© Λεωνίδας Τούμπανος
Είναι ενδιαφέρων αυτός ο χώρος που αποπνέει μοδάτο ιαπωνισμό. Η μεγάλη σκοτεινή σάλα, ντυμένη στο σκούρο γκρι και το μαύρο, έχει ως κέντρο βάρους και φωτεινό σημείο αναφοράς τη σκηνογραφημένη ανθισμένη ροζ κερασιά, πολύ δημοφιλές διακοσμητικό θέμα τα τελευταία χρόνια στα εστιατόρια του είδους. Εδώ συνεχίζεται αρτίστικα κατά κάποιον τρόπο στα ζωγραφισμένα πάνελ, ενώ η δεύτερη αίθουσα έχει φωτεινότερη πλάτη κι ένα neo-psychedelic εικαστικό. Το sushi bar βρίσκεται στο κέντρο του μαγαζιού και έχει πίσω του ένα όμορφο ενυδρείο. Είναι η μια πλευρά της κρυφής εντυπωσιακής πριβέ σάλας, όπου το ενυδρείο λάμπει ατμοσφαιρικά μέσα στη σκοτεινιά της, δημιουργώντας σέξι σκηνικό μ’ ένα βαρύ μοναστηριακό τραπέζι και οκτώ στιλάτες πορτοκαλί πολυθρόνες. Το επίσημο λανσάρισμα του "Rakkan" έγινε μ’ ένα δυναμικό κοσμικό πάρτι, ταιριαστό τρόπο προώθησης νομίζω στο concept ενός sushi bar restaurant προσανατολισμένου στη fusion πλευρά των jap γεύσεων. Η δομή του καταλόγου του, άλλωστε, όπου υπερισχύουν αποφασιστικά τα 13 περίπλοκα house rolls καλιφορνέζικης φαντεζί επιρροής, το αποτυπώνει ξεκάθαρα. Μοδάτη κουζίνα με στόχο ένα croud to be seen και την παρέλασή του στα social media. Έτσι λοιπόν η μουσική έχει μπιτ, ήπιο νωρίς, το οποίο, αν ο στόχος του concept επιτευχθεί, θα ανεβάσει άνετα τις στροφές του αργότερα. Τη μέρα που πήγα εγώ, πάντως, μεσοβδόμαδα, τα πράγματα ήταν πολύ ήσυχα.
Απαιτητικός ο στόχος να κάνεις αίσθηση με πολυσύνθετα ρολά όπου οι ισορροπίες των υλικών είναι δύσκολες. Το "Rakkan", βεβαίως, διέθετε φήμη σ’ αυτή την κατηγορία στο προηγούμενο πόστο του στην Κηφισιά. Μου έχει μείνει εκείνο το τόσο μπαρόκ αλλά και τόσο γκουρμέ "Black Emperor" με τηγανητό soft shell καβούρι, αγγούρι, αβοκάντο, κρεμμυδάκι, τυρί κρέμα, ψητό χέλι, αβγά χελιδονόψαρου και κανταΐφι. Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά και, για να είμαι ειλικρινής, απογοητεύτηκα από τα sushi αυτού του στιλ. Από το "Forbidden" κυρίως, που το μαύρο του ρύζι δεσπόζει σαν οδοστρωτήρας και δεν επιτρέπει στο σολομό, την κρέμα του και το αβοκάντο να πάρουν ανάσα. Το παρόμοιας λογικής "Shinobi" είναι καλύτερο, αλλά και πάλι περίμενα πολύ περισσότερα γευστικά ερεθίσματα από ένα ρολό που έχει τηγανητή γαρίδα, σολομό, καβούρι, αγγούρι και spicy mayo – θα έπρεπε να ήταν συναρπαστικό, αλλά κινούνταν μεταξύ μετρίου και ενδιαφέροντος. Αντιθέτως, ένα απλό και άρτιο nigiri με καλό τόνο είναι ό,τι καλύτερο έφαγα στο "Rakkan".
Τα ορεκτικά κάτι πάνε να πούνε, αλλά έχουν επίσης αδυναμίες. Το shiro ceviche λ.χ. έχει καλό λαβράκι, αλλά του λείπει το τσαχπίνικο ταμπεραμέντο που θα του έδιναν το λεμόνι και το λάιμ και θα φώτιζαν γκρέιπφρουτ, κορίανδρο, κρεμμύδι και τραγανό πράσο· αυτό που δοκίμασα ήταν σχεδόν ουδέτερο. Μου άρεσαν οπτικά τα kinoko gyoza και επιβεβαίωσα από την πρώτη μπουκιά την ωραία αλαβάστρινη και τραγανή ζύμη τους· δεν ήταν όμως του ιδίου επιπέδου η σφιχτή σαν χοιρινό κεμπάπ γέμιση, ενώ το τζίντζερ, που λογικά θα έδινε έξαψη, δεν ακουγόταν. Στάθηκα ευχαρίστως στο πετυχημένο bao και για το αφράτο ψωμάκι και για την τραγανή του τηγανητή γαρίδα με κρέμα αβοκάντο, πίκλα ρέβας και άλλα λαχανικά παρελκόμενα. Πηγαίνοντας όμως προς τα κυρίως –ο κατάλογος έχει μόλις τρία, συν δύο με noodles– απογοητεύτηκα και πάλι. Διαβάζοντας την περιγραφή udon με γαρίδες, κολοκύθι, λάχανο, καρότο, πράσινο κάρι, σόγια, γάλα καρύδας, περίμενα έναν Far East εξωτισμό με γαργαλιστικές γεύσεις, αλλά μου ήρθε μια flat μακαρονάδα χωρίς καμία ιδιαιτερότητα εκτός από το σχήμα του ζυμαρικού. Ακόμη χειρότερο το στεγνό, χωρίς καμία χάρη χοιρινό tonkatsu, που το περιγράφουν ως σνίτσελ, αλλά δεν είναι ούτε βιεννέζικο ούτε γιαπωνέζικο, ζουμερό τραγανό τηγανητό χοιρινό.
Είναι σαφές ότι η κουζίνα χρειάζεται να ξαναδεί αρκετές από τις συνταγές της, να τις αναθεωρήσει και να τις βελτιώσει για να παίξει δυνατά, όπως το παλιό "Rakkan". Στα επιδόρπια, το yuzu lemon είναι δροσιστικό και γλυκόξινο, ενώ το brownie με namelaka λευκής σοκολάτας, μέντα, λέμονγκρας και παγωτό καραμέλα είναι στοιχειωδώς ενδιαφέρον. Ωραία τα κοκτέιλ, αν κρίνω από το Geisha mori με παλαιωμένο ρούμι, μύρτιλα, βανίλια, λικέρ πορτοκαλιού και yuzu lime.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 13/4.
Ωράριο λειτουργίας: Κλειστά Δευτ.
Τιμή: € 30-40 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ).
Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι.
Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
