Sapou

Mου αρέσει που τα πόδια μου πατάνε χαλί, έτσι όπως είμαι καθισμένος στο σιδερένιο τραπέζι. Έχει ωραία αύρα και δυναμική αυτός ο χώρος. Προσωπικά τον θεωρώ ένα από τα πιο "μαγαζί γωνία" της Αθήνας: πρώτα κυριολεκτικά, έτσι που έχει τρεις φάτσες στην κομμένη γωνία Ναϊάδων & Αντήνορος στο Παγκράτι, αλλά και μεταφορικά. Έπειτα, πιστεύω ότι είναι ένα εστιατόριο που η χάρη του αναδεικνύεται με το φως της ημέρας. Το "Sapou", όμως, είναι κλειστό το μεσημέρι, αλλά ευτυχώς τώρα που η μέρα μεγαλώνει, αν πάτε νωρίς, θα ευχαριστηθείτε αυτή την ιδιαίτερη αίσθηση του φωτός να πλημμυρίζει την ψηλοτάβανη υπόλευκη σάλα, δημιουργώντας ατμοσφαιρικές φωτοσκιάσεις. Υπ’ όψιν δε ότι θα είναι ανοιχτό μέχρι και τον Μάιο, διότι μετά θα μεταφερθεί στο λιμάνι της Αντιπάρου απ’ όπου το ξεκίνησε το 2015 ο Γιάννης Σαπουντζής.

Πίσω στο Παγκράτι, τώρα, ο χώρος έχει μια αστική mix & match καλλιέπεια που ενώνει παλιά και πιο μοντέρνα στοιχεία. Τραπέζια σιδερένια σε βιομηχανικό στιλ, αλλά και βαριά ξύλινα τραπέζια σε μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους, δανέζικες καρέκλες και ανατολίτικα χαλιά, διαφορετικά για κάθε συνδαιτυμόνα παλιομοδίτικα πιάτα, κουταλοπίρουνα και μαχαίρια. Μια διάθεση πιο αφαιρετική, όπως η σαν από γκαλερί - μουσείο αρχαιοτήτων "προθήκη" των γλυπτών στο έμπα του μαγαζιού, η εσοχή με το μοναστηριακό τραπέζι, η παλιά φωτογραφία με τα γλυπτά του Παρθενώνα, ταιριάζει στο χώρο, γι’ αυτό ακριβώς μου κλωτσάνε οι κρήνες και τα πολλά ξερά λουλούδια που μπερδεύουν αναίτια το στιλ του. Το "Sapou" είναι ήσυχο και πολιτισμένο, κι έχει κερδίσει τον κόσμο του ακριβώς γι’ αυτό. Κυριαρχούσαν αποφασιστικά οι γυναίκες στα τραπέζια του τη βραδιά που το επισκέφθηκα, και παρότι τα -άντα και -ήντα έχουν βάρος, οι νεότεροι δεν λείπουν. 

Διαβάζοντας το μικρό σχετικά μενού του, νιώθω κάπως σαν να βρίσκομαι σε μπιστρό στο Παρίσι. Ίσως να είναι αυτό το ωραιότατο ψητό μεδούλι που σερβίρεται τόσο προκλητικά και γενναιόδωρα πάνω σε ξύλο με μπόλικο, νόστιμο προζυμένιο ψωμί, με vintage κουτάλια για να αφαιρέσεις από το κόκαλο το μυελό, που με παρασέρνει. Η ταραμοσαλάτα είναι κλασική ελληνική, ξινή με εντάσεις θάλασσας και αλμύρας που ενισχύονται από άφθονο τριμμένο αβγοτάραχο. Και μετά, μέσα από τη δημοφιλή οικογένεια των ωμών, διαλέγουμε το διαμάντι που εμείς τουλάχιστον καταευχαριστηθήκαμε. Για τις γαρίδες Κοιλάδος ταρτάρ μιλάω, με την εξαιρετική τους φυσική θαλασσινή γλύκα να κοντράρεται και να συμπληρώνεται από την κάψα ψητής καυτερής πιπεριάς κι από τριμμένο φουντούκι. Εδώ, ναι, υλοποιείται "η εμμονή στις κορυφαίες πρώτες ύλες", που διαβάζω στο site του εστιατορίου. 

Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι τα πράγματα και στο κρέας. Διάλεξα flat iron, διότι είναι απ’ αυτές τις πολύ ενδιαφέρουσες νέες κοπές, και η συγκεκριμένη έχει μια αγριάδα στην υφή, τρυφεράδα και τόσο γραμμένη νοστιμιά, που μπορείς να τη φας και χωρίς να την αλατοπιπερώσεις, που λέει ο λόγος∙ το συγκεκριμένο Βlack Άngus προέλευσης USA, όμως, ήταν μεν άψογα ψημένο και ζουμερό, αλλά η γεύση του ήταν παντελώς ουδέτερη. Ομοίως μετέωρος έμεινα με τη μακαρονάδα: Τα ολόσωστα βρασμένα δυναμικά paccheri αδικήθηκαν κατάφορα από ένα κόκκινου ραγού με φαγκρί ημέρας που το μαγείρεμά του έδινε στο πιάτο μια μέτρια γενικόλογη ψαρίλα. Ευτυχώς στα κυρίως υπάρχει και το κοτόπουλο νανάκι ψημένο με miso και αχλάδι και σερβιρισμένο με σάλτσα tare, χυμώδες και με καραμελάτη umami νοστιμάδα που αποτελεί καλή ιδιαίτερη πρόταση. 

Από τα συνοδευτικά διαλέξαμε συμπαθείς τραγανές τηγανητές πατάτες και ψητά καρότα –μερικά ήρθαν καμένα στις άκρες– με γιαούρτι και πικάντικη χαρίσα. Για να είμαι ειλικρινής, περίμενα καλύτερα και τα γλυκά. Από τις μαρέγκες της πάβλοβα με άφθονα φρούτα του δάσους έλειπε η αφράτη χάρη και στη μους σοκολάτας Valrhona η αντίθεση της γλύκας με την άγρια πικράδα ήταν επιθετική. Τα κλασικά του κοκτέιλ, π.χ. Dry Martini και Bloody Mary, ήταν καλοφτιαγμένα, ενώ στη λίστα, εκτός από ενδιαφέρουσες προτάσεις κρασιών, υπάρχουν και ξεχωριστά sake. 

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 6/4.

SAPOU Ναϊάδων 2 & Αντήνορος, Παγκράτι, 2107230626. Ωράριο λειτουργίας: Κλειστά Κυρ., Δευτ. Τιμή: € 35-45 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.