρνοτηγανητή πατάτα μαζί με ταιριαστό λαδολέμονο.
Το άλλο κεφάλαιο που είναι με σαφήνεια διακριτό στο εναλλασσόμενο μενού είναι τα αχνιστά/μαγειρευτά. Το ντελικάτο και ζουμερό χριστόψαρο κολακεύεται πολύ από το άχνισμά του και σερβίρεται με έναν πεντανόστιμο ζωμό με ελαιόλαδο και al dente κολοκυθάκια, όλα πασπαλισμένα με αποξηραμένη μολόχα, spicy αποξηραμένα λουλούδια σκόρδου και χαμομήλι. Ο σεφ αγαπάει πολύ το κατσίκι, οπότε είναι το μοναδικό κρέας που βάζει στο μενού του προς το παρόν. Ανάμεσα στην ταλιάτα και τη συκωταριά διάλεξα τη δεύτερη και δοκίμασα το καλύτερο φαγητό της ημέρας. Τσιγαριαστά πνευμόνια, γλυκάδια, νεφράκια και συκώτια έρχονται σε μια εξαιρετική εκδοχή νεωτεριστικού φρικασέ με ολοζώντανες καρδιές μαρουλιού, αρακά, μυρώνια και θαλασσινή σαλικόρνια (πρωτότυπη συμμετοχή) σε μια γεύση γοητευτικά comfort και μοσχοβολιστά ανοιξιάτικη, που το ζουμί της είναι γουλιά και συχώριο. Αξίζει να κρατήσετε λίγο χώρο για τα τυριά, διότι το κατσικίσιο κεφαλοτύρι και η ώριμη, κατσικίσια αφοτυριά (από μικρούς παραγωγούς της Μήλου και τα δύο) είναι σπάνια διαμαντάκια. Το φινάλε ήρθε με πολύ απρόσμενο, σοφιστικέ επιδόρπιο όπου προσγειωμένη τριανταφυλλένια γεύση λουκουμιού έχει πάνω της crumble σιμιγδαλιού, τραγανό σορμπέ πορτοκαλιού, ντελικάτο γλυκό φλούδας λεμονιού και γύρη που με την πικράδα της φέρνει την ισορροπία.
Μόλις 50 μέτρα από τον Άγιο Παντελεήμονα Ιλισού και τη φασαριόζικη Καλλιρρόης, στις μεταλλικές, πολυθρόνες του με τις κίτρινες μαξιλάρες κάτω απ’ τις ψηλές ακακίες στο πεζοδρόμιο της Μεναίχμου, ή στις φιλόξενες ξύλινες δανέζικες καρέκλες της σάλας, το κομψό "Annie Fine Cooking" συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία του στους cool κύκλους της πόλης.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 3/5.
Ωράριο λειτουργίας: Κυρ. μόνο μεσημ. Κλειστά Δευτ.
Τιμή: € 25-35 (το άτομο χωρίς
ποτά και κουβέρ).
Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι.
Παρκινγκ στους γύρω δρόμους.
